Larry Mullen Jr. – Wikipedia, wolna encyklopedia

Larry Mullen Jr.
Ilustracja
Imię i nazwisko

Lawrence Joseph Mullen

Data i miejsce urodzenia

31 października 1961
Artane

Instrumenty

perkusja, chórki

Gatunki

rock, post punk, rock alternatywny

Zawód

perkusista, wokalista pomocniczy

Aktywność

od 1976

Zespoły
U2
Odznaczenia
Oficer Orderu Wolności (Portugalia)
Strona internetowa

Larry Mullen Jr., właśc. Lawrence Joseph Mullen Jr. (ur. 31 października 1961 w Artane, dzielnicy Dublina[1]) – irlandzki perkusista. Członek zespołu U2.

W 2007 roku muzyk został sklasyfikowany na 21. miejscu listy 50 najlepszych perkusistów rockowych według Stylus Magazine[2].

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Oboje rodzice – Larry Senior oraz Maureen – byli katolikami. Larry miał też starszą siostrę Cecylię. Edukację rozpoczął w szkole nieopodal domu, po czym przeniósł się do Scoil Colmcille w centrum Dublina. W wieku dziewięciu lat zaczął grać na perkusji pod okiem Joe Bonniego, jednego z najlepszych muzyków w kraju. Każdą wolną chwilę poświęcał na doskonalenie techniki.

W marcu 1975, dzięki protekcji ojca, zaczął grać w orkiestrze Związku Zawodowego Pracowników Poczty. Grał także w orkiestrze chłopięcej Artane Boys Band[3]. Po zakończeniu nauki w Dublinie przeniósł się do Mount Temple Comprehensive School, gdzie w 1976 wywiesił na tablicy ogłoszeń karteczkę, na której napisał, że poszukuje ludzi do zespołu (pomysł wywieszenia karteczki podsunął mu jego ojciec[4]), w wyniku czego powstała grupa U2.

Solo[edytuj | edytuj kod]

Poza pracą w U2, Larry brał udział w sesjach nagraniowych takich artystów jak B.B. King, Daniel Lanois czy Maria McKee. W 1996 wraz z Adamem Claytonem wydał nową wersję głównego motywu muzycznego do filmu Mission: Impossible.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wraz ze wzrostem popularności zespołu, Larry przyjął dodatkowo do swojego nazwiska Junior, ponieważ nie chciał, aby mylono go ze swoim ojcem. Mieszka w Howth, jest to półwysep i dzielnica Dublina, w Irlandii oraz posiada apartament w Nowym Jorku. Jest znany ze swej słabości do szybkiej jazdy motocyklami, zwłaszcza tych marki Harley-Davidson oraz do muzyki Elvisa Presleya, o czym wspomina w filmie dokumentalnym Rattle and Hum. Wykupił prawa do drukowania logo firmy Harley-Davidson. Nie jest żonaty, ale od ponad 30 lat pozostaje w związku z Ann Acheson. Mają 3 dzieci: Aaron Elvis (ur. październik 1995), Ava (ur. 1998) i Ezra (ur. 2001).

Perkusja[edytuj | edytuj kod]

Źródło[5].

Yamaha PHX Series w wykończeniu Silver Sparkle
  • 24" bęben basowy
  • 2x 16" floor tom
  • 14" tom tom
  • werbel: Ludwig Black Beauty
Talerze Paiste Signature Series
  • 16" Power Crash
  • 17" Power Crash
  • 18" Power Crash
  • 18" Full Crash
  • 22" Power Ride
  • 14" Heavy Hi-Hats
Yamaha Birch Custom Absolute Noveau
  • 24"x16" bęben basowy
  • 14"x10" tom tom
  • 16"x14" floor tom
  • 16"x16" floor tom
  • 18"x16" floor tom
  • Werbel: Brady Sheoak Block
Hardware
  • Tamburyny, cowbelle i inne instrumenty perkusyjne Latin Percussion
  • Statywy Yamaha
  • Naciągi Remo
  • Pałeczki Pro-Mark 5A Signature

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. James P. Byrne, Philip Coleman, Jason King: Ireland and the Americas: culture, politics, and history : a multidisciplinary encyclopedia, Tom 3. ABC-CLIO, 2008, s. 895. ISBN 978-1-85109-614-5.
  2. Stylus Magazine's 50 Greatest Rock Drummers. www.stylusmagazine.com. [dostęp 2010-06-15]. (ang.).
  3. Bono, Surrender. 40 piosenek, jedna opowieść, Paweł Lipszyc (tłum.), Wydawnictwo Agora, 2022, s. 179, ISBN 978-83-268-4061-6.
  4. Neil McCormick: U2 o U2. Poznań: In Rock, 2009, s. 27. ISBN 978-83-60157-51-0.
  5. Larry Mullen Jr. Gear overview. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).