Leandro Marconi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leandro Marconi

Pełne imię i nazwisko	Leandro Jan Marconi
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1834 Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 października 1919 Montreux
Narodowość	polska
Praca
Styl	eklektyzm
Multimedia w Wikimedia Commons

Leandro Jan Marconi (ur. 23 kwietnia 1834 w Warszawie, zm. 8 października 1919 w Montreux) – polski architekt.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Henryka Marconiego i spolonizowanej Szkotki Małgorzaty z Heitonów (1807–1884).

Twórca wielu budowli eklektycznych nawiązujących do form renesansu włoskiego i klasycyzmu. Czynny głównie w Warszawie.

Ważniejsze projekty[edytuj | edytuj kod]

• Bank Handlowy przy ul. Traugutta 7 w Warszawie
• Biały Pałacyk na Frascati w Warszawie
• kościół Wszystkich Świętych w Warszawie
• „Łazienki” Sanatorium Uzdrowiskowego „Marconi” w Busku-Zdroju
• pałac Konstantego Zamoyskiego przy ul. Foksal w Warszawie
• pałac Sobańskich w Warszawie
• pałac Tyszkiewiczów w Wace Trockiej
• pałacyk Wilhelma Ellisa Raua w Warszawie
• synagoga na Tłomackiem w Warszawie
• więzienie Pawiak w Warszawie
• zespół pałacowo-parkowy w Potulicach

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była Bronisława z Osikowskich (1838−1902).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Stanisław Łoza: Słownik architectów i budowniczych polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących. Warszawa: Wydawnictwo im. Mianowskiego, Instytutu popierania nauki, 1931, s. 211, 212.