Jules Grévy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jules Grévy
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1813
Mont-sous-Vaudrey

Data i miejsce śmierci

9 września 1891
Mont-sous-Vaudrey

Prezydent Republiki Francuskiej
Współksiążę Andory
Okres

od 30 stycznia 1879
do 2 grudnia 1887

Poprzednik

Patrice Mac-Mahon

Następca

Marie François Sadi Carnot

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Smoka Annamu Krzyż Wielki Orderu Kambodży (Francja) Order Złotego Runa (Hiszpania)

Jules Grévy (ur. 15 sierpnia 1813 w Mont-sous-Vaudrey, zm. 9 września 1891 tamże) – francuski polityk, prezydent Francji, adwokat, niezłomny republikanin.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1848 był członkiem lewicy Zgromadzenia Narodowego. Za II Cesarstwa wycofał się z życia publicznego. W latach 1871–1873 pełnił funkcję prezydenta Zgromadzenia Narodowego, ustąpił z powodu nieprzyjaźni prawicy. W 1876 był deputowanym do sejmu. W 1879 został prezydentem republiki. W 1885 został wybrany powtórnie, musiał jednak w 1887 ustąpić z powodu przewinienia swego zięcia, Daniela Wilsona[1].

Podczas prezydentury Grévy'ego rząd Jules'a Ferry'ego (1883–1885) prowadził agresywną politykę kolonialną w Afryce Północnej i południowo-wschodniej Azji. Za jego rządów generał Georges Boulanger (minister wojny latach 1886–1887) był bliski przejęcia władzy, lecz skończył na wygnaniu[1].

Jest autorem Discours politiques et judiciaires (1888)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jules Grévy [online], elysee.fr, 15 listopada 2018 [dostęp 2023-02-03] (ang.).
  2. François Paul Jules Grévy, Discours politiques et judiciaires rapports et messages de Jules Grévy: Recueillis, accompagnés de Notices historiques, et précédés d'une introduction par Lucien Delabrousse, Maison Quantin, 1888 [dostęp 2023-02-03] (fr.).