Mario Francesco Pompedda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 stycznia 1998
Miejscowość	Rzym
Miejsce	Bazylika św. Piotra na Watykanie
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Giovanni Battista Re; Jorge María Mejía
Konsekrowani biskupi
Giovanni Dettori	18 kwietnia 2004

Mario Francesco Pompedda
	Kardynał diakon
	Soli Deo; Jedynemu Bogu
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1929 ; Ozieri
Data i miejsce śmierci	18 października 2006 ; Rzym
	Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	1999-2004
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	23 grudnia 1951
Nominacja biskupia	29 listopada 1997
Sakra biskupia	6 stycznia 1998
Kreacja kardynalska	21 lutego 2001; Jan Paweł II
Kościół tytularny	Annunciazione della Beata Vergine Maria a Via Ardeatina
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Mario Francesco Pompedda (ur. 18 kwietnia 1929 w Ozieri, zm. 17 października 2006 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał, prawnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w seminariach w Sassari i Cuglieri, przyjął święcenia kapłańskie 23 grudnia 1951 w Rzymie. Kontynuował studia w Rzymie; obronił doktorat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, licencjat z egzegezy Pisma Świętego uzyskał w Papieskim Instytucie Biblijnym; na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim otrzymał tytuł doktora obojga praw, a w studium przy Trybunale Roty Rzymskiej tytuł prawnika rotale. Niezależnie od wieloletnich studiów uzupełniających przez 30 lat pracował jako duszpasterz w rzymskiej parafii Nostra Signora di Guadalupe a Monte Mario. Z ramienia władz kościelnych był radcą Rzymskiej Unii Prawników Katolickich oraz Międzynarodowej Unii Prawników Katolickich. W Trybunale Roty Rzymskiej pełnił funkcję obrońcy węzła małżeńskiego, a od września 1993 – dziekana. Wykładał w Studio Rotale przy Trybunale Roty Rzymskiej oraz na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (Wydział Prawa Kanonicznego) i w Rzymskim Athenaeum Santa Croce. Instytut Katolicki w Paryżu nadał mu w październiku 1995 tytuł doktora honoris causa.

W listopadzie 1997 został mianowany prefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej oraz arcybiskupem tytularnym Bisarcio; sakry biskupiej udzielił mu 6 stycznia 1998 w Watykanie Jan Paweł II. W lutym 2001 ten sam papież wyniósł Pompeddę do godności kardynalskiej, nadając mu diakonię Annunciazione della B.V.M. a Via Ardeatina. Kardynał Pompedda brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w maju 2003 reprezentował papieża na obchodach 700-lecia śmierci św. Iwona, patrona prawników, we francuskiej diecezji Tréguier. Po osiągnięciu wieku emerytalnego (75 lat) złożył rezygnację z dalszego pełnienia funkcji prefekta Trybunału Sygnatury Apostolskiej w maju 2004.

Brał udział w konklawe 2005, które wybrało papieża Benedykta XVI.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
Mario Francesco Pompedda [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-27] (ang.).

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)