French
DeutschLeopold Łacina – Wikipedia, wolna encyklopedia
 porucznik | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | oficer taktyczny[1] |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
.svg){kind=small}
Leopold Kazimierz Łacina (ur. 3 listopada 1907, zm. 17 września 1939 koło Lidy) – porucznik obserwator Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
15 sierpnia 1931 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1931 i 347. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 38 pułku piechoty w Przemyślu[2]. 1 marca 1935 został awansowany na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3] (w marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwem, zajmował 4. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[4]). W 1935 nadal pełnił służbę w 38 pułku piechoty[5].
Będąc oficerem w 5 Pułku Lotniczego stacjonującego Lidzie uczestniczył w kampanii wrześniowej, był oficerem taktycznym 51 eskadry rozpoznawczej[6], którą przydzielono do Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Narew".
16 września 1939 odebrał z bazy nr. 5 w Lidzie samolot PZL.23 "Karaś", który był wcześniej remontowany. Następnego dnia razem z plutonowym Władysławem Borysem i por. obs. Karolem Radatzem otrzymali rozkaz dołączenia do eskadry, wystartowali o godz. 6 rano. Ok. 2 km od lotniska znajdujący się na wysokości 200 metrów nad ziemią samolot eksplodował, prawdopodobnie od wibracji samolotu wybuchły znajdujące się na pokładzie maszyny odbezpieczone bomby[7]. Cała załoga zginęła, spoczęli w zbiorowej mogile na starym cmentarzu katolickim w Lidzie.
Pośmiertnie por. Leopold Łacina został odznaczony Krzyżem Walecznych[8][9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 324.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 15 sierpnia 1931 roku, s. 306, 313.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 12.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 214.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 147.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 784.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 335.
- ↑ Rozkaz Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie nr 5/47
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 499.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.