Liść bifacjalny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Liść bifacjalny – typ liścia wyodrębniony ze względu na jego pochodzenie. W liściach tego typu część grzbietowa i brzuszna liścia pochodzą od odpowiadającym im stron zawiązka.

W rozwoju:

dorsiwentralnym – od strony doosiowej (dorsalnej) rozwija się parenchyma palisadowa, natomiast odosiowo (wentralnie) tworzy się parenchyma gąbczasta.
ekwifacjalnym – w rozwijających się liściach, zarówno od strony doosiowej jak i odosiowej powstaje parenchyma palisadowa, natomiast gąbczasta wykształca się między tymi warstwami. W tej sytuacji strony liścia są pod względem anatomicznym i morfologicznym jednakowe, tym samym zatraca się jego grzbieto-brzuszna budowa i liść taki nazywamy izolateralnym.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Wolfram Braune, Alfred Leman, Hans Taubert ; tł. Agnieszka Kadej, Praktikum z anatomii roślin, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1975.
Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski, Botanika, tom I – Morfologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.