Klasztor Mater Ecclesiae – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klasztor Mater Ecclesiae
Ilustracja
Klasztor Mater Ecclesiae
Państwo

 Watykan

Miejscowość

Rzym

Kościół

Kościół katolicki

Klauzura

tak

Typ zakonu

żeński

Założyciel klasztoru

Jan Paweł II

Położenie na mapie Watykanu
Mapa konturowa Watykanu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor Mater Ecclesiae”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor Mater Ecclesiae”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor Mater Ecclesiae”
Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor Mater Ecclesiae”
Ziemia41°54′14″N 12°27′04″E/41,903750 12,451083

Klasztor Mater Ecclesiae – były rzymskokatolicki żeński klasztor klauzurowy znajdujący się w Watykanie na terenie Ogrodów Watykańskich[1]. Od 2 maja 2013 do jego śmierci 31 grudnia 2022 był rezydencją emerytowanego papieża Benedykta XVI[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed powstaniem klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Budynek klasztoru przylega do części zachowanego fragmentu murów obronnych, którymi papież Leon IV kazał otoczyć bazylikę św. Piotra. Pochodząca z czasów średniowiecza wieża została przebudowana przez papieża Leona XIII na jego letnią rezydencję i nazwana jego imieniem. Podczas przebudowy dobudowano również budynki dla służby i gwardii papieskiej w tym dzisiejszy klasztor Mater Ecclesiae[1].

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Jan Paweł II pragnął sprowadzić do Watykanu wspólnotę sióstr klauzurowych, aby wspierały one modlitwą papieża i Stolicę Apostolską. Poprosił Konsultę Żeńskich Zgromadzeń Klauzurowych o stworzenie na terenie Watykanu wspólnoty kontemplacyjnej. Na siedzibę nowego klasztoru wybrano budynek przy wieży Leona XIII, który dawniej służył żandarmerii watykańskiej, a następnie znajdowały w nim się mieszkania dla pracowników Watykanu[3]. W latach 1992–1994 budynek poddano remontowi oraz dobudowano kaplicę i chór dla zakonnic[1][4].

13 maja 1994, w trzynastą rocznicę zamachu na Jana Pawła II, klasztor rozpoczął działalność. Postanowiono, że zakonnice mieszkające w klasztorze będą się zmieniać co 5 lat. W 2009 okres ten, ze względu na duże zainteresowanie wśród zgromadzeń, zmniejszono do 3 lat. W klasztorze mieszkały:

W listopadzie 2012 ponownie rozpoczęto remont klasztoru[1].

2 maja 2013 klasztor został rezydencją emerytowanego papieża Benedykta XVI, który zapowiedział, że resztę życia chce spędzić w odosobnieniu, na rozmyślaniach i modlitwie[5]. Mieszkał tam aż do swojej śmierci 31 grudnia 2022 roku.

Wnętrze klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Główny budynek jest trzykondygnacyjny. W okresie funkcjonowania klasztoru na parterze mieściły się refektarz, kuchnia, spiżarnia, izba chorych, archiwum i biuro. Na dwóch piętrach było 12 cel dla zakonnic, a na dachu taras z widokiem na bazylikę św. Piotra. W klasztorze jest również biblioteka. W dobudowanym skrzydle znajdowała się portiernia, chór oraz kaplica. Obok zespołu budynków jest ogród, w którym mniszki uprawiały cytrusy i warzywa dla siebie oraz na stół papieski. Jedynym miejscem, do którego wstęp miały osoby z zewnątrz była kaplica[1][3][4].

Przed śmiercią emerytowany papież Benedykt XVI miał do dyspozycji pomieszczenia o łącznej powierzchni 450 m², wśród których były m.in. pokój do pracy i biblioteka[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Włodzimierz Rędzioch, Klasztor „Mater Ecclesiae” – pustelnia Benedykta XVI, t. 9/2013, Niedziela, s. 5 [dostęp 2013-05-03] (pol.).
  2. Dwóch papieży w Watykanie. Interia.pl, 3 maja 2013. [dostęp 2013-05-03]. (pol.).
  3. a b c W sercu Kościoła. Siostry Wizytki / wizytki.pl, 13 marca 2010. [dostęp 2013-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (pol.).
  4. a b Jan Paweł II, klaryski i Fatima. klodzko.klaryski.org. [dostęp 2013-05-03]. (pol.).
  5. a b Benedykt XVI wraca do Watykanu. Interia.pl, 2 maja 2013. [dostęp 2013-05-03]. (pol.).