Kąpiel perełkowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kąpiel perełkowa – rodzaj zabiegu balneologicznego polegający na kąpieli w wodzie, do której wtłaczane jest powietrze pod ciśnieniem.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Kąpiel wykonuje się na bazie wód leczniczych lub zwykłej wody gospodarczej o temperaturze 35–37 °C. Zabieg trwa 10–20 minut i podczas kuracji uzdrowiskowej przeciętnie wykonywany jest 2–3 razy w tygodniu. Przeprowadza się go w wannach ze specjalnym rusztem na dnie, przez który wtłaczane jest powietrze o ciśnieniu 2–4 at.

Zabieg ma działanie odprężające – poprawia samopoczucie i zmniejsza ryzyko zaburzeń krążeniowych. Zalecany jest m.in. przy nerwicach i ogólnym osłabieniu.

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

Przeciwwskazania w stosunku do kąpieli perełkowej są podobne jak dla czynnika termicznego i hydrostatycznego. Przy zastosowaniu wody leczniczej dotyczą dodatkowego działania i przeciwwskazania stosownie do danego rodzaju wody.

Uzdrowiska wykonujące zabieg[edytuj | edytuj kod]

• Lądek-Zdrój
• Krynica-Zdrój
• Rabka-Zdrój
• Rymanów-Zdrój
• Polańczyk^{[potrzebny przypis]}
• Nałęczów^[1]
• Goczałkowice-Zdrój^{[potrzebny przypis]}
• Żegiestów-Zdrój^{[potrzebny przypis]}
• Busko-Zdrój^{[potrzebny przypis]}
• Ciechocinek^{[potrzebny przypis]}
• Cieplice Śląskie Zdrój^[2]
• Supraśl^[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wiesław J. Kochański: Kuracja w Lądku Zdroju. Lądek-Zdrój: Państwowe Przedsiębiorstwo Uzdrowiskowe Lądek-Długopole, 1992.brak strony w książce