Karol Hamerski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karol Hamerski
Data urodzenia

9 września 1893

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1935
Katowice

Zawód, zajęcie

sędzia

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Odznaczenia
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Karol Edward Hamerski (ur. 9 września 1893, zm. 26 listopada 1935 w Katowicach) – polski doktor praw, sędzia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grobowiec Karola Hamerskiego

Urodził się 9[1] lub 10[2] września 1893. We Lwowie ukończył gimnazjum oraz studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, uzyskując tytuł doktora praw. 23 listopada 1917 rozpoczął aplikację sądową we Lwowie.

U kresu I wojny światowej brał udział w polskiej obronie Lwowa oraz w walkach w Małopolsce Wschodniej w ramach wojny polsko-ukraińskiej, za co otrzymał Odznakę Honorową „Orlęta” za dzielność w obronie Kresów Wschodnich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany na stopień porucznika rezerwy w korpusie oficerów sądowych[3][4]. W 1934 jako porucznik rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice[5].

W okresie II Rzeczypospolitej był sędzią. Pracował jako sędzia zapasowy w Winnikach od czerwca 1922 do 1926. Następnie od 30 kwietnia 1926 pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1927 został mianowany sędzią Sądu Okręgowego w Katowicach, jednak nadał pełnił służbę w MS, a obowiązki sędziego w katowickim SO objął 3 lutego 1931[6]. 29 kwietnia 1934 został mianowany sędzią Sądu Apelacyjnego w Katowicach[7]. Równolegle wykładał prawo cywilne w Szkole Handlowej w Katowicach. Był czynnym członkiem Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP, będąc członkiem zarządu Oddziału Śląskiego.

Zmarł 26 listopada 1935 w Katowicach w wieku 42 lat. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 28 listopada 1935 (spoczął tam także Wiktor Hamerski 1864-1940[8]).

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Data podana na inskrypcji nagrobnej.
  2. Data podana w Roczniku Oficerskim Rezerw 1934
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1099.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 994.
  5. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 200.
  6. Tadeusz Pietrykowski: Sądownictwo polskie na Śląsku 1922-1937. Katowice: 1939, s. 30.
  7. Tadeusz Pietrykowski: Sądownictwo polskie na Śląsku 1922-1937. Katowice: 1939, s. 19.
  8. Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 337. ISBN 83-04-02817-4.
  9. Zarys polskiego prawa wekslowego / oprac. Alfred Laniewski, Karol Hamerski. nukat.edu.pl. [dostęp 2017-09-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]