Kazimierz Budzik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Budzik

kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	17 września 1919 Łękawica, II Rzeczpospolita
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2014 Wielka Brytania
Przebieg służby
Lata służby	1937–1946
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Armée de l’air RAF
Jednostki	dywizjon 303 dywizjon 308 dywizjon 306 dywizjon 317 dywizjon 309
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Kazimierz Budzik (ur. 17 września 1919 w Łękawicy, zm. 12 listopada 2014 w Wielkiej Brytanii) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn kapitana Józefa Budzika oraz Marii z Sandów. Miał troje rodzeństwa^[1][2]. Uczęszczał do szkoły w Tarnowie, którą ukończył w wieku 17 lat. Od 3 stycznia 1938 r. rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Przebywał tam do 26 czerwca 1939 r. Początkowo latał na samolotach RWD oraz PWS-26, później na maszynach PZL P.7, na których szkolił się na pilota myśliwca. Od 3 lipca 1939 roku do 1 września 1939 roku przebywał w Ułężu, gdzie również odbywał szkolenie.

Po wybuchu II wojny światowej został awansowany do stopnia podporucznika (XIII promocja) i otrzymał rozkaz przedostania się do Rumunii. Z portu Konstanca udał się do Bejrutu w Syrii, która wówczas była kolonią francuską. Następnie wraz z innymi polskimi pilotami przy pomocy francuskiego okrętu przedostał się do Marsylii we Francji skąd trafił do Pau, gdzie przez krótki czas służył w Polskich Siłach Powietrznych we Francji szkoląc się na maszynach Potez XXV. Po przerwaniu działań wojennych przez Francję, przez port w Vendres dostał się do Oranu i dalej do Casablanki. Przez Gibraltar trafił się do Liverpoolu. Było to w latem 1940 roku^[2].

W Wielkiej Brytanii szkolił się na pilota myśliwca najpierw w Eventon, a następnie w Shropshire, gdzie po raz pierwszy latał na samolotach typu Spitfire. We wrześniu 1941 roku przez krótki czas służył w dywizjonie 303, a następnie został skierowany do Northolt do dywizjonu 308. W maju 1943 roku pracował w Air Fighting Development Unit w Wittering. Następnie w czerwcu ponownie powrócił do latania na samolotach Spitfire tym razem w dywizjonie 306. Od września 1943 roku uczestniczył w licznych akcjach typu Ramrod, osłaniających bombowce oraz w ofensywnych misjach samolotów myśliwskich szczególnie nad Kanałem La Manche oraz północną Francją. W maju 1944 roku został skierowany do dywizjonu 317. Brał udział akcjach przygotowujących lądowanie wojsk we Francji. W dniu Lądowania w Normandii, 6 czerwca 1944 r. wraz ze swoim dywizjonem patrolował plaże zdobywane przez aliantów. Jesienią 1944 roku awansował na stopień kapitana i powrócił do dywizjonu 308 jako dowódca eskadry. Wiosną 1945 roku został instruktorem 61. Szkolenia Bojowego (OTU), a także 25. kursu pilotażu w Szkole Początkowego Pilotażu (EFTS). We wrześniu 1945 roku został skierowany do dywizjonu 309. W tym czasie latał na maszynach Mustang III. W styczniu 1946 roku ponownie trafił do dywizjonu 303. Latał na maszynach Mustang IV. Pozostał tam aż do opuszczenia Polskich Sił Powietrznych w 1946 roku^[3].

Kpt. Kazimierz Budzik został sklasyfikowany na 432. miejscu Listy Bajana z uznanym jednym uszkodzonym samolotem nieprzyjaciela^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[5].
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie^[6]
• Medal Lotniczy czterokrotnie^[7][8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]