Leon Bernacik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leon Bernacik
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1872
Bobrek

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1920
Brześć

Przebieg służby
Lata służby

1892–1920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

63 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Krzyż Wojskowy Karola Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Leon Bernacik vel Leo Bernatzik[1] (ur. 8 lutego 1872 w Bobrku, zm. 25 listopada 1920 w Brześciu[2]) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 lutego 1872 w Bobrku[3], w rodzinie Edwarda i Henrietty z d. Seehof[4]. W latach 1884–1888 uczył się w Szkole Realnej w Cieszynie, a w latach 1888–1892 w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie[4].

Jesienią 1892 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 58 w Przemyślu[5]. W latach 1897–1899 pełnił obowiązki oficera pionierów pułku[6][7], a w 1905 wykonywał obowiązki adiutanta batalionu[8]. W 1909 został przeniesiony do Morawskiego Pułku Piechoty Nr 93 w Ołomuńcu[9]. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[10], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[11][12][13]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie: kadeta–zastępcy oficera (starszeństwo z 1 września 1892)[14], porucznika (starszeństwo z 1 maja 1894)[15], nadporucznika (starszeństwo z 1 maja 1898)[16], kapitana (starszeństwo z 1 maja 1908)[17], majora (starszeństwo z 1 września 1915)[18] i podpułkownika (starszeństwo z 1 listopada 1917)[19].

Został przyjęty do Wojska Polskiego. 23 czerwca 1920, jako oficer 18 pułku piechoty został zatwierdzony w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920[20]. 31 sierpnia 1920 objął tymczasowo dowództwo 63 Toruńskiego pułku piechoty[21]. Na tym stanowisku wyróżnił się w walkach o Kobryń, Horodec i nad Muchawcem[22]. W czasie tych walk, 23 września, został ranny[23].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1898. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1897. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918–1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
  • Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
  • Aleksander Tomaszewski: Zarys historji wojennej 63-go toruńskiego pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]