Marc Almond – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marc Almond

Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1957 Southport
Instrumenty	wokal
Gatunki	synth pop, dance
Zawód	wokalista, kompozytor, aktor
Aktywność	od 1981
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Marc Almond, właśc. Peter Mark Sinclair Almond^[1] (ur. 9 lipca 1957^[2][3] w Southport w Anglii) – brytyjski piosenkarz, kompozytor i aktor. Uważany za jednego z najważniejszych twórców nurtu synth pop i new wave^[4][5][6]. Jego styl muzyczny to elektroniczna mieszanka muzyki pop i dance.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Leeds Art College^[7]. Karierę rozpoczął w Wielkiej Brytanii w 1979, tworząc z Dave’em Ballem duet Soft Cell^[7]. Ich najbardziej znanymi przebojami były: „Tainted Love”, „Bedsitter”, „What”, „Torch” i „Say Hello Wave Goodbye”. Duet sprzedał ponad 10 milionów płyt. W 1984 się rozwiązał, a w 2002 tymczasowo się reaktywował, by nagrać album Cruelty Without Beauty i zagrać serię koncertów.

Nagrywał także z zespołami: The Mambas (1982–1983), The Willing Sinners (1984–1985; wydali album Vermin in Ermine) i The Mafia (1988)^[7]. Kolejne albumy to: Stories of Johnny (1985), Mother Fist & Her Five Daughters (1987) oraz epka A Woman's Story (1986). W 1985 wraz z grupą Bronski Beat nagrał przebój „I Feel Love”. Największym sukcesem okazał się jednak, pochodzący z albumu The Stars We Are (1988), przebój „Something's Gotten Hold of My Heart” nagrany w duecie z Gene’em Pitneyem. Utwór ten znalazł się na pierwszych miejscach światowych list przebojów, z Wielką Brytanią na czele. W 1989 nagrał album z utworami Jacques'a Brela, zyskując uznanie wdowy po francuskim bardzie, która określiła go "najwybitniejszym żyjącym interpretatorem Brela".

Lata 90. XX w. otworzył, uznanym przez wielu za najlepszy w jego twórczości, albumem Enchanted (1990), z którego pochodzą przeboje: „The Desperate Hours” czy „A Lover Spurned”. W 1991 wydał album pt. Tenement Symphony, zawierający m.in. piosenki: „The Days of Pearly Spencer”, „My Hand Over My Heart” oraz „Jacky”. Do końca lat 90. wydał jeszcze (z mniejszym sukcesem) kilka albumów, w tym koncertowy Twelve Years of Tears (Live At Royal Albert Hall) (1992).

W 1999 r. opublikował swoją autobiografię Tainted Life, w której opisał szczegóły swojego życia, w tym homoseksualnej orientacji^[8][9] oraz uzależnienia od narkotyków, które było powodem jego pobytu w szpitalu w 1994.

W 2001 r. ukazał się album Stranger Things, a w 2003 album z pieśniami rosyjskimi pt. Heart On Snow. W 2004 w Londynie uległ poważnemu wypadkowi na motocyklu i trafił do szpitala w stanie krytycznym^[10]. Po okresie rekonwalescencji wydawał wyłącznie albumy z coverami innych wykonawców: Stardom Road (2007) oraz Orpheus In Exile – Songs Of Vadim Kozin (2009).

W 2010 r. ukazał się pierwszy od wielu lat album z nowymi utworami, pt. Varieté. 6 czerwca 2011 r. wydał album pt. Feasting With Panthers. 26 października 2013 r. wystąpił w Łodzi w ramach festiwalu Soundedit'13. W lutym 2014 r. premierę miał album The Tyburn Tree (Dark London), który nagrał wspólnie z kompozytorem Johnem Harle.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Soft Cell

• 1981 – Non–Stop Erotic Cabaret
• 1982 – Non–Stop Ecstatic Dancing
• 1983 – The Art Of Falling Apart
• 1984 – This Last Night... In Sodom
• 2002 – Cruelty Without Beauty

Kompilacje

• 1986 – The Singles
• 1991 – Memorabilia: The Singles
• 1994 – Down in the Subway
• 1996 – Say Hello to Soft Cell
• 1999 – The Twelve Inch Singles
• 2002 – The Very Best of Soft Cell
• 2003 – Live
• 2003 – Soft Cell at the BBC
• 2005 – The Bedsit Tapes – Early/Rare Demos 1978–1982
• 2006 – Demo Non Stop

Marc And The Mambas

• 1982 – Untitled
• 1983 – Torment and Toreros
• 1984 – Bite Black and Blues (mini LP)

Marc Almond

• 1984 – Vermin in Ermine
• 1985 – Stories of Johnny
• 1986 – Violent Silence (mini LP)
• 1986 – A Woman's Story (mini LP)
• 1987 – Mother Fist and Her Five Daughters
• 1988 – The Stars We Are
• 1989 – Jacques
• 1990 – Enchanted
• 1991 – Tenement Symphony
• 1992 – A Virgin's Tale Volume I
• 1992 – A Virgin's Tale Volume II
• 1993 – Absinthe: The French Album
• 1996 – Fantastic Star
• 1997 – Flesh Volcano / Slut (mini LP z Foetus)
• 1999 – Open All Night
• 2001 – Stranger Things
• 2003 – Heart on Snow
• 2007 – Stardom Road
• 2009 – Orpheus in Exile – The Songs of Vadim Kozin
• 2010 – Varieté
• 2011 – Feasting with Panthers
• 2014 – The Tyburn Tree (Dark London)
• 2014 – The Dancing Marquis
• 2015 – The Velvet Trail
• 2017 – Shadows And Reflections^[11]
• 2018 – A Lovely Live To Live (jako Jools Holland, Marc Almond with The Rhytm & Blues Orchestra)^[12]
• 2020 – Chaos and a Dancing Star^[13]
• 2022 – The Things We Lost^[14]

Kompilacje

• 1987 – Singles 1984–1987
• 1993 – Twelve Years of Tears (Live At The Royal Albert Hall)
• 1995 – Treasure Box
• 1998 – Marc Almond & La Magia Live In Concert
• 2000 – Liverpool Philharmonic Hall
• 2001 – Live at the Union Chapel
• 2002 – Little Rough Rhinestones Volume I
• 2003 – The Willing Sinner
• 2003 – In Session Volume I
• 2003 – In Session Volume II
• 2006 – Little Rough Rhinestones Volume II
• 2008 – Marc Almond in Bluegate Fields: Live At Wilton's Music Hall
• 2009 – Marc in Soho: Live at the London Palladium Jazz Festival 1986

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

• 1996: Pełnia życia (Indian Summer) – wykonawca piosenki "Adored and Explored"
• 2002: 100 Greatest One Hit Wonders jako muzyk Soft Cell
• 2005: Whatever Happened to the Gender Benders? (TV) – sł. "Memorabilia"
• 2006: Scott Walker: 30 Century Man w roli samego siebie
• 2009: Dom chłopców (House of Boys) – sł. i muz. "Sex Dwarf"
• 2010: Kłopotliwy chłopak (Worried about the Boy) – sł. "Memorabilia"
• 2012: Zamknij się i graj (Shut Up and Play the Hits) – sł. "Say Hello, Wave Goodbye"
• 2014: Biały ptak w zamieci (White Bird in a Blizzard) – sł. "It's a Mug's Game"
• 2016: Eddie zwany Orłem (Eddie the Eagle) – wykonawca piosenki "Out Of The Sky"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Marc Almond w bazie IMDb (ang.)
• Marc Almond w bazie Filmweb
• Marc Almond w bazie Notable Names Database (ang.)