Królestwo Obojga Sycylii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Królestwo Obojga Sycylii
Regno delle Due Sicilie
1816–1861
Flaga
Herb Obojga Sycylii
Flaga Herb
Hymn:
"Inno al Re"

(Hymn dla Króla)
Położenie Obojga Sycylii
Język urzędowy

sycylijski, neapolitański

Stolica

Neapol

Ustrój polityczny

monarchia

Pierwszy król

Ferdynand I

Ostatni król

Franciszek II

Powierzchnia
 • całkowita


111 900 km²

Liczba ludności (1860)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


8 703 000
77,8 osób/km²

Przekształcenie z Królestwa Neapolu

12 grudnia 1816

Zjednoczenie Włoch

12 lutego 1861

Królestwo Obojga Sycylii – państwo istniejące w latach 1816–1860 na terenie Sycylii i południowej części Półwyspu Apenińskiego.

Państwo powstało z przekształcenia się Królestwa Neapolu po kongresie wiedeńskim. Koronę sycylijską otrzymał ród Burbonów, z którego później oddzieliła się cała gałąź – Burbonowie Sycylijscy. Niecodzienna nazwa państwa ma swój rodowód z XIII wieku – gdy w wyniku tzw. nieszporów sycylijskich doszło do podziału Królestwa Sycylii na część wyspiarską i kontynentalną ze stolicą w Neapolu – zaś władcy obu państw utrzymali i używali tytułu Królów Sycylii.

Kres państwa nadszedł w 1861 roku, kiedy Giuseppe Garibaldi zajął cały obszar królestwa i włączył je do zjednoczonych Włoch.

Królowie Obojga Sycylii[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Władcy Neapolu i Sycylii.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Najlepiej rozwiniętą gałęzią gospodarki był przemysł. Jednym z najważniejszych kompleksów przemysłowych w królestwie była stocznia Castellammare di Stabia, która zatrudniała 1800 pracowników. Fabryka w Pietrarsie, w której wyrabiano m.in. lokomotywy, trakcję kolejową i armaty, była największym zakładem przemysłowym na Półwyspie Apenińskim. W skład kompleksu wchodziła także szkoła dla maszynistów i inżynierów marynarki wojennej, dzięki czemu królestwo mogło obejść się bez angielskiego personelu w branży kolejarskiej powszechnego w innych regionach włoskich. Dużym sukcesem inżynierii królestwa okazało się zbudowanie i zwodowanie pierwszego na świecie okrętu parowego z napędem śrubowym „Giglio delle Onde”. Podjął służbę 17 maja 1847 r., łącząc stolicę Neapolu z portami Kalabrii, Mesyny, Gallipoli i Tarentu.

W Kalabrii największą fabryką była odlewnia żeliwa Fonderia Ferdinandea. Żelazo w niej produkowane pozwalało m.in. na samodzielną produkcję broni w pobliskiej fabryce Mongiana zatrudniającej ponad 1600 pracowników. Na Sycylii (niedaleko Katanii i Agrigento) wydobywano siarkę w celu wytworzenia prochu. Sycylijskie kopalnie były w stanie zaspokoić większość światowego zapotrzebowania na siarkę. Produkcja jedwabnych tkanin koncentrowała się w San Leucio (niedaleko Caserty). W regionie Basilicata było także kilka zakładów w Potenza i San Chirico Raparo, w których przetwarzano bawełnę, wełnę i jedwab. Przetwarzanie żywności było szeroko rozpowszechnione, szczególnie w pobliżu Neapolu (Torre Annunziata i Gragnano).

Łączna wartość kapitałów znajdujących się w obiegu wynosiła przed najazdem Garibaldiego 443,3 mln lirów w różnych walutach, głównie (424 mln lirów) srebrnych. Odpowiadało to niemal dwóm trzecim całego kapitału Półwyspu Apenińskiego[1].

Podział terytorialny kraju[edytuj | edytuj kod]

Prowincje Królestwa Obojga Sycylii
 
Prowincja Stolica
1 Abruzzo Ultra L’Aquila
2 Abruzzo Citra Chieti
3 Terra di Lavoro Neapol
4 Contado di Molise Campobasso
5 Principato Ultra Benevento
6 Principato Citra Salerno
7 Capitanata Foggia
8 Basilicata Potenza
9 Terra di Bari Bari
10 Terra di Otranto Lecce
11 Calabria Citra Cosenza
12 Calabria Ultra Catanzaro
13 Sycylia Palermo

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kingdom of the Two Sicilies [online], Reggia di Caserta Unofficial [dostęp 2020-01-10] (ang.).