Krzemieńczuk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzemieńczuk
Кременчук
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 połtawski

Data założenia

1571

Prawa miejskie

1635

Burmistrz

Witalij Małecki

Powierzchnia

96 km²

Wysokość

80 m n.p.m.

Populacja (2019)
• liczba ludności


219 477[1]

Nr kierunkowy

+380-5366

Kod pocztowy

39600-39689

Tablice rejestracyjne

BI. HI / 17

Położenie na mapie obwodu połtawskiego
Mapa konturowa obwodu połtawskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Krzemieńczuk”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Krzemieńczuk”
Ziemia49°04′N 33°25′E/49,066667 33,416667
Strona internetowa

Krzemieńczuk (ukr. Кременчук, Kremenczuk) – miasto w środkowej części Ukrainy, w obwodzie połtawskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Krzemieńczuk ok. 1900 roku

Krzemieńczuk prawdopodobnie został założony w 1571 roku[2]. Leżał wówczas w województwie kijowskim Korony Królestwa Polskiego. W 1596 r. został tu wzniesiony przez Polaków zamek[3]. W XVII wieku twierdzę w Krzemieńczuku obwarował Guillaume Le Vasseur de Beauplan. W 1625 na obszarze współczesnego Krzemieńczuka została podpisana ordynacja kurukowska pomiędzy Polską a zbuntowanymi Kozakami. W 1635 roku Krzemieńczuk uzyskał prawa miejskie magdeburskie od Władysława IV[4]. Krzemieńczuk wraz z Ukrainą Lewobrzeżną odpadł od Polski w połowie XVII wieku na skutek powstania Chmielnickiego. Na mocy Artykułów Moskiewskich z 1665 roku w mieście ustanowiono garnizon rosyjski. Utratę miasta na rzecz Rosji potwierdził pokój Grzymułtowskiego w 1686 roku. Od 1803 r. przynależało administracyjnie do guberni połtawskiej Imperium Rosyjskiego.

W 1897 r. miasto zamieszkiwało 63 007 ludzi, głównie Żydzi, Ukraińcy i Rosjanie, w mniejszym stopniu Polacy, Niemcy i Tatarzy[5].

W latach 1899–1917 w mieście kursowała komunikacja tramwajowa.

Od 1922 r. miasto należało do ZSRR. Znajdowało się pod okupacją niemiecką od września 1941 do września 1943 roku.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w październiku 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3500 osób. W styczniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni była niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja[6].

W 2014 roku mer Krzemieńczuka Ołeh Babajew został zastrzelony[7].

27 czerwca 2022 miasto stało się celem ataku rakietowego ze strony wojsk rosyjskich[a][8].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Kościół katolicki pw. św. Mikołaja
  • Dawna siedziba ziemstwa
  • Gmach Banku Państwowego
  • Dwie wieże ciśnień
  • Dom kupca Czurkina
  • Dom fabrykanta Rabinowicza

Transport[edytuj | edytuj kod]

Port nad Dnieprem. Duży ośrodek przemysłowy, m.in. fabryka ciężarówek KrAZ, rafineria ropy naftowej Ukrtatnafta(inne języki), zakłady budowy taboru kolejowego. W pobliżu miasta znajdują się złoża rudy żelaza.

Więcej informacji znajduje się w artykułach:

Religia[edytuj | edytuj kod]

Sport[edytuj | edytuj kod]

Urodzeni w Krzemieńczuku[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Skutki ataku 27.06.2022 dwoma rakietami typu Ch-22 na centrum handlowe „Amstor” w Krzemieńczuku – na zdjęciach w Wikimedia Commons.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність населення (за оцінкою) на 1 липня 2019 року // Головне управління статистики у Полтавській області.
  2. http://dspace.nbuv.gov.ua/bitstream/handle/123456789/32684/10-Vyrskyj.pdf?sequence=1.
  3. Kremenchuk [online], encyclopediaofukraine.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  4. Смерека Б. Локаційний привілей міста Кременчука 1635 року // Архіви України. К., 2021. Вип. 2 (327). С. 156–169.
  5. Demoscope Weekly – Annex. Statistical indicators reference [online], demoscope.ru [dostęp 2017-11-24].
  6. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1596.
  7. У Кременчуці застрелили мера. pravda.com.ua, 26 lipca 2014. (ukr.).
  8. Rosjanie zbombardowali centrum handlowe w Krzemieńczuku. „Nie sposób nawet pomyśleć, ile jest ofiar” [online], Wprost, 27 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-27] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]