Kajsa Ollongren – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kajsa Ollongren
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1967
Lejda

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Uniwersytet Amsterdamski

Multimedia w Wikimedia Commons

Karin Hildur (Kajsa) Ollongren (ur. 28 maja 1967 w Lejdzie[1]) – holenderska polityk, urzędnik państwowy i działaczka samorządowa, w 2017 pełniąca obowiązki burmistrza Amsterdamu, od 2017 do 2019 wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych, następnie do 2020 minister bez wyznaczonych obowiązków, w latach 2020–2022 ponownie minister spraw wewnętrznych i następnie również wicepremier, od 2022 minister obrony.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka profesora Alexandra Ollongrena i jego szwedzkiej żony Gunvor Lundgren. Ukończyła szkołę średnią w Oegstgeest. W latach 1985–1991 studiowała ekonomię, a następnie historię na Uniwersytecie Amsterdamskim. Kształciła się również w paryskiej École nationale d'administration[1].

W latach 90. zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Demokratów 66, była kandydatką tej partii w wyborach do Tweede Kamer. Od 1992 pracowała w ministerstwie spraw gospodarczych. W latach 2001–2004 była dyrektorem departamentu integracji europejskiej i strategii, następnie do 2007 zastępczynią dyrektora generalnego tego resortu. W latach 2007–2011 pełniła funkcję zastępczyni sekretarza generalnego, a następnie do 2014 sekretarza generalnego ministerstwa spraw ogólnych[1].

W czerwcu 2014 weszła w skład zarządu miejskiego w Amsterdamie jako wethouder do spraw gospodarczych, portu morskiego i lotniczego, kultury, sztuki, mediów i zagospodarowania centrum miasta. We wrześniu 2017 objęła obowiązki burmistrza Amsterdamu, gdy Eberhard van der Laan ustąpił ze stanowiska z uwagi na stan zdrowia[2].

W październiku 2017 została wicepremierem oraz ministrem spraw wewnętrznych w trzecim rządzie Marka Rutte[3]. 1 listopada 2019 przekazała swoje obowiązki innym członkom rządu, pozostając ministrem bez wyznaczonego zakresu obowiązków. Wynikało to z wymuszonego komplikacjami zdrowotnymi dłuższego zwolnienia lekarskiego[4]. W kwietniu 2020 powróciła do pełnienia funkcji ministra spraw wewnętrznych[5]. W maju tegoż roku ponownie objęła też urząd wicepremiera[6]. Oba stanowiska zajmowała do stycznia 2022, w utworzonym wówczas czwartym rządzie dotychczasowego premiera została natomiast ministrem obrony[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest jawną lesbijką, zawarła związek małżeński ze swoją partnerką Irene van den Brekel[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Profil na stronie parlement.com. [dostęp 2017-10-23]. (niderl.).
  2. ↑ Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan legt taken neer. nu.nl, 18 września 2017. [dostęp 2017-10-22]. (niderl.).
  3. ↑ Kabinet-Rutte III. parlement.com. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  4. ↑ Raymond Knops minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. rijksoverheid.nl, 1 listopada 2019. [dostęp 2019-12-02]. (niderl.).
  5. ↑ Home affairs minister Kajsa Ollongren returns to work after sick leave. dutchnews.nl, 14 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-24]. (ang.).
  6. ↑ Kajsa Ollongren nu ook terug als vicepremier. nrc.nl, 14 maja 2020. [dostęp 2020-06-06]. (niderl.).
  7. ↑ Kabinet-Rutte IV. parlement.com. [dostęp 2022-01-10]. (niderl.).
  8. ↑ Onze minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren is de eerste openlijk lesbische vice-premier van Nederland. vogue.nl, 27 lutego 2018. [dostęp 2018-05-09]. (niderl.).
Czwarty rząd Marka Ruttego (od 2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie

Trzeci rząd Marka Ruttego (2017–2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kajsa_Ollongren&oldid=71786290”