Konstanty Rozwadowski (dyplomata) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstanty Rozwadowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 października 1875
Wiązowa, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

21 lipca 1964
Montreux-Territet, Szwajcaria

Poseł RP w Danii
Okres

od 24 października 1924
do 3 września 1928

Poprzednik

Kazimierz Papée (chargé d’affaires)

Następca

Zygmunt Michałowski

Poseł RP w Szwecji
Okres

od 4 sierpnia 1928
do 1 lipca 1934

Poprzednik

Alfred Wysocki

Następca

Antoni Roman

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania) Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja) Wielki Oficer Orderu Świętego Sawy (Serbia) Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii Komandor Orderu Korony (Belgia) Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Krzyż Kawalerski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi

Konstanty Rozwadowski (Jordan-Rozwadowski) (ur. 10 października 1875 w Wiązowej, zm. 21 lipca 1964 w Montreux-Territet) – polski dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzicami byli Eugeniusz (1839–1910), ziemianin, uczestnik powstania styczniowego i Maria z Żarskich. Ukończył studia prawnicze i ekonomiczne. Od grudnia 1918 w służbie dyplomatycznej II Rzeczypospolitej. Początkowo zastępca, następnie od 1923 naczelnik Wydziału Ekonomicznego Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

24 października 1924 mianowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego RP w Kopenhadze, misję pełnił do 3 września 1928. Od 4 sierpnia 1928 do 1 lipca 1934 poseł RP w Sztokholmie. Przyczynił się do ożywienia stosunków polsko-szwedzkich. Przeniesiony na emeryturę 31 grudnia 1934.

Pracował następnie w szwedzkim przedsiębiorstwie John Johason Lines. W 1939, jeszcze przed atakiem Niemiec wyjechał z żoną z Polski do Paryża. W 1940, przed atakiem Niemiec na Francję oboje wyjechali przez Portugalię do Brazylii[1]. Od 1 czerwca 1942 do 5 lipca 1945 chargé d’affaires w Urugwaju.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Miał brata Eugeniusza, również dyplomatę II RP. W 1918 ożenił się z Franciszką, z Potworowskich (1889–1975), siostrą Edwarda Potworowskiego, działacza społecznego, ziemianina. Dzieci nie mieli.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maria Luiza Tucci Carneiro: Weltbürger. Brasilien und die fluchtlinge des Nationalsozialismus 1933–1948. Munster/Zurych: Lit Verlach, 2014, s. 213. ISBN 978-3-643-90369-3.
  2. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 629 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
  3. Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga: 1929, s. 23

Bibliografia, literatura[edytuj | edytuj kod]