Karabinierzy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karabinierzy – początkowo we Francji wyborowi żołnierze lekkiej jazdy uzbrojeni w broń palną^[1].

Później określenie to odnoszono do niektórych pułków jazdy we Francji, Austrii, Prusach i Rosji.

W Polsce Regiment Gwardii Konnej Litewskiej przemianowano w 1793 na Regiment Karabinierów Gwardii.

W końcu XVIII w. nazwę zaczęto stosować również wobec jednostek piechoty (najpierw we Francji) – początkowo określając tak jedną z kompanii pułku, potem niektóre wyodrębnione pułki.

W wojsku Królestwa Polskiego karabinierami nazywano kompanie wyborowe strzelców pieszych, w okresie powstania listopadowego – Dywizjon Karabinierów Konnych, a w powstaniu styczniowym – żołnierzy uzbrojonych w karabiny gwintowane.

Obecnie karabinierami nazywani są żandarmi we Włoszech (Carabinieri), wojska wewnętrzne w Mołdawii oraz straż graniczna w Hiszpanii.

• 
  Polski karabinier konny z okresu powstania listopadowego
• 
  Hiszpańscy karabinierzy w Pirenejach (1892)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Zobacz hasło karabinier w Wikisłowniku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Mała encyklopedia wojskowa. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1970, tom II, s. 22

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Francuskie jednostki elitarne i gwardyjskie – uzupełnienie
• Pułk Królewskich Karabinierów (hiszpański) 1808