French
DeutschKościół św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Fasada świątyni | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||
| Relikwie | |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||
 52°14′38,9″N 21°00′29,7″E/52,244139 21,008250 | |||||||||
Kościół św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła – kościół rzymskokatolicki znajdujący się przy ul. Senatorskiej 18B, przy placu Teatralnym w Warszawie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W miejscu obecnego kościoła w XVII wieku wybudowany został przez jezuitów niewielki kościół pw. Świętego Krzyża. W XVIII wieku na jego miejscu wzniesiono kościół św. Andrzeja. Obok powstał kompleks budynków zakonnych panien kanoniczek. W 1819 roku świątynia została przebudowana przez Chrystiana Piotra Aignera[1].
Podczas powstania warszawskiego w kościele zorganizowano szpital powstańczy. Po wojnie w uszkodzonym budynku nabożeństwa odprawiano aż do 1953, kiedy to władze zadecydowały o rozbiórce świątyni. Częściowo na jej miejscu wybudowano blok mieszkalny. Kościół został odbudowany w 1999 jako element zrekonstruowanej w drugiej połowie lat 90. północnej pierzei placu Teatralnego[2].
13 czerwca 1999 świątynię poświęcił papież Jan Paweł II[3].
23 marca 2008 w kaplicy Grobu Pańskiego podczas nabożeństwa w dniu Niedzieli Wielkanocnej doszło do pożaru. Spłonęły dekoracje oraz kilka obrazów. Uszkodzone zostały też tynki[4].
Od końca 2017 roku, w kościele odprawiane są również msze święte Trydenckie. Ich celebransem jest ks. Wojciech Pobudkowski IBP.
W kościele działa Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, łączące ludzi kultury i sztuki, a także odbywają się spotkania wspólnot i Akademii Ikony. W środku znajdują się relikwie św. Alberta, św. Andrzeja[4] oraz św. Jana Ewangelisty. Rektorem kościoła oraz jednocześnie krajowym duszpasterzem środowisk twórczych jest ksiądz Grzegorz Michalczyk.
Od 2014 przy kościele działa chór Cantus Laudabilis.
Architektura i wystrój[edytuj | edytuj kod]
Architektura kościoła jest wzorowana na XIX-wiecznej fasadzie zaprojektowanej przez Piotra Aignera. W głównym ołtarzu umieszczono obraz autorstwa Sebastiana del Piomba z XVI wieku. Ponadto w kościele znajduje się kilka obrazów przekazanych w depozyt ze zbiorów Zamku Królewskiego i Muzeum Narodowego. Drzwi kościoła wykonane są z przezroczystego szkła[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Zieliński. Chrystian Piotr Aigner. „Stolica”, s. 29, marzec-kwiecień 2021.
- ↑ Patrycja Jastrzębska. Pałac Jabłonowskich. „Stolica”, s. 82, styczeń−luty 2022.
- ↑ Paweł Zuchniewicz: Papieska Warszawa. Warszawa: Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie, 2006, s. 41.
- ↑ a b c Pożar w warszawskim Kościele Środowisk Twórczych. rp.pl, 2008-03-24. [dostęp 2008-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-28)].