Karol Spinola – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiony
Karol Spinola (SJ)
Carlo Spinola
prezbiter i męczennik
Ilustracja
Rycina przedstawiająca męczeńską śmierć
Karola Spinoli
Data urodzenia

1564

Data i miejsce śmierci

10 września 1622
Nagasaki

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

7 lipca 1867
Rzym
przez papieża Piusa IX

Wspomnienie

10 października

Karol Spinola SJ, wł. Carlo Spinola (ur. 1564 w Genui[a], zm. 10 września 1622 w Nagasaki) włoski jezuita, prezbiter, ofiara prześladowań antykatolickich w Japonii, męczennik, błogosławiony Kościoła katolickiego[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem hrabiego Tessarolo[2]. Mimo wpajanych sztuk rycerskich i nauk klasycznych zainspirowany przykładem życia Rudolfa Acquavivy 21 grudnia[3] 1584 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego[2]. Po ukończeniu nowicjatu, który odbył pod kierunkiem późniejszego świętego Bernardyna Realino w Lecce[3], podjął studia filozoficzne i teologiczne[3] w Mediolanie, zakończone w 1594 przyjęciem sakramentu święceń kapłańskich[2]. Mimo sprzeciwu rodziny, dwa lata później podjął próbę udziału w misji na terenie Brazylii[4]. Statek porwany został przez Anglików, a Karol Spinola uwięziony[4]. Po uwolnieni wrócił do Lizbony skąd w 1599 roku wyjechał do Goa i tam przyswoił sobie język japoński[2]. W 1602 roku przybył do Nagasaki by realizując swoje powołanie działać na rzecz ewangelizacji w ramach funkcjonującej misji katolickiej[2]. Duszpasterzował w okolicach Arie i Meaco (ówcześnie tak nazywano Kioto)[5] gdzie utworzył szkołę katechistów i ochrzcił ok. pięć tysięcy osób[3][2]. Od 1611 r. pełnił obowiązki prokuratora prowincji i socjusza prowincjała Walentego Carvalho[2].

Gdy w 1614 roku siogun Ieyasu Tokugawa wydał edykt zniszczenia chrześcijaństwa na mocy którego pod groźbą utraty życia wszyscy misjonarze mieli opuścić kraj, a praktykowanie i nauka religii zakazana, rozpoczęły się trwające ponad 200 lat krwawe prześladowania chrześcijan[6][7].

Karol Spinola w ukryciu kontynuował działalność misyjną jako Józef od Krzyża aż do 14 grudnia 1618 roku gdy został aresztowany[8]. Więziony był w Suzuta i tam za pozwoleniem prowincjała przyjął do Towarzystwa Jezusowego kilku współwięźniów[8].

Idąc na śmierć zaintonował Laudate Dominum omnes gentes (Chwalcie Pana wszystkie narody)[8]. Zginął spalony w Nagasaki 10 września 1622 roku[8].

Dzienna rocznica śmierci jest dniem, kiedy wspominany jest w Kościele katolickim[3]. Karol Spinola znalazł się w grupie 205 męczenników japońskich beatyfikowanych 7 lipca 1867 roku w Rzymie przez papieża Piusa IX[9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ze względu na pobyt ojca Karola Spinoli na dworze Rudolfa II Habsburga istniały przypuszczenia, że urodził się w Pradze.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Fros Henryk: Święci i błogosławieni Towarzystwa Jezusowego. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy., 1992, s. 97. ISBN 83-85304-50-9.
  2. ↑ a b c d e f g h Fros Henryk: Święci i błogosławieni Towarzystwa Jezusowego. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy., 1992, s. 100. ISBN 83-85304-50-9.
  3. ↑ a b c d e Antonio Borrelli: Beato Carlo Spinola Gesuita, martire. 2002-08-01. [dostęp 2015-05-06]. (wł.).
  4. ↑ a b Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 432. ISBN 978-83-7318-736-8.
  5. ↑ Fros Henryk: Święci i błogosławieni Towarzystwa Jezusowego. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy., 1992, s. 107. ISBN 83-85304-50-9.
  6. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 427. ISBN 978-83-7318-736-8.
  7. ↑ Den salige Antonius Ishida (1570-1632). [dostęp 2015-05-06]. (norw.).
  8. ↑ a b c d Fros Henryk: Święci i błogosławieni Towarzystwa Jezusowego. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy., 1992, s. 101. ISBN 83-85304-50-9.
  9. ↑ Martiri dichiarati Santi della Compagnia di Gesu'. [dostęp 2015-05-06]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Spinola&oldid=66448178”