Konfederacja Inflancka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konfederacja Inflancka (1228–1560) – luźny związek pięciu państewek na terenie historycznych Inflant, tzn. na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii. Jej członkami byli: zakon krzyżacki w Inflantach, biskupstwo Ozylii, archidiecezja ryska, biskupstwo Dorpatu i biskupstwo Kurlandii.

Zostało stworzone przez Wilhelma z Modeny jako kompromis pomiędzy kościołem a rosnącym w siłę zakonem kawalerów mieczowych, który stopniowo podbijał ziemie zamieszkiwane przez plemiona Bałtów (Łatgalów, Zemgalów, Zelów i Kurów) oraz ugrofińskie plemię Liwów. Konfederacja istniała do czasu wojen inflanckich.

Liwowie i Bałtowie, Zelowie
Liwonia, Łatgalia, Kurlandia, Semigalia, Selonia
Kawalerowie Mieczowi Terra Mariana Konfederacja Inflancka I wojna północna Rozejm w Jamie Zapolskim Księstwo Zadźwińskie i Księstwo Kurlandii i Semigalii II wojna północna Pokój oliwski (1660) Inflanty szwedzkie Inflanty polskie III wojna północna Pokój w Nystad Gubernia inflancka Gubernia kurlandzka Księstwo Kurlandii, Semigalii i Piltynia (1812) I wojna światowa Strzelcy łotewscy Księstwo Kurlandii i Semigalii (1918) Zjednoczone Księstwo Bałtyckie Łotewska SRR (1918−1920) Traktat ryski (1920) Pierwsza Republika Łotewska Pakt Ribbentrop-Mołotow II wojna światowa Komisariat Rzeszy Wschód Związek Radziecki Łotewska SRR Republika Łotewska

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]