Marc Ouellet – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marc Ouellet
Joseph Armand Marc Ouellet
Kardynał biskup
Ilustracja
Marc Ouellet (2012)
Herb duchownego Ut unum sint
Aby byli jedno
Kraj działania

Kanada, Watykan

Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1944
La Motte

Prefekt Dykasterii ds. Biskupów i
Przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej
Okres sprawowania

2010–2023

Arcybiskup metropolita Québecu
Okres sprawowania

2003–2010

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

sulpicjanie

Prezbiterat

25 maja 1968

Nominacja biskupia

3 marca 2001

Sakra biskupia

19 marca 2001

Kreacja kardynalska

21 października 2003
Jan Paweł II

Kościół tytularny

S. Maria in Traspontina

Odznaczenia
Order Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie Krzyż Wielki Orderu Vasco Núñeza de Balboa (Panama)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 marca 2001

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Angelo Sodano
Giovanni Battista Re

Marc Ouellet PSS (właśc. Joseph Armand Marc Ouellet; ur. 8 czerwca 1944 w La Motte (regionalna gmina hrabstwa Abitibi)) – kanadyjski duchowny rzymskokatolicki, sulpicjanin, doktor nauk teologicznych specjalizujący się w dziedzinie teologii dogmatycznej, sekretarz Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan w latach 2001–2002, arcybiskup metropolita Québecu i prymas Kanady w latach 2003–2010, kardynał od 2003 (najpierw w stopniu prezbitera, w 2018 promowany do stopnia biskupa), prefekt Dykasterii ds. Biskupów (do 2022 Kongregacji ds. Biskupów) i przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej w latach 2010–2023.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z wielodzietnej rodziny, jego ojciec był dyrektorem szkoły. Na chrzcie otrzymał imiona Joseph Armand Marc[1]. Kształcił się na Uniwersytecie w Laval, następnie w Wyższym Seminarium w Montrealu, gdzie obronił licencjat z teologii (1968). 25 maja 1968 przyjął w Amos święcenia kapłańskie[2], których udzielił mu biskup Gaston Hains, koadiutor Amos. Pracował przez dwa lata jako duszpasterz, potem wyjechał na dalsze studia do Rzymu. W 1974 obronił licencjat z filozofii na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu (Angelicum)[1]. W 1972 wstąpił do zakonu księży św. Sulpicjusza (P.S.S.), w ramach pracy zakonnej wykładał i był rektorem kilku seminariów[1]. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie obronił w 1983 doktorat z teologii dogmatycznej[1]. W latach 1989–1997 był profesorem i rektorem seminariów w Montrealu i Edmonton, a od 1997 profesorem w Instytucie Jana Pawła II Badań nad Małżeństwem i Rodziną.

3 marca 2001 został powołany przez papieża Jana Pawła II na sekretarza Papieskiej Rady Promowania Jedności Chrześcijan, otrzymując jednocześnie tytularną stolicę arcybiskupią Acropolis[2]. Sakry biskupiej udzielił mu sam papież w Watykanie 19 marca 2001[1]. W listopadzie 2002 został arcybiskupem Quebecu i prymasem Kanady.

21 października 2003 wyniesiony do godności kardynalskiej, otrzymał tytuł prezbitera S. Maria in Traspontina[2].

12 stycznia 2008 papież Benedykt XVI mianował kard. Marca Ouelleta relatorem generalnym 12. zgromadzenia zwyczajnego Synodu Biskupów[1].

30 czerwca 2010 mianowany przez papieża Benedykta XVI prefektem watykańskiej Kongregacji ds. Biskupów[1], w miejsce odchodzącego na emeryturę kardynała Re.

W 2011 kardynał Marc Ouellet dokonał konsekracji, w asyście arcybiskupa Celestina Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Stanisława Stefanka, dotychczasowego biskupa łomżyńskiego, biskupa diecezjalnego łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego.

Był wymieniany w gronie faworytów do następstwa (tzw. papabile) po rezygnacji z urzędu Benedykta XVI w lutym 2013[3].

28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich[4][5].

19 sierpnia 2022 Stolica Apostolska wydała komunikat o niewszczynaniu śledztwa w sprawie molestowania seksualnego, którego miał się dopuścić w Quebec[6][7]. Sam kardynał odrzucił oskarżenia[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Ouellet, P.S.S., Marc. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).
  2. a b c Marc Cardinal Ouellet, P.S.S.. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).
  3. One Of These Men Will Be The Next Pope. businessinsider.com. [dostęp 2013-04-13]. (ang.).
  4. Nowi kardynałowie-biskupi. vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26]. (pol.).
  5. Rescriptum ex audientia SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018. press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  6. Dichiarazione del Direttore della Sala Stampa della Santa Sede, Matteo Bruni [online], press.vatican.va [dostęp 2022-08-18].
  7. Watykańskie oświadczenie w sprawie kard. Ouelleta: nie ma podstaw do wszczęcia śledztwa [online], niedziela.pl [dostęp 2022-08-18] (pol.).
  8. Katolicka Agencja Informacyjna KAI, Kard. Ouellet odrzuca oskarżenia o „niestosowne gesty” [online], eKAI, 20 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-24].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]