Maria Romanowa (1824–1880) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maria Aleksandrowna
Ilustracja
Wizerunek herbu
Cesarzowa Rosji
Okres

od 2 marca 1855
do 3 czerwca 1880

Jako żona

Aleksandra II

Poprzedniczka

Aleksandra Romanowa

Następczyni

Maria Romanowa

Dane biograficzne
Dynastia

heska

Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1824
Darmstadt

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 1880
Petersburg

Ojciec

Ludwik II Heski

Matka

Wilhelmina Badeńska

Mąż

Aleksander II

Dzieci

Aleksandra,
Mikołaj,
Aleksander III,
Włodzimierz,
Aleksy,
Maria,
Sergiusz,
Paweł

Maria Aleksandrowna, ros. Мария Александровна Гессен-Дармштадтская, urodzona jako Maksymiliana Wilhelmina Maria z Hesji-Darmstadt (ur. 8 sierpnia 1824 w Darmstadt, zm. 22 maja?/3 czerwca 1880 w Petersburgu) – najmłodsza córka Ludwika II Heskiego i Wilhelminy Badeńskiej. Księżniczka Hesji, cesarzowa Rosji jako żona cara Aleksandra II (od 16 kwietnia 1841).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Caryca Maria

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że ojcem Marii, podobnie jak trojga starszego od niej rodzeństwa, był baron August von Senarclens de Grancy. Ludwik II, władca Hesji, chcąc uniknąć skandalu, uznał dzieci Wilhelminy za swoje.

W 1838 roku, carewicz Aleksander Mikołajewicz podróżował po Europie, poszukując małżonki. Wówczas zakochał się w 14-letniej Marii. Ślub pary odbył się w 1841 roku. Mimo różnicy wieku i dezaprobaty matki, Aleksandry Fiodorowny, Aleksander uparł się na ślub z heską księżniczką.

Była nieśmiała, traktowano ją surowo, sztywno i bezdusznie. Nie interesowała się modą, nie była rozmowna, nie posiadała zbyt dużego uroku osobistego. Wilgotny klimat Petersburga negatywnie wpływał na jej płuca. Przyszła carowa miewała dręczący kaszel oraz nawracającą gorączkę. Mimo wszystko urodziła ośmioro dzieci.

Portret carycy autorstwa Franza Xavera Winterhaltera

W 1855 roku Aleksander został carem, co zmuszało jego żonę do uczestnictwa w wielu oficjalnych uroczystościach państwowych, których nie lubiła. Wielkim ciosem dla Marii była śmierć jej najstarszego i ulubionego syna, carewicza Mikołaja, w 1865 roku.

Chociaż mąż dobrze traktował Marię, ta dobrze wiedziała, że Aleksander jest niewierny i miał wiele kochanek. W późniejszym czasie nieślubne dzieci cara i ich matki mieszkały tylko piętro wyżej nad apartamentami carycy. Już w tym czasie Aleksander miał trójkę dzieci ze swoją ulubioną metresą, księżniczką Katarzyną Dołgorukową, którą przeniósł do cesarskiego pałacu. W niecały miesiąc po śmierci Marii, 6 lipca 1880 roku, Katarzyna i Aleksander zawarli związek morganatyczny.

Na jej cześć nazwany został Teatr Maryjski w Sankt Petersburgu (w latach 1920–1992 funkcjonujący jako Teatr Opery i Baletu im. Siergieja Kirowa) oraz miasto Maarianhamina (Mariehamn) na Wyspach Alandzkich.

Potomstwo[edytuj | edytuj kod]

Była matką ośmiorga dzieci: