Ludwik Hapel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwik Hapel
Data urodzenia

1955

Wzrost

173 cm

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski seniorów
złoto Tarnów 1977 bieg przełajowy (6 km)

Ludwik Hapel (ur. 4 stycznia 1955[1]) – polski lekkoatleta, długodystansowiec, mistrz i reprezentant Polski.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Był zawodnikiem Zagłębia Lubin.

Jego największym sukcesem w karierze było mistrzostwo Polski seniorów w biegu przełajowym na 6 km w 1977[2]. W tym samym roku reprezentował Polskę w czterech meczach międzypaństwowych[3], w tym w półfinale zawodów Pucharu Europy, gdzie w biegu na 10 000 m zajął 2 miejsce, z czasem 28:50,7[4].

Rekordy życiowe[5]:

  • 5000 m: 13:39,2 (19.06.1977)
  • 10 000 m: 28:44,8 (11.06.1978)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 38
  2. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie, wyd. Szczecin-Warszawa 2007, s. 318
  3. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni, Warszawa 1984, s. 322
  4. Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández History of the European Cup. Statistics handbook, wyd. Malaga 2006, s. 119
  5. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 35, 37, 38, 53