Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012
Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 400 metrów mężczyzn
Złoty medal	Bahamy
Srebrny medal	Stany Zjednoczone
Brązowy medal	Trynidad i Tobago

Główny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012.

Sztafeta 4 × 400 metrów mężczyzn to druga sztafeta, w której rozdano medale w lekkoatletyce na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie.

Dyscyplina rozpoczęła się 9 sierpnia o godzinie 11:35 czasu londyńskiego^[1]. Wtedy to rozegrano pierwszą rundę zawodów. Decydująca faza, która wyłoniła mistrza olimpijskiego odbyła się 10 sierpnia o godzinie 21:20 czasu londyńskiego^[2]. Zawody odbyły się na Stadionie Olimpijskim w Londynie.

Złoty medal zdobyli Bahamczycy, którzy ustanowili rekord swojego kraju (2:56,72).

Poz. - pozycja
OR - rekord olimpijski \| NR - rekord krajowy \| PB - rekord życiowy \| =PB - wyrównany rekord życiowy \| SB - najlepszy wynik w sezonie \| =SB - wyrównany najlepszy wynik w sezonie
DNS - nie wystartował \| DNF - dyskwalifikacja za falstart
* wyniki podawane w minutach

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

W poniższej tabeli przedstawione są rekord świata i rekord olimpijski przed rozegraniem zawodów, tj. na 9 sierpnia 2012 roku.

Rekord świata	Stany Zjednoczone (Andrew Valmon, Quincy Watts, Butch Reynolds, Michael Johnson)	2:54,29	Stuttgart, Niemcy	22 sierpnia 1993
Rekord olimpijski	Stany Zjednoczone (LaShawn Merritt, Angelo Taylor, David Neville, Jeremy Wariner)	2:55,39	Pekin, Chiny	23 sierpnia 2008

Terminarz[edytuj | edytuj kod]

Data^[3]	Godzina (UTC+1)	Wydarzenie
9 sierpnia 2012	11:35	Eliminacje
10 sierpnia 2012	21:20	Finał

Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

W pierwsze rundzie wystartowało 16 zespołów, które zostały zgłoszone do zawodów. Bezpośrednio do finałowej rundy awansowały trzy najlepsze ekipy (Q) oraz dwie drużyny z najlepszymi czasami, którzy zajęli miejsca gorsze niż trzecie (q).

Bieg 1[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Kraj	Zawodnicy	Czas	Uwagi
1	Trynidad i Tobago	Lalonde Gordon, Jarrin Solomon, Ade Alleyne-Forte, Deon Lendore	3:00,38	Q,
2	Wielka Brytania	Nigel Levine, Conrad Williams, Jack Green, Martyn Rooney	3:00,38	Q,
3	Kuba	William Collazo, Raidel Acea, Orestes Rodríguez, Omar Cisneros	3:00,55	Q
4	Belgia	Nils Duerinck, Jonathan Borlée, Antoine Gillet, Kévin Borlée	3:01,70	q
5	Polska	Piotr Wiaderek, Marcin Marciniszyn, Michał Pietrzak, Kacper Kozłowski	3:02.86
6	Niemcy	Jonas Plass, Kamghe Gaba, Eric Krüger, Thomas Schneider	3:03,50
—	Południowa Afryka	Shaun de Jager, Ofentse Mogawane, Oscar Pistorius, Willem de Beer	—	DNF*
—	Kenia	Boniface Ontuga Mweresa, Vincent Mumo Kiilu, Boniface Mucheru, Alfas Kishoyan	—	DQ

*Sztafeta RPA nie ukończyła biegu z powodu kontuzji jednego z zawodników, który ucierpiał w kolizji spowodowanej przez Kenijczyka. Sztafeta została dopuszczona do biegu finałowego.

Bieg 2[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Kraj	Zawodnicy	Czas	Uwagi
1	Bahamy	Ramon Miller, Demetrius Pinder, Michael Mathieu, Chris Brown	2:58,87	Q,
2	Stany Zjednoczone	Manteo Mitchell, Joshua Mance, Tony McQuay, Bryshon Nellum	2:58,87	Q,
3	Rosja	Maksim Dyłdin, Dienis Aleksiejew, Władimir Krasnow, Pawieł Trienichin	3:02,01	Q
4	Wenezuela	Arturo Ramírez, Alberto Aguilar, Albert Bravo, José Meléndez	3:02,62	q
5	Australia	Steven Solomon, Ben Offereins, Brendan Cole, John Steffensen	3:03,17
6	Japonia	Kei Takase, Yūzō Kanemaru, Yoshihiro Azuma, Hiroyuki Nakano	3:03,86
—	Jamajka	Dane Hyatt, Riker Hylton, Jermaine Gonzales, Errol Nolan	—	DNF
—	Dominikana	Gustavo Cuesta, Félix Sánchez, Joel Mejía, Luguelín Santos	—	DQ

Finał[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Tor	Kraj	Zawodnicy	Czas
	4	Bahamy	Chris Brown, Demetrius Pinder, Michael Mathieu, Ramon Miller	2:56,72
	7	Stany Zjednoczone	Bryshon Nellum, Joshua Mance, Tony McQuay, Angelo Taylor	2:57,05
	5	Trynidad i Tobago	Lalonde Gordon, Jarrin Solomon, Ade Alleyne-Forte, Deon Lendore	2:59,40
4	6	Wielka Brytania	Conrad Williams, Jack Green, David Greene, Martyn Rooney	2:59,53
5	2	Rosja	Maksim Dyłdin, Dienis Aleksiejew, Władimir Krasnow, Pawieł Trienichin	3:00,09
6	8	Belgia	Kévin Borlée, Antoine Gillet, Jonathan Borlée, Michael Bultheel	3:01,83
7	3	Wenezuela	Arturo Ramírez, Alberto Aguilar, Albert Bravo, Omar Longart	3:02,18
8	1	Południowa Afryka	Shaun de Jager, Willem de Beer, Louis Jacob van Zyl, Oscar Pistorius	3:03,46
-	9	Kuba	William Collazo, Raidel Acea, Orestes Rodríguez, Omar Cisneros	DNF

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ 12:35 czasu polskiego
↑ 22:20 czasu polskiego
↑ Men's 4 × 400m Relay - Timetable. london2012.com. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Athletics - Men's 4 × 400m Relay. london2012.com. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-04)]. (ang.).

[1] 12:35 czasu polskiego

[2] 22:20 czasu polskiego

[3] Men's 4 × 400m Relay - Timetable. london2012.com. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]