Kazimierz Łubieński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Łubieński
Biskup ordynariusz
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data urodzenia

1652

Data i miejsce śmierci

11 maja 1719
Kielce

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie

Biskup chełmski
Okres sprawowania

1705–1710

Biskup krakowski
Okres sprawowania

1711–1719

Wyznanie

Katolickie

Kościół

Rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

1705

Sakra biskupia

1705

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1705

Konsekrator

Jerzy Albrecht Denhoff

Współkonsekratorzy

Jan Chryzostom Gniński
Stefan Antoni Mdzewski

Fryz heraldyczny na budynku Collegium Maius, trzeci z lewej w środkowym rzędzie herb biskupa krakowskiego, kanclerza Akademii Krakowskiej Kazimierza Łubieńskiego

Kazimierz Łubieński herbu Pomian (ur. 1652, zm. 11 maja 1719 w Kielcach) – biskup chełmski w latach 1705–1710. Przeniesiony na biskupstwo krakowskie 10 maja 1710, opat czerwiński w latach 1705-1710[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brat Bogusława.

Studiował w Akademii Krakowskiej, następnie w kolegium jezuickim w Rzymie, gdzie uzyskał stopień doktora teologii i przyjął święcenia kapłańskie. W 1675 został kanonikiem krakowskim, a w 1678 sandomierskim. Po śmierci biskupa Jerzego Denhoffa, wobec sprzeciwów Stolicy Apostolskiej co do kolejnych kandydatów na stanowisko biskupa krakowskiego – wakat trwał 8 lat. W tym czasie zarządzał diecezją jako administrator generalny. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[2]. Po swoim mianowaniu na stolicę krakowską natychmiast zwołał synod diecezjalny w 1711. Synod ten przyczynił się do odnowy życia religijnego duchowieństwa i dyscypliny wśród kleru.

W czasie epidemii zarazy i głodu w 1708 wspierał biednych i chorych, a mieszkańców Krakowa bronił przed obciążeniami podatkowymi i przemocą żołnierzy garnizonowych.

Od zimy 1716 przebywał na dworze Augusta II w Warszawie. W 1717 został wyznaczony senatorem rezydentem[3]. Uczestniczył w obradach sejmu niemego (1717).

Biskup odbudował zniszczoną w wyniku burzy (16 grudnia 1703) wieżę zegarową katedry wawelskiej nakrywając ją nowym pięknym hełmem autorstwa Kacpra Bażanki z postaciami czterech patronów Polski. Doprowadził do koronacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.

Dokonał uroczystego podniesienia relikwii św. Jana Kantego umieszczając je w nowej konfesji, której był współfundatorem w akademickim kościele św. Anny.

Dla ubogiej chcącej się uczyć w Krakowie młodzieży szlacheckiej ufundował specjalne stypendia.

Sufragan bp Michał Szembek za zgodą bpa Łubieńskiego sprowadził do Krakowa w 1714 Zakon Sióstr Szarytek, które objęły opieką dom dla porzuconych dzieci, w 1788 siostry założyły szpital pw. św. Łazarza przeznaczony także dla dzieci.

Biskup Kazimierz Łubieński został pochowany w katedrze wawelskiej pod konfesją św. Stanisława.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Folwarski, Poczet opatów kanoników regularnych w Czerwińsku, w: Nasza Przeszłość, t. VI, 1957, s. 80, błędnie opisany jako biskup chełmiński
  2. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.
  3. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 149.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]