Koło łopatkowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Koło łopatkowe – rodzaj pędnika statku w formie konstrukcji o poziomej osi obrotu prostopadłej do płaszczyzny symetrii statku. Jego elementami roboczymi są łopatki zamocowane na obwodzie koła. W przypadku małych jednostek zamocowanie łopatek może być stałe, jednak na dużych jednostkach stosuje się zamocowanie obrotowe i sterowanie łopatkami. Sterowanie odbywa się za pomocą mimośrodu i pozwala na takie ułożenie łopatek, by w czasie ruchu koła nie powodować ich uderzania o powierzchnię wody.

Jednostki stosujące koło łopatkowe jako pędnik nazywa się statkami kołowymi lub kołowcami (bocznokołowcami lub tylnokołowcami).

Koła łopatkowe jako napęd statków wyparte zostały przez śruby okrętowe.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• koło wodne
• napęd kołowy statku