Konstanty Radziwiłł (ur. 1958) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstanty Radziwiłł
Ilustracja
Konstanty Radziwiłł (2015)
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1958
Wrocław

Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej
Okres

od 2001
do 2010

Poprzednik

Krzysztof Madej

Następca

Maciej Hamankiewicz

Minister zdrowia
Okres

od 16 listopada 2015
do 9 stycznia 2018

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Marian Zembala

Następca

Łukasz Szumowski

Wojewoda mazowiecki
Okres

od 25 listopada 2019
do 31 marca 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Zdzisław Sipiera

Następca

Tobiasz Bocheński

Ambasador RP na Litwie
Okres

od 18 kwietnia 2023

Poprzednik

Urszula Doroszewska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal za Zasługi dla Straży Granicznej Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Konstanty Radziwiłł (ur. 9 stycznia 1958 we Wrocławiu[1]) – polski lekarz, polityk i dyplomata, doktor nauk medycznych, działacz samorządu lekarskiego. Prezes Naczelnej Izby Lekarskiej w latach 2001–2010, od 2015 do 2018 minister zdrowia w rządach Beaty Szydło oraz Mateusza Morawieckiego, senator IX kadencji, w latach 2019–2023 wojewoda mazowiecki, od 2023 ambasador RP na Litwie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1973 ukończył Szkołę Podstawową nr 205 w Warszawie, a w 1977 VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[2]. W latach 1977–1983 studiował na I Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom lekarza. Specjalizował się w medycynie ogólnej (1993) i medycynie rodzinnej (1994)[2]. Ukończył podyplomowe studium ekonomiki zdrowia na UW oraz podyplomowe studium bioetyki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[1]. W 2011 w Wojskowym Instytucie Medycznym uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie pracy pt. Ocena wielkości efektu placebo w leczeniu chorób alergicznych i astmy na podstawie metaanalizy opublikowanych wysokiej jakości badań skuteczności leków[3].

W latach 1980–1981 był prezesem Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Akademii Medycznej i członkiem Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w podziemnych działaniach NZS[4][5]. Był także działaczem Ruchu Wolność i Pokój, w ramach którego od 1986 wchodził w skład Rady Funduszu Ruchu WiP[6].

Po studiach w latach 1983–1984 pracował jako lekarz stażysta na Ursynowie, następnie jako lekarz podstawowej opieki zdrowotnej w tej samej dzielnicy. Do 1989 zatrudniony również w stołecznym pogotowiu ratunkowym. W latach 1986–1991 był lekarzem zakładowym w przedsiębiorstwach przemysłowych. W 1996 został właścicielem niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej pod nazwą Przychodnia Medycyny Rodzinnej[1][2]. Wykładał w Szkole Wyższej Przymierza Rodzin w Warszawie (2001–2003), a w 2005 został asystentem w Katedrze i Zakładzie Medycyny Rodzinnej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego[2].

Od 1993 był działaczem samorządu lekarskiego[2]. Należał do Komitetu Łącznikowego Europejskiego Forum Organizacji Medycznych i Światowej Organizacji Zdrowia. Zajmował różne funkcje w warszawskiej Okręgowej Izbie Lekarskiej i Naczelnej Radzie Lekarskiej. W NRL pełnił m.in. funkcje sekretarza (1997–2001 oraz 2014–2015), prezesa (2001–2010) i wiceprezesa (2010–2014)[2][7]. Z członkostwa w Naczelnej Radzie Lekarskiej zrezygnował w 2017[8]. W latach 2010–2012 był prezydentem Stałego Komitetu Lekarzy Europejskich[9]. Współzałożyciel i wiceprezes Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus”[10]. W 2010 został ekspertem Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia, a w 2013 przewodniczącym rady nadzorczej centrum medycznego[2]. Także w 2013 podjął współpracę z Jarosławem Gowinem[11], został ekspertem Polski Razem[12].

W wyborach w 2015 wystartował do Senatu z ramienia PiS (jako kandydat Polski Razem[13]) w okręgu nr 41, uzyskując mandat senatora IX kadencji[14] (otrzymał blisko 100 tys. głosów). 16 listopada 2015 został powołany na ministra zdrowia w rządzie Beaty Szydło[15]. W maju 2016 wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości[16]. W okresie pełnienia funkcji ministra zdrowia przeprowadził reformę wprowadzającą sieć szpitali i zmiany w POZ. Pod koniec urzędowania prowadził bezskuteczne rozmowy z protestującymi rezydentami[17].

11 grudnia 2017 objął stanowisko ministra zdrowia w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[18]. 9 stycznia 2018 został odwołany[19]. Bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019[20]. W wyborach w tym samym roku nie uzyskał senackiej reelekcji[21].

25 listopada 2019 został przez premiera Mateusza Morawieckiego powołany na stanowisko wojewody mazowieckiego[22]. 15 marca 2023 mianowany ambasadorem RP na Litwie[23][24]. 31 marca tegoż roku zakończył pełnienie funkcji wojewody[25]. 18 kwietnia 2023 objął stanowisko ambasadora w Wilnie[26][27].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wywodzi się z polskiego rodu książęcego Radziwiłłów herbu Trąby. Jest wnukiem Konstantego Mikołaja Radziwiłła, właściciela Zegrza, synem Alberta Hieronima Radziwiłła i Anny Marii z domu Czartoryskiej, bratem Macieja i Zofii Bocheńskiej oraz kuzynem Dominika Radziwiłła[33].

Jest żonaty z Joanną Małgorzatą z domu Dąbrowską. Ma czterech synów i cztery córki[1]: Marię (ur. 1983), Macieja (ur. 1984), Annę (ur. 1986), Elżbietę (ur. 1987), Jana (ur. 1989), Michała (ur. 1991), Karola (ur. 1993) i Barbarę (ur. 2000)[33][34].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Konstanty Radziwiłł w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2015-08-05].
  2. ↑ a b c d e f g Konstanty Radziwiłł. Naczelna Izba Lekarska. [dostęp 2015-09-28].
  3. ↑ Konstanty Radziwiłł, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-09-28].[martwy link]
  4. ↑ Relacja Konstantego Radziwiłła. encysol.pl, 2010. [dostęp 2015-09-28].
  5. ↑ Historia: Rys historyczny Niezależnego Zrzeszenia Studentów. nzs.pl. [dostęp 2015-09-30].
  6. ↑ Ruch Wolność i Pokój. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2014-06-21].
  7. ↑ Konstanty Radziwiłł. Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie. [dostęp 2023-04-19].
  8. ↑ Radziwiłł rezygnuje z członkostwa w Naczelnej Radzie Lekarskiej. PolitykaZdrowotna.com, 16 października 2017. [dostęp 2023-04-19].
  9. ↑ History. cpme.eu. [dostęp 2015-09-28]. (ang.).
  10. ↑ Zarząd i Komisja Rewizyjna. 3plus.pl. [dostęp 2015-09-28].
  11. ↑ Drużyna Gowina przygotuje program dla Polski. tvp.info, 23 września 2013. [dostęp 2015-09-30].
  12. ↑ Eksperci Polski Razem Zjednoczonej Prawicy. polskarazem.pl. [dostęp 2015-09-30].
  13. ↑ Radziwiłł wystartuje w wyborach do Senatu. Z poparciem PiS. termedia.pl, 31 sierpnia 2015. [dostęp 2015-10-31].
  14. ↑ Znamy już wszystkich senatorów. tvn24.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-10-26].
  15. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  16. ↑ K. Radziwiłł wstąpił do PiS. politykazdrowotna.com, 16 maja 2016. [dostęp 2016-05-16].
  17. ↑ Łukasz Lipiński, Joanna Sawicka. Rząd ugrzązł. Rating Rządu. „Polityka”. 46 (3136), s. 12–14, 15 listopada 2017. 
  18. ↑ Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  19. ↑ Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  20. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-06-04].
  21. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  22. ↑ Konstanty Radziwiłł został nowym wojewodą mazowieckim. Nominował go Mateusz Morawiecki. gazeta.pl, 25 listopada 2019. [dostęp 2019-11-25].
  23. ↑ Konstanty Radziwiłł, dotychczasowy wojewoda mazowiecki, nowym ambasadorem na Litwie. rp.pl, 21 marca 2023. [dostęp 2023-03-24].
  24. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 marca 2023 r. nr 110.32.2023 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 366).
  25. ↑ Natalia Rozbicka: Konstanty Radziwiłł nie pełni już obowiązków wojewody. Wiemy, kto go zastępuje. rdc.pl, 4 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-12].
  26. ↑ Ambasador. gov.pl. [dostęp 2023-04-18].
  27. ↑ Kamil Zalewski: Konstanty Radziwiłł nowym ambasadorem Polski na Litwie. Prezydent Nauseda przyjął listy uwierzytelniające. polskieradio24.pl, 18 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-18].
  28. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 maja 2009 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2009 r. nr 61, poz. 815).
  29. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 2004 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 11, poz. 222).
  30. ↑ „Złoty Medal za Zasługi dla Straży Granicznej” dla Wojewody Mazowieckiego. gov.pl, 30 listopada 2021. [dostęp 2023-07-28].
  31. ↑ Lietuvos Respublikos Prezidento dekretas Nr. 1K-1392 dėl apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais valstybinio vizito proga. lrp.lt, 4 lipca 2023. [dostęp 2023-07-09]. (lit.).
  32. ↑ Uroczysta sesja Rady Miasta na Zamku Królewskim. um.warszawa.pl, 30 lipca 2015. [dostęp 2015-09-28].
  33. ↑ a b Konstanty Mikołaj ks. Radziwiłł na Nieświeżu h. Trąby. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-02-23].
  34. ↑ Radziwiłł 6. genealogy.euweb.cz. [dostęp 2020-03-20].
Rząd Beaty Szydło (2015–2017)
W dniu zaprzysiężenia

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Pierwszy rząd Mateusza Morawieckiego (2017–2019)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Ministrowie zdrowia III Rzeczypospolitej
Ministrowie zdrowia
i opieki społecznej
Ministrowie zdrowia

Logo Ministerstwa Zdrowia

Prezesi Naczelnej Izby Lekarskiej
Wojewodowie mazowieccy III Rzeczypospolitej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konstanty_Radziwiłł_(ur._1958)&oldid=73483411”