Leokadia Halicka-Warman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leokadia (Loda) Halicka-Warman (ur. 5 września 1914 w Tule, zm. 8 stycznia 2001 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i tancerka operowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przez cała karierę zawodową była związana z warszawskimi scenami muzycznymi. W okresie międzywojennym występowała w teatrach: Eldorado (1927), Wielki (1927–1939), w czasie okupacji niemieckiej w Teatrze Kometa (1941), Teatrze Miraż (Nowy Miraż) (1941–1943), Teatrze Melodia (1944), po wojnie była tancerką Opery i Filharmonii Warszawskiej (1948–1956)^[1]. Od 1956 pracowała w Zjednoczonych Przedsiębiorstwach Rozrywkowych jako reżyser i choreograf.

Była żoną Bolesława Warmana (zm. 1989).

Zmarła 8 stycznia 2001, pochowana 15 stycznia 2001 obok męża na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 26O-4-9)^[2].

↑ Leokadia (Loda) Halicka-Warman, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-11-28] .
↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-11-28] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazana jako Warman Leokadia.

Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 146, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7