Kaitlyn Lawes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kaitlyn Lawes
Ilustracja
Kaitlyn Lawes podczas Players’ Championship w kwietniu 2022
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1988
Winnipeg

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

161 cm

Informacje klubowe
Klub

Saville Sports Centre

Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie
Złoto
Soczi 2014
Złoto
Pjongczang 2018
Mistrzostwa świata
Srebro
Sapporo 2015
Złoto
North Bay 2018
Mistrzostwa świata juniorów
Brąz
Östersund 2008
Srebro
Vancouver 2009
Tournament of Hearts
Srebro
Charlottetown 2011
Brąz
Red Deer 2012
Srebro
Kingston 2013
Złoto
Moose Jaw 2015
Brąz
Grande Prairie 2016
Brąz
Moose Jaw 2020
Canadian Olympic Curling Trials
Złoto
Winnipeg 2013

Kaitlyn Lawes (ur. 16 grudnia 1988 w Winnipeg, Manitoba) – kanadyjska curlerka, dwukrotna mistrzyni olimpijska (w 2014 w czwórkach kobiet i w parach mieszanych w 2018), mistrzyni świata z 2018, dwukrotna medalistka mistrzostw świata juniorów. Przez wiele lat grała jako trzecia w drużynie Jennifer Jones. Od 2022 skipuje własną drużynę z Seleną Njegovan, Jocelyn Peterman i Kristin MacCuish.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Bantam i juniorki[edytuj | edytuj kod]

Lawes zaczęła grać w curling w wieku 4 lat[1]. W 2007 jej drużyna doszła do finału mistrzostw prowincjonalnych, mecz ten przegrała wynikiem 7:3[2]. Rok później zespół Lawes wygrał mistrzostwa Manitoby i wyjechał na Mistrzostwa Kanady. Po Round-Robin z bilansem 10-2 zajmował 1. miejsce. Dawało to automatyczne miejsce w finale, który wygrał 7:6. Na Mistrzostwach Świata Juniorów żeby dostać się do fazy playoff Kaitlyn Lawes musiała wygrać tie-breaker z Dunkami, następnie w dolnym meczu fazy zasadniczej Kanada przegrała z Rosją 5:7. Rewanż nastąpił w małym finale gdzie Lawes zdobyła brązowy medal pokonując Rosjanki 9:8[3].

Drużyna Kaitlyn Lawes w 2009 obroniła tytuł mistrzów kraju i ponownie wyjechała na mistrzostwa świata. Po rundzie grupowej zajmowała 3. miejsce, w playoff znów spotkała się z drużyną Rosji, mecz wygrała Kanada 4:3. Lawes wygrała półfinał ze Szwajcarkami 9:3, a następnie zdobyła srebrny medal po finałowej porażce ze Szkotkami 6:8[4].

Lawes wystąpiła w 2008 w World Curling Tour, dotarła do półfinału Casinos of Winnipeg Classic, turnieju zaliczanego do curlingowego Wielkiego Szlema[5].

Z Cathy King[edytuj | edytuj kod]

Po przekroczeniu wieku juniorskiego Kaitlyn Lawes dołączyła do zespołu Cathy King, gdzie zajęła miejsce trzeciej Lori Olson[6], która przeszła do drużyny Crystal Webster. Z nową drużyną wystąpiła w pierwszej fazie Canadian Olympic Curling Trials, jednak nie zakwalifikowała się do dalszych rozgrywek. Zespół King po zakończonym sezonie postanowił zrobić przerwę.

Z Jennifer Jones[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2010/2011 Kaitlyn Lawes dołączyła do zespołu Jennifer Jones, gdzie zastąpiła Cathy Overton-Clapham[7]. Jones w poprzednim sezonie wygrała mistrzostwa Kanady więc Lawes miała automatycznie zagwarantowane miejsce w rozgrywkach w 2011. Team Canada dotarł do finału, w którym przegrał przeciwko Amber Holland z Saskatchewan 7:8[8].

W 2012 ponownie wystąpiła w mistrzostwach Kanady. Zespół Jones dotarł do play-offów z 1. miejsca, ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium przegrywając mecze przeciwko Kelly Scott i Heather Nedohin a wygrywając z Marie-France Larouche. Rok później reprezentantki Manitoby zdobyły srebrne medale.

Ekipa Jones zajęła pierwsze miejsce w Canadian Olympic Curling Trials 2013, w finale zawodniczki z Winnipeg pokonały 8:4 Sherry Middaugh. Lawes wystąpiła w barwach Kanady na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Reprezentacja kraju podczas turnieju w Soczi nie odniosła żadnej porażki, w decydujących meczach Kanadyjki triumfowały 6:4 nad Wielką Brytanią (Eve Muirhead) i 6:3 nad Szwecją (Margaretha Sigfridsson)[9]. W sezonie 2014/2015 mistrzynie olimpijskie wygrały Mistrzostwa Kanady 2015, w finale pokonały 6:5 Albertę (Valerie Sweeting). Kanadyjki prezentowały dobrą grę w MŚ 2015, nie mogły jednak wygrać ze szwajcarskim zespołem dowodzonym przez Alinę Pätz. Drużyna Jennifer Jones zdobyła srebrne medale, w rundzie Page play-off dwukrotnie ulegała Szwajcarkom, w tym 3:5 w meczu finałowym[10]. Podczas Scotties Tournament of Hearts 2016 zespół Jones zakwalifikował się do fazy finałowej, jednak zawodniczkom nie udało się obronić tytułów mistrzowskich. Ostatecznie wygrywając mecz przeciwko Kerri Einarson uplasowały się na najniższym stopniu podium.

Igrzyska olimpijskie 2018 - pary mieszane[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2018 roku Lawes wywalczyła prawo do startu w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Pjongczangu w parach mieszanych. W eliminacjach, rozgrywanych w Portage la Prairie, w parze z Johnem Morrisem, zwyciężyła, pokonując w finale parę Brad Gushue i Valerie Sweeting[11][12]. Na igrzyskach para zdobyła złoty medal, pokonując w finalę reprezentantów Szwajcarii[13].

Team Lawes[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2022 roku zespół Jones ogłosił, że obecny sezon będzie ostatnim rozgrywanym w tym składzie[14]. Po rozpadzie drużyny Lawes oraz grająca na drugiej pozycji Jocelyn Peterman utworzyły nową drużynę razem z Seleną Njegovan i Kristin MacCuish z Team Fleury. W nowym składzie Lawes gra na pozycji czwartej oraz jako skip[15].

Sezon 2022/23[edytuj | edytuj kod]

Na początek pierwszego sezonu nowa drużyna zajęła drugie miejsce w zawodach Oslo Cup, w finale przegrywając z Anną Hasselborg[16]. Kilkanaście dni później wygrały pierwszy turniej – Mother Club Fall Curling Classic. W finale pokonały zespół Sary Anderson[17]. Lawes następnie udała się na urlop macierzyński, podczas którego rolę skipa pełniła Njegovan, a drużynę wzmocniła Laura Walker. W tym układzie Team Lawes zwyciężył w 1824 Halifax Classic[18].

Lawes powróciła do gry na początku 2023 roku. Pierwszym turniejem był Canadian Open, gdzie nie awansowały do fazy play-off[19]. W 2023 Manitoba Scotties Tournament of Hearts Lawes została wyeliminowana w półfinale przez Abby Ackland[20]. Mimo tego drużyna zagrała w Scotties Tournament of Hearts jako Team Wildcard[21]. Po uzyskaniu bilansu 5-3 w fazie round-robin zostały wyeliminowane w tiebreakerze przez Christinę Black[22].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kaitlyn Lawes studiowała na University of Manitoba[23]. Pracowała w dziale sprzedaży firmy Goldline Curling Supplies, zajmującej się produkcją sprzętu curlingowego[1].

Jej partnerem jest hokeista Stephan Vigier[24]. W grudniu 2022 roku parze urodziła się córka Myla[25].

Wielki Szlem[edytuj | edytuj kod]


Turniej[26] 2009/2010 2010/2011 2011/2012 2012/2013 2013/2014 2014/2015
Autumn Gold SF SF x x QF W
Manitoba Lotteries x QF QF QF W W*
Colonial Square A* F* SF* PO W A
Masters A* W* SF* x SF SF
Canadian Open — QF
Players’ Championships x W SF SF W x
Legenda
* = turniej niezaliczany do cyklu Wielkiego Szlema
— = turniej nie odbył się
A = nie uczestniczyła
x = nie zakwalifikowała się do fazy finałowej
PO = runda play-off
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo

Nierozgrywane[edytuj | edytuj kod]

Turniej[27] 2009/2010 2010/2011
Sobeys Slam — W

Drużyna[edytuj | edytuj kod]

Czwarty/-a Trzeci/-a Drugi/-a Otwierający/-a
2022/2023 Kaitlyn Lawes Selena Njegovan Jocelyn Peterman Kristin MacCuish
2021/2022 Jennifer Jones Kaitlyn Lawes Dawn McEwen / Lisa Weagle
2020/2021
2019/2020 Dawn McEwen
2018/2019
2010 – 20181 Jill Officer
2009/2010 Cathy King Raylene Rocque Tracy Bush
2008/2009 Kaitlyn Lawes Jenna Loder Laryssa Grenkow Breanne Meakin
2007/2008 Liz Peters Sarah Wazney
1 - od września do grudnia 2012 Jennifer Jones nie grała z powodu ciąży. Czwartą i kapitanem była Kaitlyn Lawes, jako trzecia do zespołu dołączyła Kirsten Wall.

CTRS[edytuj | edytuj kod]

Pozycje drużyn Kaitlyn Lawes w rankingu CTRS[28]:

  • 2016/2017 – 2.
  • 2015/2016 – 2.
  • 2014/2015 – 1.
  • 2013/2014 – 1.[29]
  • 2012/2013 – 2.
  • 2011/2012 – 1.
  • 2010/2011 – 1.
  • 2009/2010 – 10.
  • 2008/2009 – 29.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Canadian Curling Association, HeartChart [online], 20 lutego 2015 [dostęp 2018-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-20].
  2. ↑ curlmanitoba.org
  3. ↑ MŚJ 2008 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  4. ↑ MŚJ 2009 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  5. ↑ worldcurlingtour.com
  6. ↑ Canoe, Lawes chasing Olympic dream, „canoe.com” [dostęp 2018-01-16] (ang.).
  7. ↑ Paul Wiecek, Lawes expected to join Jones rink, „Winnipeg Free Press”, 23 kwietnia 2010 [dostęp 2018-01-16].
  8. ↑ 2011 Scotties Tournament of Hearts – Statistical Report for Draw 23
  9. ↑ ZIO 2014 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  10. ↑ MŚ 2015 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  11. ↑ John Morris, Kaitlyn Lawes return to Olympics with mixed doubles victory, „CBC Sports” [dostęp 2018-01-16] (ang.).
  12. ↑ Kaitlyn Lawes slides into curling history by qualifying for second Olympics, „Global News” [dostęp 2018-01-16] (ang.).
  13. ↑ The Canadian Press, Canada’s Kaitlyn Lawes and John Morris capture gold in mixed doubles curling, „The Toronto Star”, 13 lutego 2018, ISSN 0319-0781 [dostęp 2018-03-05] (ang.).
  14. ↑ Melissa Martin Posted: Last Modified: | Updates, Team Jones announces current season will be their last [online], Winnipeg Free Press [dostęp 2023-01-17] (ang.).
  15. ↑ TSN ca Staff, Lawes to skip new team in Manitoba next season - TSN.ca [online], TSN, 21 marca 2022 [dostęp 2023-01-17] (ang.).
  16. ↑ TSN ca Staff, Kaitlyn Lawes Anna Hasselborg Niklas Edin Oslo Cup [online], TSN, 4 września 2022 [dostęp 2023-09-03] (ang.).
  17. ↑ TSN ca Staff, Brendan Bottcher beats Kevin Koe Okotoks Classic Kaitlyn Lawes [online], TSN, 18 września 2022 [dostęp 2023-09-03] (ang.).
  18. ↑ TSN ca Staff, John Epping Epping, Kaitlyn Lawes win 1824 Halifax Classic [online], TSN, 15 listopada 2022 [dostęp 2023-09-03] (ang.).
  19. ↑ Jonathan Brazeau, Jones eliminates Lawes to qualify for Co-op Canadian Open playoffs [online], The Grand Slam of Curling, 14 stycznia 2023 [dostęp 2023-09-03] (ang.).
  20. ↑ Jennifer Jones returns to Canadian women's curling championship in Manitoba colours [online], Winnipeg, 29 stycznia 2023 [dostęp 2023-09-03] (ang.).
  21. ↑ Lawes, Scheidegger, Walter in wild-card position for Scotties Tournament of Hearts [online], Toronto Sun, 31 stycznia 2023 [dostęp 2023-09-04].
  22. ↑ Teams B.C., Nova Scotia win key tiebreaker games at Scotties [online], 2023 Scotties Tournament of Hearts, 24 marca 2023 [dostęp 2023-09-03] (ang.).
  23. ↑ Congratulations Kaitlyn Lawes [online], news.umanitoba.ca [dostęp 2018-01-16] (ang.).
  24. ↑ Ice, ice baby! Lawes and Vigier announce baby on the way [online], CHVN Radio [dostęp 2023-01-17].
  25. ↑ Jonathan Brazeau, Lawes kicks off Co-op Canadian Open in Camrose with win over Ladouceur [online], The Grand Slam of Curling, 10 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-17] (ang.).
  26. ↑ Turnieje w bazie World Curling Tour. [dostęp 2014-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-05)]. (ang.).
  27. ↑ WCT – Jennifer Jones – Events. [dostęp 2016-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
  28. ↑ Historical CTRS Results. [dostęp 2018-01-16]. (ang.).
  29. ↑ Canadian Curling Association: 2013–2014 CTRS Standings – Women. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Scotties Tournament of Hearts 2015
Turniej finałowy
Mistrzynie Kanady
Turnieje eliminacyjne


Kanada

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kaitlyn_Lawes&oldid=71188983”