Marceli Prawica – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat | 8 czerwca 1963, Sandomierz |
Marceli Kazimierz Prawica (ur. 6 września 1939 w Warszawie[1], zm. 17 września 2017 w Końskich) – polski duchowny rzymskokatolicki, misjonarz[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stanisława i Anny, z domu Godziszewska. W 1963 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Jana Kantego Lorka w Sandomierzu. Pełnił posługę w parafiach w Szewnej, Końskich oraz Skarżysku-Kamiennej. Od 1972 przebywał na misji w dolinie Chingombe, w Zambii. W 2008 roku otrzymał nominację na Prałata Honorowego Jego Świątobliwości. Do Polski powrócił w styczniu 2017[2]. Zmarł 17 września 2017, krótko przed planowaną uroczystością na której planowano wręczenie mu tytułu Honorowego Obywatela Miasta Końskie. W momencie poprzedzającym śmierć ks. Marceli Prawica był najstarszym misjonarzem diecezji radomskiej[3]. W Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu znajduje się aula misyjna im. ks. Marcelego Prawicy[2].
Ks. prał. Marceli Prawica został pochowany na cmentarzu w Końskich, 22 września 2017 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ks. Zbigniew Niemirsk: Pogrzeb ks. Marcelego Prawicy. Gość Niedzielny. [dostęp 2017-09-23]. (pol.).
- ↑ a b c Zmarł zasłużony misjonarz – ks. Marceli Prawica. niedziela.pl. [dostęp 2017-09-20]. (pol.).
- ↑ Zmarł misjonarz ksiądz prałat Marceli Prawica. Zostanie Honorowym Obywatelem Końskich. echodnia.eu. [dostęp 2017-09-20]. (pol.).