Marcinkowicze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marcinkowicze
Марцінкавічы
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Mieżany

Populacja 
• liczba ludności


9 (2009)

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Marcinkowicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Marcinkowicze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Marcinkowicze”
Ziemia55°40′29″N 26°39′51″E/55,674722 26,664167

Marcinkowicze (biał. Марцінкавічы; ros. Мартинковичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów dobra w granicach Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim, w gminie Dryświaty[2][3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 33 osoby, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[2]. W 1931 zamieszkiwały tu 94 osoby w 16 budynkach[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Mieżanach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Mieżanach[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marcinkowicze, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dryświaty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 301.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 5.
  3. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 5.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1002.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]