Laborem exercens – Wikipedia, wolna encyklopedia

Laborem exercens
Ilustracja
Autor

Jan Paweł II

Tematyka

katolicka nauka społeczna

Typ utworu

encyklika papieska

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Watykan

Język

łacina

Data wydania

1981

Wydawca

Libreria Editrice Vaticana

poprzednia
Dives in misericordia
następna
Slavorum apostoli
Artystyczna wizja encykliki „Laborem exercens” na suficie Bazyliki Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach.

Laborem exercens (łac. Wykonując pracę) – encyklika społeczna papieża Jana Pawła II, ogłoszona 14 września 1981, w 90. rocznicę ogłoszenia encykliki Rerum novarum Leona XIII.

Encyklika początkowo miała się ukazać w 90. rocznicę Rerum novarum, które ogłoszone zostało 15 maja 1891 r., lecz z powodu zamachu na papieża ukazała się pół roku później.

We wstępie papież podkreśla, że encyklikę chce poświęcić nie tyle pracy, ile człowiekowi w kontekście jego pracy. Stwierdza, że obowiązkiem każdego człowieka jest rozwijanie we własnym zakresie nauki i techniki, kultury i moralności, a praca ma właśnie służyć temu rozwojowi.

Z dyskutowanych ówcześnie zagadnień społecznych w tej encyklice podkreślona została m.in. promocja tzw. krajów zacofanych oraz automatyzacja życia.

Papież rozróżnił pojęcie pracy w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym. Zgodnie z jego wykładnią, właściwym podmiotem pracy jest sam człowiek, a przedmiotem powinny być rzeczy, którymi człowiek tę pracę wykonuje np. technika, różnego rodzaju narzędzia. Technika jest sprzymierzeńcem człowieka, zauważa Jan Paweł II, ale przestrzega, że niewłaściwie pojmowana może stać się jego przeciwnikiem, czyniąc pracownika swoim niewolnikiem i przyczyniając się do bezrobocia. W Laborem Exercens występuje podział pracodawców na:

Związki zawodowe papież uważa za wykładnik walki o sprawiedliwość społeczną. Według niego ich obowiązkiem jest staranie się o dobro wspólne. Nie powinny ograniczać się jedynie do zabezpieczania warunków pracy i płacy, ale dążyć do naprawy wszystkiego, co jest wadliwe.

Jan Paweł II pisze, że przez pracę człowiek uczestniczy w „dziele Stworzenia”. Wzorem pracy dla katolika ma być sam Bóg, zarówno w odniesieniu do organizacji pracy, jak i korzystania z odpoczynku. Spełnieniem misji chrześcijańskiej jest budowanie świata i praca dla bliźnich.

Papież wspomina również o ważnej roli społecznej niepełnosprawnych i konieczności ich pracy.


Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]