Li Keran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Li Keran (chiń. 李可染; pinyin Lǐ Kěrǎn; ur. 26 marca 1907 w Xuzhou, zm. 5 grudnia 1989 w Pekinie[1]) – chiński malarz.

Pochodził z ubogiej wiejskiej rodziny[1][2]. W 1923 roku rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Szanghaju, później studiował w Hangzhou. W gronie jego nauczycieli znajdowali się Qi Baishi, Huang Binhong, Lin Fengmian oraz wykładający w Chinach francuski malarz André Claudot[2][3]. W latach 30. i 40. wykładał m.in. w Wuhanie, po utworzeniu w 1949 roku Chińskiej Republiki Ludowej został wykładowcą Centralnej Akademii Sztuk Pięknych w Pekinie i wiceprzewodniczącym Chińskiego Stowarzyszenia Artystów[2][3]. Po 1954 roku wiele podróżował po Chinach, malując pejzaże na łonie przyrody[2][3]. Potępiony w okresie rewolucji kulturalnej, został skazany na rok reedukacji przez pracę na wsi. Powrócił do malowania po 1976 roku[2].

W swojej twórczości łączył tradycyjne chińskie malarstwo tuszem z elementami zaczerpniętymi z europejskiego malarstwa olejnego, wprowadzając perspektywę i chiaroscuro[1][3]. Dużą wagę przywiązywał do zdobiącej obrazy kaligrafii[2]. Tworzył głównie pejzaże, we wczesnym okresie twórczości malował głównie bawoły i pastuszków[1][2]. Stopniowo wypracował własny styl, cechujący się intensywnym nasyceniem czernią i kolorem[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Li Keran, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-05-30].
  2. a b c d e f g Michael Sullivan: Modern Chinese Artists: A Biographical Dictionary. Berkeley: University of California Press, 2006, s. 82. ISBN 978-0-520-24449-8.
  3. a b c d Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People's Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 176. ISBN 978-0-7864-3582-1.