Ludzie z pociągu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludzie z pociągu
Gatunek

wojenny

Rok produkcji

1961

Data premiery

11 maja 1961

Kraj produkcji

Polska

Język

polski
niemiecki

Czas trwania

98 min

Reżyseria

Kazimierz Kutz

Scenariusz

Marian Brandys
Ludwika Woźnicka

Główne role

Janina Traczykówna
Andrzej May
Maciej Damięcki

Muzyka

Tadeusz Baird

Zdjęcia

Kurt Weber

Scenografia

Jan Grandys

Kostiumy

Marian Kołodziej

Montaż

Irena Choryńska

Produkcja

Zespół Filmowy Kadr

Ludzie z pociągu – polski film wojenny z 1961 roku w reżyserii Kazimierza Kutza, powstały na podstawie opowiadania Mariana Brandysa Chłopiec z pociągu.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1943 roku, na stacji kolejowej Kuriany, z powodu uszkodzenia wagonów w pociągu dalekobieżnym pasażerowie oczekują na pociąg. Wśród nich są: konspirator oraz jego dziewczyna, chłopiec z psem, kobieta z małą Żydówką, szmuglerzy, karciarze, szmalcownik. W trakcie pobytu w poczekalni część niedoszłych pasażerów nawiązuje bliższe znajomości, część zaś (karciarze, szmalcownik) żeruje na słabszych pasażerach. Między oczekującymi kręci się pijany niemiecki żandarm kolejowy, który zgubił broń automatyczną i z tego powodu prowokuje przyjazd na stację niemieckiego patrolu. Przybyły esesman daje oczekującym pięć minut na ujawnienie się właściciela broni, grożąc zdziesiątkowaniem niedoszłych pasażerów. Do automatu przyznaje się chłopak z psem. Jako podejrzany o kradzież broni zostaje przez Niemców brutalnie pobity. W ostatniej chwili zawiadowca stacji znajduje w zagajniku pijanego żandarma, który zostawił broń automatyczną w poczekalni. Niemcy odjeżdżają wraz z żandarmem[1].

Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]

Źródło: FilmPolski.pl[2]

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Film Ludzie z pociągu został wyprodukowany przez Zespół Filmowy „Kadr”. Scenariusz do filmu w reżyserii Kazimierza Kutza napisał Marian Brandys (autor pierwowzoru literackiego Chłopiec z pociągu) wraz z Ludwiką Woźnicką. Ścieżkę muzyczną opracował Tadeusz Baird. Premiera filmu odbyła się 11 maja 1961 roku[2].

Zdjęcia do Ludzi z pociągu nakręcił operator Kurt Weber, który brał odpowiedzialność za kształt artystyczny filmu na równi z Kutzem. Weber zastosował głębię ostrości, używając górnego rozproszonego światła, a zarazem zaciemniając pierwszy plan – tak, aby widz podpatrywał zachowania różnych bohaterów, nie martwiąc się o przeoczenie wydarzeń ważnych dla fabuły. Jak zauważył Mikołaj Góralik, Weber sprawnie wykorzystywał różnorodne środki wyrazu: „częściej niż kamerą z ręki operator posługiwał się skomplikowanymi jazdami i panoramami oraz zmianą perspektywy”[3].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Rok Instytucja Nagroda Odbiorca[2]
1961 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Locarno Srebrny Żagiel Kazimierz Kutz
1962 Ministerstwo Kultury i Sztuki Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. "Ludzie z pociągu", reż. Kazimierz Kutz [online], Culture.pl [dostęp 2021-06-27] (pol.).
  2. a b c Ludzie z pociągu w bazie filmpolski.pl
  3. Mikołaj Góralik, Kurt Weber, „Konteksty” (2), 2014, s. 146, ISSN 1230-6142 [dostęp 2021-06-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]