Kościół ewangelicko-reformowany w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół ewangelicko-reformowany
w Warszawie

743[1] z dnia 1.07.1965
kościół parafialny
Świątynia od strony al. „Solidarności”
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Kościół Ewangelicko-Reformowany
Parafia	parafia Ewangelicko-Reformowana w Warszawie
Historia Data powołania 1776 Data rozpoczęcia budowy 1866 Data zakończenia budowy 1880 Data poświęcenia 1880
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Adolf Loewe Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie Warszawy Kościół ewangelicko-reformowany w Warszawie
Położenie na mapie Polski Kościół ewangelicko-reformowany w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół ewangelicko-reformowany w Warszawie
52°14′36″N 20°59′51″E/52,243333 20,997500
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół ewangelicko-reformowany w Warszawie – zabytkowy kościół znajdujący się przy al. „Solidarności” 74 w Warszawie. Jest kościołem parafialnym stołecznej parafii Ewangelicko-Reformowanej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prace budowlane rozpoczęły się w październiku 1866 roku. Projekt świątyni w stylu neogotyckim został sporządzony przez jednego ze zborowników, warszawskiego architekta Adolfa Loewego. Do budowy zostało użyte żeliwo. Budowa ciągnęła się przez 14 lat z powodu dużych kosztów finansowych. W dniu 24 października 1880 roku kościół został uroczyście poświęcony.

W czasie II wojny światowej świątynia została częściowo uszkodzona (dwie zakrystie i prezbiterium z kazalnicą). Wieża, chociaż została ostrzelana, nie została zniszczona. Po wojnie kościół został odbudowany^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]