Larry Bird – Wikipedia, wolna encyklopedia

Larry Joe Bird
Ilustracja
Bird (2004)
#33
niski skrzydłowy
Pseudonim

„Larry Legend”, „The Hick from French Lick”

Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1956
West Baden

Wzrost

206 cm

Masa ciała

100 kg

Kariera
Aktywność

1979–1992

Szkoła średnia

Springs Valley (French Lick, Indiana)

College

Indiana State (1976–1979)

Draft

1978, numer: 6
Boston Celtics

Larry Joe Bird (ur. 7 grudnia 1956 w West Baden, Indiana) – amerykański koszykarz, występujący w lidze NBA na pozycji niskiego i silnego skrzydłowego (small forward i power forward), mistrz olimpijski 1992. Jeden z najwybitniejszych graczy w historii NBA.

Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z ubogiej rodziny. Ma czterech braci oraz siostrę. Gdy był nastolatkiem, jego rodzice rozwiedli się z powodu alkoholizmu ojca. Ojciec Birda, weteran wojny koreańskiej, popełnił samobójstwo w 1975 roku[1].

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Grał w Indiana State University (1975-1979). Został wybrany z numerem 6. w drafcie NBA przez drużynę Boston Celtics jeszcze w czasie studiów (1978). W drużynie „Celtów” zadebiutował rok później, po skończeniu college’u. Występował tam do końca swej kariery, nosząc numer 33. W pierwszym roku swych występów w NBA otrzymał powołanie do drużyny Wschodu na Mecz Gwiazd oraz zdobył nagrodę dla najlepszego debiutanta (1980), po tym, jak wyprowadził swoją drużynę z bilansu 29-53 (w sezonie 1978-1979) do 61-21.

Pokonał w tej konkurencji rówieśnika – Magica Johnsona z Los Angeles Lakers. Ich, zapoczątkowana jeszcze w NCAA, rywalizacja o tytuł najlepszego koszykarza lat 80. przeszła do historii ligi. Bezpośrednio spotkali się w trzech finałach, w latach 1984, 1985 i 1987, a wymiennie grali w kolejnych dziesięciu, zdobywając wspólnie 8 tytułów mistrzowskich w dekadzie. Poza boiskiem byli i są do dziś wielkimi przyjaciółmi.

Bird tuż przed zdobyciem punktów. W tle Moses Malone i Robert Parish.

Zaledwie dwa lata zajęło mu doprowadzenie swojej drużyny (Boston Celtics) z ostatniego miejsca w lidze NBA, do zdobycia mistrzostwa. W ciągu 13 lat występów w lidze, razem z Robertem Parishem i Kevinem McHale, trzykrotnie doprowadził swój zespół do mistrzostwa NBA (1981, 1984 i 1986), po dwóch ostatnich finałach Bird był wybierany MVP Finałów. Trzykrotnie został najbardziej wartościowym graczem (MVP) ligi, w latach 1984-1986. Trzykrotnie wygrywał konkurs rzutów z dystansu podczas All-Star Game. W meczach gwiazd wystąpił dwunastokrotnie, powoływany podczas każdego z pełnych sezonów rozegranych w lidze.

W sezonach 1980/1981, 1981/1982, 1982/1983 i 1987/1988 zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP fazy zasadniczej[2][3][4][5].

Pod koniec 1988 Larry Bird poddał się operacji stóp, w następnym roku zaczął niedomagać z powodu problemów z kręgosłupem. Nigdy nie odzyskał już pełni sprawności fizycznej. Trzy ostatnie lata występów na boiskach NBA to coraz częstsze przerwy, do końca jednak statystyki Birda były znakomite – wciąż zdobywał ponad 20 punktów 9 zbiórek i 7 asyst na mecz. Tuż po występie w barwach Dream Teamu na Igrzyskach w Barcelonie, latem 1992, zakończył karierę z powodu kontuzji pleców.

Larry Bird był niezwykle wszechstronnym koszykarzem, miał niezwykły talent „czytania gry”, zarówno swoich kolegów z zespołu, jak i przeciwników. Mimo wysokiego wzrostu, był znakomitym egzekutorem rzutów z dystansu – średnia kariery to 0,376 rzutów za 3 punkty i 0,496 rzutów z pola. Jeszcze lepiej spisywał się na linii rzutów osobistych, ze średnią 0,886 zajmuje dziś 9. miejsce na liście wszech czasów. Równie znakomite średnie zbiórek – 10,0 i, jak na jego pozycję, asyst – 6,3 sprawiały, że zajmuje 5. miejsce na liście zdobywców triple-doubles, z liczbą 59 (nie licząc 10 takich osiągnięć w play-offach). Jego wszechstronność pokazuje także współczynnik Player Efficiency Rating, z liczbą 23,5 zajmuje 16 miejsce na liście wszech czasów.

Dwukrotnie przewodził NBA w liczbie celnych rzutów za 3 punkty, uzyskanych w trakcie całego sezonu regularnego (1986, 1987)[6].

Trener i działacz[edytuj | edytuj kod]

W latach 1992-1997 pełnił rolę specjalnego asystenta w macierzystym klubie. W 1996 wybrany do grona 50 najlepszych graczy NBA wszech czasów. W 1998 zaliczony w poczet Panteonu Sław NBA – Naismith Memorial Basketball Hall of Fame.

W 1997 został mianowany pierwszym trenerem drużyny Indiana Pacers. Swoje umiejętności także na tym polu pokazał już w pierwszym sezonie, kiedy Pacers polegli dopiero w Finale Konferencji (3-4) z Chicago Bulls prowadzonymi przez Michaela Jordana. Bird otrzymał wtedy tytuł najlepszego trenera roku. Drużyna powtórzyła osiągnięcie rok później, a w 2000, ostatnim roku pracy z Pacers, doprowadził zespół do tytułu mistrza konferencji i finału ligi (przegranego z Los Angeles Lakers). Od 2003 pełni funkcję prezydenta ds. operacji koszykarskich w drużynie Pacers.

W 1999 stacja ESPN usytuowała go na 30. miejscu na liście 50. największych sportowców XX wieku.

Mieszka we French Lick w rodzinnym stanie Indiana.

W sezonie 2011/12 został wybrany najlepszym menedżerem ligi NBA[7].

Rywalizacja z Magikiem Johnsonem[edytuj | edytuj kod]

Bird i Magic Johnson po raz pierwszy jako boiskowi rywale spotkali się w 1979, gdy drużyna koszykarska uniwersytetu Indiany przegrała w finale rozgrywek o mistrzostwo NCAA z zespołem z Michigan, w którym grał Johnson. Rywalizacja była kontynuowana w NBA i osiągnęła punkt kulminacyjny, gdy zespoły z Bostonu i Los Angeles spotkały się w finałach trzykrotnie pomiędzy 1984 i 1987. Johnson zapewniał, że dla niego sezon zasadniczy składał się z 80 normalnych gier i 2 wyjątkowych z Celtics. Zaś Bird stwierdzał, że pierwszą rzeczą, jaką sprawdzał rano były statystyki „Magica”[8].

Niektórzy dziennikarze przypuszczali, że rywalizacja Johnson–Bird była atrakcyjna, ponieważ obaj zawodnicy byli zdecydowanymi przeciwieństwami. Różnił ich zarówno styl gry, jak i kolor skóry[9][10]. Przed trafieniem do NBA Birda i Johnsona, liga znajdowała się w kryzysie. Duże znaczenie rywalizacji obu koszykarzy wynikało także z faktu, że między innymi dzięki niej liga NBA ponownie zyskała zainteresowanie ludzi i telewizji[11]. Dziennikarz sportowy, Larry Schwartz uważał nawet, iż rywalizacja między Birdem a Johnsonem uratowała NBA od bankructwa[12].

Pomimo konfrontacji na boisku, Bird i Johnson zaprzyjaźnili się podczas kręcenia reklamy butów w 1984 dla firmy Converse, w której zostali przedstawieni jako wrogowie[13][14]. Johnson brał udział w ceremonii zakończenia kariery przez Birda w 1992 roku, a Bird włączył formalnie Johnsona do Basketball Hall of Fame[15].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

NCAA[edytuj | edytuj kod]

NBA[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Trenerskie/menedżerskie[edytuj | edytuj kod]

Statystyki w NBA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
   M Mecze   S5  Pierwsza piątka  MPG  Minuty na mecz
 FG%  Celność rzutów z pola  3P%  Celność rzutów „za 3”  FT%  Celność rzutów wolnych
 RPG  Zbiórki na mecz  APG  Asysty na mecz  SPG  Przechwyty na mecz
 BPG  Bloki na mecz  PPG  Punkty na mecz

Na podstawie Larry Bird Statistics. Basketball-Reference.com. [dostęp 2014-05-08]. (ang.).

Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1979/80 Boston 82 82 36,0 47,4% 40,6% 83,6% 10,4 4,5 1,7 0,6 21,3
1980/81 Boston 82 82 39,5 47,8% 27,0% 86,3% 10,9 5,5 2,0 0,8 21,2
1981/82 Boston 77 58 38,0 50,3% 21,2% 86,3% 10,9 5,8 1,9 0,9 22,9
1982/83 Boston 79 79 37,7 50,4% 28,6% 84,0% 11,0 5,8 1,9 0,9 23,6
1983/84 Boston 79 77 38,3 49,2% 24,7% 88,8% 10,1 6,6 1,8 0,9 24,2
1984/85 Boston 80 77 39,5 52,2% 42,7% 88,2% 10,5 6,6 1,6 1,2 28,7
1985/86 Boston 82 81 38,0 49,6% 42,3% 89,6% 9,8 6,8 2,0 0,6 25,8
1986/87 Boston 74 73 40,6 52,5% 40,0% 91,0% 9,2 7,6 1,8 0,9 28,1
1987/88 Boston 76 75 39,0 52,7% 41,4% 91,6% 9,3 6,1 1,6 0,8 29,9
1988/89 Boston 6 6 31,5 47,1% 94,7% 6,2 4,8 1,0 0,8 19,3
1989/90 Boston 75 75 39,3 47,3% 33,3% 93,0% 9,5 7,5 1,4 0,8 24,3
1990/91 Boston 60 60 38,0 45,4% 38,9% 89,1% 8,5 7,2 1,8 1,0 19,4
1991/92 Boston 45 45 36,9 46,6% 40,6% 92,6% 9,6 6,8 0,9 0,7 20,2
Razem 897 870 38,4 49,6% 37,6% 88,6% 10,0 6,3 1,7 0,8 24,3

Play-offy[edytuj | edytuj kod]

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1980 Boston 9 41,3 46,9% 26,7% 88,0% 11,2 4,7 1,6 0,9 21,3
1981 Boston 17 44,1 47,0% 37,5% 89,4% 14,0 6,1 2,3 1,0 21,9
1982 Boston 12 40,8 42,7% 16,7% 82,2% 12,5 5,6 1,9 1,4 17,8
1983 Boston 6 40,0 42,2% 25,0% 82,8% 12,5 6,8 2,2 0,5 20,5
1984 Boston 23 41,8 52,4% 41,2% 87,9% 11,0 5,9 2,3 1,2 27,5
1985 Boston 20 20 40,8 46,1% 28,0% 89,0% 9,1 5,8 1,7 1,0 26,0
1986 Boston 18 18 42,8 51,7% 41,1% 92,7% 9,3 8,2 2,1 0,6 25,9
1987 Boston 23 23 44,1 47,6% 34,1% 91,2% 10,0 7,2 1,2 0,8 27,0
1988 Boston 17 17 44,9 45,0% 37,5% 89,4% 8,8 6,8 2,1 0,8 24,5
1990 Boston 5 5 41,4 44,4% 26,3% 90,6% 9,2 8,8 1,0 1,0 24,4
1991 Boston 10 10 39,6 40,8% 14,3% 86,3% 7,2 6,5 1,3 0,3 17,1
1992 Boston 4 2 26,8 50,0% 0,0% 75,0% 4,5 5,3 0,3 0,5 11,3
Razem 164 95 42,0 47,2% 32,1% 89,0% 10,3 6,5 1,8 0,9 23,8

Pozostałe informacje[edytuj | edytuj kod]

Oficjalne logo Twittera zostało nazwane Larry the Bird[56]. W 1996 wystąpił w filmie Chluba Boston Celtics[57].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nie wystąpił z powodu kontuzji, jego miejsce w składzie zajął Hersey Hawkins[33].
  2. Nie wystąpił z powodu kontuzji, jego miejsce w składzie zajął Michael Adams[33].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Larry Bird Biography. notablebiographies.com. [dostęp 2014-11-29]. (ang.).
  2. 1980-81 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  3. 1981-82 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  4. 1982-83 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  5. 1987-88 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  6. NBA Individual Regular Season Records for 3-Point Field Goals. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. Mikołaj Wanago: Wybrano najlepszego generalnego menedżera. ZkrainyNBA.com, 17 maja 2012. [dostęp 2012-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 października 2012)]. (pol.).
  8. Classic NBA Quotes: Magic and Larry. NBA Encyclopedia: Playoff Edition. [dostęp 2011-08-10].
  9. Bork: Basketball Sternstunden. 1995, s. 49–55.
  10. David Halberstam: The Stuff Dreams Are Made Of. [w:] Sports Illustrated [on-line]. Time Inc, 1987-06-29. [dostęp 2011-08-12].
  11. 'Magic' Time. CBS News, 2002-09-27. [dostęp 2011-08-12].
  12. Larry Schwartz: Magic made Showtime a show. ESPN. [dostęp 2011-07-30].
  13. Abraham Aamidor: Chuck Taylor, All Star: The True Story of the Man Behind the Most Famous Athletic Shoe in History. 2006, s. 151. ISBN 0-253-34698-3.
  14. Larry Schwartz: Eye for victory. ESPN. [dostęp 2011-08-12].
  15. Larry Bird inducting Magic Johnson. CBC Sports, 2002-08-15. [dostęp 2011-08-12].
  16. NCAA Championship History. ncaa.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  17. John R. Wooden Award. woodenaward.com. [dostęp 2023-01-20]. (ang.).
  18. Men’s College Player of the Year. naismithtrophy.com. [dostęp 2015-02-10]. (ang.).
  19. Rupp Trophy Winners. sports-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  20. NABC Player of the Year Awards. nabc.org. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  21. Sporting News Player of the Year Winners. sports-reference.com. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  22. USBWA Player of the Year Winners. sports-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  23. NCAA Helms Foundation Players of the Year. sports-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  24. AP Player of the Year Winners. sports-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  25. UPI Player of the Year Winners. sports-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  26. Missouri Valley Conference Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-29]. (ang.).
  27. Official NCAA Consensus All-Americans. ncaa.org. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  28. NCAA All-Tournament Winners. sports-reference.com. [dostęp 2018-08-16]. (ang.).
  29. National Collegiate Basketball Hall of Fame - Players. collegebasketballexperience.com. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
  30. a b c d Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  31. NBA MVP Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  32. NBA All-Star Game MVP's. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  33. a b All-Star Game Replacements for Injured Players. nba.com. [dostęp 2018-02-20]. (ang.).
  34. a b All-NBA Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  35. All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  36. All-Defensive Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  37. The NBA’s 50 Greatest Players. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  38. NBA 75th Anniversary Team announced. nba.com. [dostęp 2021-12-01]. (ang.).
  39. Larry Bird - Hall Of Famers. hoophall.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  40. NBA Rookie of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  41. History of the NBA Global Games. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  42. NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  43. NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Free Throws. basketball-reference.com. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).
  44. NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for 3-Pt Field Goals. basketball-reference.com. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).
  45. NBA Players of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  46. NBA Players of the Week. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  47. NBA Retired Numbers. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  48. 2019 NBA Awards: Complete list of winners. nba.com. [dostęp 2019-06-26]. (ang.).
  49. Games of the XXVth Olympiad -- 1992. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  50. MEN'S TOURNAMENT OF THE AMERICAS -- 1992. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  51. NINTH WORLD UNIVERSITY GAMES -- 1977. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  52. USA All-Tieme Men's Roster. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  53. 1992 United States Olympic Team - Hall Of Famers. hoophall.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  54. NBA Coach of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  55. NBA Executive of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  56. Biz Stone: Why Is Twitter's Logo Named After Larry Bird?. mashable.com, 2011-08-11. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
  57. Chluba Boston Celtics. filmweb.pl. [dostęp 2018-10-19]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]