Lizardo Garrido – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lizardo Garrido
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Lizardo Antonio Garrido Bustamante

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1957
Santiago

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1975–1976 CSD Colo-Colo
1977 Colchagua
1978 Trasandino
1979 Colchagua
1980–1992 CSD Colo-Colo
1993 Santos Laguna 18 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1981–1991  Chile 44 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
brąz Chile 1991

Lizardo Antonio Garrido Bustamante (ur. 25 sierpnia 1957 w Santiago) – piłkarz chilijski grający podczas kariery na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Lizardo Garrido rozpoczął w klubie CSD Colo-Colo. W 1975 roku zadebiutował w jego barwach w chilijskiej Primera División. W 1977 roku odszedł do Colchagua San Fernando. Rok 1978 spędził w CD Trasandino, a następny ponownie w Colchaguy. W 1980 roku powrócił do CSD Colo-Colo.

Z CSD Colo-Colo sześciokrotnie zdobył mistrzostwo Chile w 1981, 1983, 1986, 1989, 1990, 1991 i pięciokrotnie Puchar Chile w 1981, 1982, 1988, 1989 i 1990. Na arenie międzynarodowej zdobył jedyny w jego historii Copa Libertadores w 1991 oraz Recopa Sudamericana i Copa Interamericana w 1992. Indywidualnie Garrido w 1984 został wybrany "Piłkarzem Roku" w Chile.

Na koniec kariery wyjechał do Meksyku, gdzie występował w klubie Santos Laguna.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Chile Garrido zadebiutował 10 marca 1981 w towarzyskim spotkaniu z Kolumbią. W 1982 roku został powołany przez selekcjonera Luisa Santibáñeza do kadry na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii. Na Mundialu Garrido wystąpił w meczach z Austrią i RFN. W 1991 uczestniczył Copa América. Na turnieju rozgrywanym w Chile Garrido wystąpił we wszystkich siedmiu meczach z Wenezuelą, Peru, Argentyną, Paragwajem, Kolumbią, ponownie z Argentyną i Brazylią, który był jego ostatnim meczem w reprezentacji. Od 1981 do 1991 roku rozegrał w kadrze narodowej 44 spotkania.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]