Lee Barnes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lee Barnes
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1906
Salt Lake City

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 1970
Oxnard

Wzrost

173 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Paryż 1924 lekkoatletyka
(skok o tyczce)

Lee Stratford Barnes (ur. 16 lipca 1906 w Salt Lake City, zm. 28 grudnia 1970 w Oxnard[1]) – amerykański lekkoatleta, skoczek o tyczce, mistrz olimpijski z Paryża z 1924.

Barnes zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu na tydzień przed swymi 18. urodzinami. Jest do tej najmłodszym mistrzem olimpijskim w skoku o tyczce. Barnes osiągnął na igrzyskach wysokość 3,95 m, tyle samo co inny Amerykanin Glenn Graham, którego pokonał w dogrywce[1].

Studiował później na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. W latach 1927 i 1928 był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w skoku o tyczce[2]. 28 kwietnia 1928 we Fresno ustanowił rekord świata rezultatem 4,30 m[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie był jednak w słabszej formie i skoczył jedynie 3,95 m, co po dogrywce dało mu 5. miejsce[1].

W późniejszych latach był dyrektorem fabryki w Oxnard[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Lee Barnes [online], olympedia.org [dostęp 2021-06-26] (ang.).
  2. United States Championships (Men 1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-26] (ang.).
  3. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 164 [dostęp 2021-06-26] (ang.).