Krzysztof Kulpa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Stefan Kulpa

Zawód, zajęcie	inżynier elektronik
profesor
Specjalność: inżynieria
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Doktorat	1987 Politechnika Warszawska
Habilitacja	2007 Politechnika Warszawska
Profesura	2014
Polska Akademia Nauk
Status	Członek Sekcji Mikrofal i Radiolokacji Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji
Odznaczenia

Krzysztof Stefan Kulpa – polski inżynier elektronik, wykładowca akademicki, od 2014 profesor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, uzyskując dyplom w 1982 r. Od 1985 do 1988 r. pracował na jako asystent w Instytucie Podstaw Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Na macierzystym wydziale obronił doktorat w 1987 r., po czym w latach 1988–1990 był adiunktem na Wydziale Elektrycznym Politechniki Białostockiej, po czym przeniósł się na posadę adiunkta w Instytucie Systemów Elektronicznych, Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej^[1]. Również w 1990 r. podjął pracę konsultanta naukowego w WZR RAWAR i pracował w tym zakładzie do 2005 r.^[2] Od 1999 r. pracował w NATO Science and Technology Organization, kierując grupami badawczymi i seriami wykładów, głównie w Panelu Sensors and Electronics Technology^[3]. Na macierzystym wydziale w 2009 r. habilitował się, a w późniejszych latach objął m.in. funkcję dyrektora naukowego Uczelnianego Centrum Badawczego Obronności i Bezpieczeństwa^[1]. W 2014 r. prezydent Bronisław Komorowski wręczył mu nominację profesorską^[2].

Zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia cyfrowego przetwarzania sygnałów, przede wszystkim radiolokacyjnych, problematyką śledzenia obiektów manewrujących radarach 2D i 3D i wykrywania małych obiektów nawodnych przez radary nabrzeżne i radary na platformach latających, problematyką radarów pasywnych i szumowych. Wyniki jego badań i opracowań znajdowało zastosowanie w wyrobach przemysłu radiolokacyjnego, między innymi w pierwszym polskim radarze SAR^[1]. Autor ponad 500 artykułów na temat technologii radarowej, w tym ponad 100 dotyczących radarów pasywnych^[3].

Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi (2017)^[4], Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[5] i Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”. Ponadto jest laureatem nagrody SET Panel Excellence Award (czterokrotnie) oraz jako pierwszy Polak został wyróżniony Medalem von Kármána^[3].

Członek Sekcji Mikrofal i Radiolokacji Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk. W latach 2002–2005 pełnił funkcję przewodniczącego polskiego oddziału IEEE Signal Processing Society^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]