Kamil Sipowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamil Sipowicz

Kamil Sipowicz (2008)
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1953 Otwock
Zawód, zajęcie	filozof, pisarz, publicysta
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Kamil Piotr Sipowicz (ur. 23 lipca 1953 w Otwocku) – polski historyk filozofii, pisarz, poeta, autor tekstów piosenek, dziennikarz, rzeźbiarz i malarz, doktor nauk humanistycznych. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV^[1] i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze lata życia spędził w rodzinnym domu w Świdrze, dokąd rodzina matki przeprowadziła się w okresie II wojny światowej^[2]. Jego ojciec szybko rozstał się z matką i Kamil Sipowicz sporo czasu pomieszkiwał u innych członków rodziny, m.in. w Płocku^[2]. W 1964 przeprowadzili się do mieszkania przy Marchlewskiego 55 na osiedlu Muranów Zachodni w Warszawie^[2].

Tytuł magistra uzyskał na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1974–1979). Studia doktoranckie realizował na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium (1980–1982) i Wolnym Uniwersytecie Berlińskim (1982–1988). W trakcie studiów w Niemczech uczestniczył w seminariach prowadzonych przez m.in. Hermana Kringsa oraz Ernsta Tugendhata, które zainspirowały go do własnych badań filozoficznych^[3]. Posiada stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii (tytuł rozprawy doktorskiej: Zagadnienia nieautentyczności i degeneracji w filozofii Martina Heideggera). Na jej podstawie w roku 2005 opublikował w wydawnictwie Aletheia książkę pt. „Heidegger: degeneracja i nieautentyczność”^[4].

Od 1975 do 2003 współpracował z muzyczną grupą Maanam jako plastyk, autor tekstów i wydawca. W 1991 roku założył wytwórnię fonograficzną Kamiling Co. W 1996 zarejestrował znak słowno-graficzny „Maanam” w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (numer prawa wyłącznego: 119506). Jego firma, Kamiling Publishing, zajmuje się dziedzictwem Maanamu oraz wokalistki i autorki tekstów – Kory. Od grudnia 2002^[5] jest prezesem zarządu Instytutu Badań DNA sp. z o.o.^[6]

W 2006 nielegalnie powiesił swój obraz Apollo w warszawskiej Zachęcie na wystawie malarzy polskich^[7].

Od lutego 2021 na antenie Radiospacji prowadzi audycję pt. Awangarda^[8].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Związek i małżeństwo z Korą[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku po ponad 40 latach związku poślubił Korę^[9], wokalistkę i liderkę zespołu Maanam^[10]. Mają syna Szymona (ur. 1976). W 1998 roku napisali wspólnie książkę pt. „Kora i Maanam: podwójna linia życia”^[11]. W 2011 roku Sipowicz opublikował biografię Kory pt. „Kora, Kora. A planety szaleją”^[12].

Mieszkał z Korą na warszawskim Powiślu, następnie na Bielanach, a od 2016 także na Roztoczu^[13].

Śmierć i dziedzictwo Kory[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Kory zajął się m.in. sprawami związanymi z upamiętnieniem żony. 17 grudnia 2018 roku, na warszawskich Bielanach, odsłonił neon "Miłość to wieczna tęsknota"^[14], który zaprojektowała Paulina Ołowska. 17 stycznia 2019 roku odsłonił mural Kory, który powstał na tyłach pałacu Branickich w Warszawie^[15]. Autorem projektu jest Bruno Althamer^[16]. Mural powstał w ramach projektu "Kobiety na mury", który realizowała redakcja magazynu "Wysokie Obcasy" wraz z lokalnymi oddziałami „Gazety Wyborczej"^[17].

Pozostała rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jest bratankiem białoruskiego biskupa greckokatolickiego i przełożonego generalnego zakonu marianów Czesława Sipowicza (1914–1981)^[3].

W czerwcu 2023 rozwiódł się z Sylwią Sipowicz^[18].

Pisarstwo i twórczość artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Jest autorem ośmiu książek oraz siedmiu tomików poezji. Od kilkudziesięciu lat publikuje w czasopismach o tematyce muzycznej („Jazz” – od 1975, „Jazz Forum”, „Magazyn Muzyczny Jazz”, „Tylko Rock”) oraz filozoficznej („Philosophia Christianae”, „Życie i Myśl”, „ExLibris”). Jest autorem felietonów, które ukazywały się m.in. na łamach takich gazet jak „Playboy”, „Polityka”, „Przekrój”, „Post”, „The Warsaw Voice”, „Razem” (od 1984), Gazecie Wyborczej i innych. Był także redaktorem naczelnym magazynu MAX (1999-2000). Wiersze publikował w Twórczości, Nowej Okolicy Poetów, Toposie, Kartkach i Gazecie Wyborczej.

Od lat 70. XX wieku aktywny jest jako plastyk. Brał udział w happeningach w warszawskiej galerii Galerią Repassage (1971-1975).

Zajmuje się rzeźbą, tworząc głównie w drewnie i metalu^[19]. grafiką komputerową, malarstwem (akryl i gwasz). Swoje prace wystawiał w Europie m.in. w Berlinie, Monachium, Warszawie, Krakowie, Bielsku-Białej oraz w Stanach Zjednoczonych m.in. w Miami.

Jest autorem cyklu obrazów Arki Przymierza (1980-1988), Bogowie i Archetypy (1988-1999), cykl rzeźb Totemy (1982-2000), oraz Collages: Transmandale^[20].

W 2008 opublikował książkę Hipisi w PRL (w 2016 wyszło rozszerzone wydanie). Następnie Czy marihuana jest z konopi? (2011) poświęconą historii marihuany oraz Encyklopedię Polskiej Psychodelii (2013). Jest zwolennikiem depenalizacji marihuany oraz pełnej legalizacji marihuany medycznej. Prowadził blog na portalu natemat^[21]. W 2016 opublikował książkę Ramona, Mila, Bobo i 56 innych zwierząt, poświęconą wspólnemu z żoną (Korą) życiu na Roztoczu. Na książkę składają się mikroopowieści o okolicy, zwierzętach i wspólnych podróżach do Meksyku, Grecji i Brazylii wraz z Korą, która jest autorką ilustracji do książki. Przez cały rok 2016 spotykali z czytelnikami w Szczebrzeszynie, Biłgoraju, Zwierzyńcu, Zamościu, Lublinie oraz w Krakowie, Warszawie i Łodzi.

Książki[edytuj | edytuj kod]

• Kora i Maanam: podwójna linia życia (współautor Olga Jackowska), wyd. Iskry, Warszawa 1998.
• Heidegger: degeneracja i nieautentyczność, wyd. Aletheia, Warszawa 2005.
• Hipisi w PRL-u, wyd. Baobab, Warszawa 2008.
• Czy marihuana jest z konopi?, wyd. Baobab, Warszawa 2011.
• Kora, Kora. A planety szaleją, wyd. Agora, Warszawa 2011.
• W obronie Kory i wolności. List do premiera, wyd. Czerwone i czarne, Warszawa 2012.
• Encyklopedia polskiej psychodelii, wyd. Krytyka Polityczna, Warszawa 2013.
• Ramona, Mila, Bobo i pięćdziesiąt sześć innych zwierząt, wyd. Iskry, Warszawa 2016.

Poezja[edytuj | edytuj kod]

• Tajemnicze dzieje pierwiastków, wyd. Przedświt, Warszawa 1983.
• Królowie w kole ognia, wyd. Miniatura, Kraków, 1990.
• Świder metafizyczny, wyd. Świat Literacki, Warszawa 2005.
• I znowu pogrzeb we wrześniu, wyd. Czuły Barbarzyńca, Warszawa 2006.
• Pieśni solarne, wyd. Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, Rzeszów 2009.
• Choroby kartezjańskie, wyd. Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, Poznań 2013.
• Platyna, wyd. Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, Rzeszów 2016.

Wykłady pt. Pojęcie psychodelików w antropologii, kulturze, medycynie i filozofii[edytuj | edytuj kod]

• 19.10.2013 – Ogólne pojęcie psychodelii i doświadczenia z enteogenami jako źródło religii
• 16.11.2013 – Psychodelia w Europie i na Słowiańszczyźnie
• 30.11.2013 – Psychodeliczni romantycy i młodopolacy
• 09.01.2013 – Poezja młodopolska
• 25.01.2013 – Witkacy, Szukalski i peyotl
• 01.02.2013 – Kodeinowy Białoszewski i hipisi
• 05.09.2013 – Polska psychodelia w literaturze

Autor i współautor wybranych utworów grupy Maanam[edytuj | edytuj kod]

• Utwór „Derwisz” z albumu Derwisz i anioł grupy Maanam – autor tekstu.
• Utwór „Owady podniosły skrzydła do lotu” z albumu Róża grupy Maanam – współautor tekstu wraz z Korą^[22].
• Utwór „Owady… / … z mewami” z albumu Róża grupy Maanam – współautor tekstu wraz z Korą^[22].
• Utwór „List (to nie hołd)” z albumu Róża grupy Maanam – autor tekstu^[22].
• Utwór „Wieje piaskiem od strony wojny” z albumu Róża grupy Maanam – autor tekstu^[22].
• Utwór „Bądź ostrożny” z albumu Klucz grupy Maanam – autor tekstu^[23].
• Utwór „Puerto Rico” z albumu Klucz grupy Maanam – autor tekstu^[23].
• Utwór „Hotel Nirwana” z albumu Hotel Nirwana grupy Maanam – autor tekstu^[24].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Oficjalna strona internetowa Kamila Sipowicza.
• „Napaleni na miłość” – wywiad z Kamilem Sipowiczem przeprowadzony przez Katarzynę Bielas.
• "Kora i Kamil. Wojna dzieciństwa z dojrzałością" – wywiad z Kamilem Sipowiczem i Korą przeprowadzony przez Wojciecha Staszewskiego.
• „Kora. Egzamin z miłości” – wywiad z Kamilem Sipowiczem przeprowadzony przez Aleksandrę Pawlicką.