Kacper Gomólski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kacper Gomólski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1993
Gniezno

Informacje klubowe
Klub

Start Gniezno

Kariera seniorska
Lata Klub
2008–2011 Start Gniezno
2012–2014 Unia Tarnów
2015–2016 KS Toruń
2017 Wybrzeże Gdańsk
2018 Falubaz Zielona Góra
2019–2020 Wybrzeże Gdańsk
2021 ROW Rybnik
2022 PSŻ Poznań
2023 Start Gniezno
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata juniorów
złoto 2014 żużel, drużynowo
srebro 2014 żużel, indywidualnie
brąz 2013 żużel, indywidualnie
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto 2010 żużel, drużynowo
złoto 2012 żużel, drużynowo

Kacper Gomólski (ur. 2 marca 1993 w Gnieźnie) – polski żużlowiec.

Jego indywidualny numer startowy to 44.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Startu Gniezno. 1 kwietnia 2008 zdał egzamin na certyfikat żużlowy w Częstochowie i po kilku miesiącach wystąpił w finale Brązowego Kasku w roku 2008 w Gdańsku, gdzie zajął ósme miejsce. Był najmłodszym uczestnikiem zawodów o Brązowy Kask. W następnym sezonie we Wrocławiu Gomólski zajął jedenaste miejsce, w roku 2010 w Lesznie zajął piąte miejsce.

Był finalistą MIMP. W roku 2009 w Lesznie zajął odległe czternaste miejsce. W następnym sezonie 2010 w Toruniu był bardzo bliski zdobycia złotego medalu, ale przeszkodził mu upadek na prowadzeniu i musiał zadowolić się trzecim miejscem.

Jest drużynowym mistrzem Europy w kategorii juniorskiej do lat 19, razem z Maciejem Janowskim, Przemysławem Pawlickim, Patrykiem Dudkiem i rezerwowym Łukaszem Cyranem. Po sezonie 2011 opuścił macierzysty zespół Start Gniezno i na sezon 2012 przeniósł się do ekstraligowego Azoty Tauron Tarnów gdzie wraz z Maciejem Janowskim pełni rolę juniora. W sezonie 2013 przedłużył kontrakt z drużyną Azotów Tauron Tarnów. W 2014 wraz z kolegami z młodzieżowej reprezentacji Polski wywalczył drużynowe mistrzostwo świata w kategorii juniorskiej.

23 czerwca 2016 roku otrzymał tytuł Ambasadora Gniezna[1], z rąk Prezydenta Miasta Gniezna, Tomasza Budasza.

Od sezonu 2022 jest zawodnikiem PSŻ Poznań[2]

Ma starszego o 6 lat brata Adriana. Jego ojciec, Jacek również był żużlowcem.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne mistrzostwa Polski

  • 2016: Leszno – 14. miejsce → wyniki

Mistrzostwa polski par klubowych

  • 2013: Gorzów – 1. miejsce → wyniki
  • 2014: Gorzów – 3. miejsce → wyniki

Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów

  • 2011: 15. Miejsce – 10 pkt (start w jednym z 4 finałów) → wyniki
  • 2012: 24. Miejsce – 6 pkt (start w jednym z 7 finałów) → wyniki
  • 2013: 3. Miejsce – 29 pkt (start we wszystkich 3 finałach) → wyniki
  • 2014: 2. Miejsce – 36 pkt (start we wszystkich 3 finałach) → wyniki

Indywidualne Mistrzostwa Europy Juniorów

Drużynowe Mistrzostwa Świata Juniorów

Drużynowe Mistrzostwa Europy Juniorów

Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski

Turniej o Brązowy Kask

Turniej o Złoty Kask

Inne ważniejsze turnieje[edytuj | edytuj kod]

Turniej o Koronę Bolesława Chrobrego – Pierwszego Króla Polski

  • 2009: jako rezerwowy – 0 pkt → wyniki
  • 2011: 15. miejsce – 2 pkt → wyniki
  • 2019: 2. miejsce – 9+3+2 pkt → wyniki

Memoriał im. Marcina Rożaka i Grzegorza Smolińskiego

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rafał Wichniewicz, Królik oraz Ambasadorzy Gniezna przyznani, „Gniezno24.com” [dostęp 2017-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-02] (pol.).
  2. Prawdziwa bomba w Poznaniu! O tym transferze było głośno od dawna [online], Przegląd Sportowy, 2 listopada 2021 [dostęp 2022-04-02] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]