Maria Łęczycka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maria Łęczycka
Imię i nazwisko	Maria Jadwiga Łęczycka
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1903 ; Gidle koło Radomska
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1993 ; Wrocław
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	literatura dla dzieci i młodzieży

Maria Jadwiga Łęczycka (ur. 3 maja 1903 w Gidle koło Radomska - zm. 5 grudnia 1993 we Wrocławiu) – polska pisarka, autorka sztuk scenicznych oraz utworów dla dzieci i młodzieży.

Studiowała na Wydziale Humanistycznym (historię) na Uniwersytecie Warszawskim. Przez pewien czas była nauczycielką w szkołach średnich. W latach 1932 -1939 mieszkała w Trembowli. W 1940 roku została zesłana do Kazachstanu. Przebywała tam do 1945 roku, pracując w szkole polskiej w Semipałatyńsku. Została też członkiem Związku Patriotów Polskich. Od 1946 roku mieszkała we Wrocławiu. Debiutowała w 1948 roku na łamach Polskiego Radia jako autorka słuchowisk dla dzieci. W 1992 roku otrzymała nagrodę województwa wrocławskiego.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Porządek świata
Bełczykowscy ludzie
Locia i Sylwester
Musi rodzić
Listy Bożeny
Zsyłka. Lata 1940-1946 (wspomnienia)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lesław Marian Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.