Karl von Müffling – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karl, baron von Müffling, zwany „białym” (Weiss) (ur. 12 czerwca 1775 w Halle, zm. 16 stycznia 1851 w Erfurcie^[1]) – pruski wojskowy, uczestnik wojen napoleońskich.

W armii pruskiej od 1790 roku. W 1799 roku pomagał w redakcji słownika wojskowego, którego głównym autorem był porucznik W. von Leipziger. Zimą roku 1802-1803, został kwatermistrzem armii. W 1805 roku w obliczu francuskiej inwazji, awansowany na kapitana. W roku 1806 Müffling służył pod rozkazami Karla Augusta von Sachsen-Weimar-Eisenach, i marszałka Blüchera. Po klęsce 1806 roku przeszedł do służby cywilnej, w 1813 roku znów został czynnym wojskowym, w sztabie pruskiej Armii Śląska. Przed bitwą pod Waterloo (1815) służył jako łącznik między armiami Blüchera i Wellingtona; umożliwiając współpracę obu armii i walnie przyczyniając się do zwycięstwa nad Napoleonem. Po wojnie dalej specjalizował się w topografii i kartografii. Od 1821 szef sztabu generalnego w Berlinie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Die preussisch-russische Kampagne bis zum Waffenstillstande 1813 (Berlin, 1813)
• Geschichte der Armeen unter Wellington und Blücher 1819 (Stuttgart, 1817)
• Zur Kriegsgesch. der Jahre 1813-1814: die Feldzüge der schlesischen Armee von des Beendigung des Waffenstillstandes bis zur Eroberung von Paris (Berlin, 1824)
• Betrachtungen über die grossen Operationen und Schlachten 1813-1815 (Berlin, 1825)
• Napoleons Strategie 1813 (Berlin, 1827)