Konstanty Moldenhawer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstanty Moldenhawer
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1889
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1962
Poznań

profesor nauk rolniczych
Specjalność: fitogenetyka
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1921

Habilitacja

1925
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1954

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Rolnicza w Dublanach
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Wyższa Szkoła Rolnicza w Poznaniu

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Konstantego Moldenhawera na cmentarzu Powązkowskim

Konstanty Włodzimierz Moldenhawer (ur. 11 stycznia 1889 w Warszawie, zm. 24 listopada 1962 w Poznaniu) – polski fitogenetyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra Edwarda Konstantego Moldenhawera, sędziego okręgowego, i Amalii Janiny z Ostrowskich, jego bratem był prawnik Józef Moldenhawer. Ukończył szkołę Edwarda Rontalera, a następnie wyjechał do Wrocławia, gdzie studiował rolnictwo na tamtejszym uniwersytecie. W 1911 uzyskał dyplom agronoma i odbył roczną praktykę rolną na Dolnym Śląsku, od 1912 pracował w firmie „K. Buszczyński & M. Łążowski” w Niemierczu na Podolu. W 1914 objął etat asystenta prof. Kazimierza Miczyńskiego w Akademii Rolniczej w Dublanach, następnie współpracował z prof. Marianem Raciborskim. W 1919 wyjechał do Warszawy, gdzie przez rok był asystentem w Sekcji Nasiennej Centralnego Towarzystwa Rolniczego. Od 1920 był adiunktem w Katedrze Uprawy Roli i Roślin Uniwersytetu Poznańskiego, rok później przedstawił pracę doktorską i uzyskał tytuł doktora nauk rolniczych. W 1925 uzyskał na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego stopień doktora habilitowanego w dziedzinie genetyki i hodowli roślin, a następnie pracował w majątku Wapno, gdzie pracował dla zakładów „Solvay”. Równocześnie powierzono mu funkcję kierownika sekcji nasiennictwa w Pomorskiej Izbie Rolniczej w Toruniu, w 1930 przeprowadził się do Motycza, gdzie pracował w Stacji Hodowli Nasion Buraka Cukrowego. Od 1935 zasiadał w działającej przy Ministrze Skarbu Komisji Klasyfikacji Gruntów Ornych, ale po dwóch latach ponownie zamieszkał w Poznaniu, gdzie powierzono mu etat docenta i funkcję kierownika Katedry Genetyki i Hodowli Roślin Uniwersytetu Poznańskiego. Po wybuchu II wojny światowej okupanci przeprowadzili we wrześniu 1939 akcję wysiedlania ludności z Poznania, Konstanty Moldenhawer wyjechał wówczas do Warszawy, gdzie pracował przy hodowli roślin. W 1945 powrócił do Poznania, gdzie na Uniwersytecie powierzono mu zorganizowanie przy Wydziale Rolniczo-Leśnym Katedry i Zakładu Genetyki i Hodowli Roślin, równocześnie został kierownikiem tego zakładu. Początkowo był docentem i wykładowcą kontraktowym, a od 1948 profesorem tytularnym. W 1951 Wydział Rolniczo-Leśny stał się samodzielną Wyższą Szkołą Rolniczą, trzy lata później Konstanty Moldenhawer został profesorem nadzwyczajnym, a w 1957 profesorem zwyczajnym. Rok wcześniej kierowana przez niego katedra zaczęła podlegać Wydziałowi Ogrodniczemu, pracował tam do przejścia na emeryturę w 1960. Od końca lat 40. współpracował z Instytutem Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, gdzie kierował Zakładem Roślin Oleistych.

Dorobek naukowy Konstantego Moldenhawera stanowi ponad 200 prac naukowych z dziedziny genetyki roślin i paleobotaniki, doprowadził do wyodrębnienia 17 odmian oleistych roślin uprawnych. Został odznaczony został państwową nagrodą zespołową III stopnia /1952/ oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł w Poznaniu, spoczywa w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 72, rząd 5, grób 17/18)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]