Marit Bjørgen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marit Bjørgen

Dekoracja medalowa biegu masowego kobiet na 30 km podczas MŚ 2013
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1980 Trondheim
Klub	Rognes IL
Wzrost	168 cm
Debiut w PŚ	27.12.1999, Engelberg (39. miejsce – sprint C)
Pierwsze punkty w PŚ	28.12.2000, Engelberg (17. miejsce – sprint C)
Pierwsze podium w PŚ	26.10.2002, Düsseldorf (1. miejsce – sprint F)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	26.10.2002, Düsseldorf (sprint F)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Vancouver 2010 Sprint C złoto Vancouver 2010 15 km bieg łączony złoto Vancouver 2010 Sztafeta złoto Soczi 2014 15 km bieg łączony złoto Soczi 2014 Sprint druż. C złoto Soczi 2014 30 km F złoto Pjongczang 2018 Sztafeta złoto Pjongczang 2018 30 km C srebro Salt Lake City 2002 Sztafeta srebro Turyn 2006 10 km C srebro Vancouver 2010 30 km C srebro Pjongczang 2018 15 km bieg łączony brąz Vancouver 2010 10 km F brąz Pjongczang 2018 10 km F brąz Pjongczang 2018 Sprint druż. F Mistrzostwa świata złoto Val di Fiemme 2003 Sprint F złoto Oberstdorf 2005 30 km C złoto Oberstdorf 2005 Sprint druż. F złoto Oberstdorf 2005 Sztafeta złoto Oslo 2011 Sprint F złoto Oslo 2011 15 km bieg łączony złoto Oslo 2011 10 km C złoto Oslo 2011 Sztafeta złoto Val di Fiemme 2013 Sprint C złoto Val di Fiemme 2013 15 km bieg łączony złoto Val di Fiemme 2013 Sztafeta złoto Val di Fiemme 2013 30 km C złoto Falun 2015 Sprint C złoto Falun 2015 Sztafeta złoto Lahti 2017 15 km bieg łączony złoto Lahti 2017 10 km C złoto Lahti 2017 Sztafeta złoto Lahti 2017 30 km F srebro Val di Fiemme 2003 Sztafeta srebro Oberstdorf 2005 15 km bieg łączony srebro Oslo 2011 30 km F srebro Val di Fiemme 2013 10 km F srebro Falun 2015 30 km C brąz Oberstdorf 2005 10 km F brąz Sapporo 2007 Sprint druż. F brąz Sapporo 2007 Sztafeta Mistrzostwa świata juniorów brąz Saalfelden 1999 Sztafeta brąz Štrbské Pleso 2000 Sztafeta Puchar Świata Kryształowa kula 2004/2005 Kryształowa kula 2005/2006 Kryształowa kula 2011/2012 Kryształowa kula 2014/2015 2. miejsce 2003/2004 2. miejsce 2006/2007 2. miejsce 2009/2010 2. miejsce 2010/2011 2. miejsce 2013/2014 Puchar Świata (klasyfikacja dystansów) Mała kryształowa kula 2004/2005 Mała kryształowa kula 2011/2012 Mała kryształowa kula 2014/2015 2. miejsce 2009/2010 2. miejsce 2010/2011 2. miejsce 2013/2014 2. miejsce 2016/2017 Puchar Świata (klasyfikacja sprintów) Mała kryształowa kula 2002/2003 Mała kryształowa kula 2003/2004 Mała kryształowa kula 2004/2005 Mała kryształowa kula 2005/2006 Mała kryształowa kula 2014/2015 2. miejsce 2009/2010 3. miejsce 2011/2012 3. miejsce 2013/2014 Tour de Ski 1. miejsce 2015 2. miejsce 2006/2007 2. miejsce 2011/2012
Inne nagrody
BMW xDrive Trophy 1. miejsce 2013/2014 Audi Quattro Bonus 1. miejsce 2014/2015 Medal Holmenkollen 2010 Zakończenie kariery: 2018 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Marit Bjørgen (ur. 21 marca 1980 w Trondheim) – norweska biegaczka narciarska, wielokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata, czterokrotna zdobywczyni Pucharu Świata, trzykrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji dystansowej, pięciokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji sprinterskiej oraz zwyciężczyni Tour de Ski.

Jest samodzielną rekordzistką w liczbie zwycięstw oraz miejsc na podium w zawodach Pucharu Świata oraz wielokrotną mistrzynią olimpijską i świata, a także najbardziej utytułowaną sprinterką w historii Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Marit Bjørgen urodziła się w Trondheim, ale dorastała w Rognes, w gminie Midtre Gauldal, stąd wziął się jej przydomek – „Gauldal express”^[1]. Profesjonalne treningi rozpoczęła w wieku dwunastu lat w klubie Rognes IL^[2]. Od tego czasu trenowała z grupą sześciu rówieśników, jednocześnie pomagając rodzicom na farmie. Pierwsze zawody wygrała w 1993 roku w Szwecji^[2].

W lutym 1999 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Saalfelden, gdzie zdobyła brązowy medal w sztafecie, a w biegu na 5 km techniką klasyczną zajęła ósme miejsce. Pod koniec tego roku, 27 grudnia Marit zadebiutowała w Pucharze Świata zajmując 39. miejsce w sprincie techniką klasyczną w szwajcarskim Engelbergu. W sezonie 1999/2000 wystartowała jeszcze czterokrotnie, lecz także nie zdobyła punktów, przez co nie została uwzględniona w klasyfikacji generalnej. W styczniu 2000 roku wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów w Štrbskim Plesie, gdzie ponownie była trzecia w sztafecie, zajmując też 21. miejsce w sprincie stylem dowolnym oraz 37. miejsce w biegu na 5 km tą samą techniką.

Sezon 2000/2001 rozpoczęła od zajęcia 43 i 50. miejsca w Beitostølen 25 i 29 listopada 2000 roku. Nie wystartowała w czterech kolejnych biegach, jednak już w kolejnym starcie, 28 grudnia 2000 roku w Engelbergu zdobyła swoje pierwsze punkty, zajmując 17. miejsce w sprincie stylem klasycznym. Był to równocześnie jej najlepszy wynik w tym sezonie, mimo że punkty zdobywała jeszcze sześciokrotnie. W klasyfikacji generalnej dało jej to 53. miejsce. W styczniu 2001 roku po raz pierwszy wzięła udział w seniorskich mistrzostwach Norwegii, zdobywając brązowy medal w biegu na 5 km stylem klasycznym. Miesiąc później, na mistrzostwach świata w Lahti była dziewiętnasta w biegu łączonym na 10 km, a w biegu na 10 km techniką klasyczną zajęła 24. miejsce.

Przyzwoite starty w sezonie 2001/2002 dały jej 32. pozycję w klasyfikacji generalnej. Zaczęła od zajęcia czternastego miejsca w biegu na 10 km techniką klasyczną w fińskim Kuopio 24 listopada 2001 roku. Dobrze prezentowała się także we włoskim Cogne w dniach 8 i 9 grudnia, gdzie zajęła odpowiednio czternaste miejsce w biegu na 5 km stylem klasycznym oraz piętnaste w sprincie stylem dowolnym. Zdarzały się jednak także zupełnie nieudane starty, jak np. 12 grudnia w Brusson, gdzie zajęła 59. miejsce na 10 km techniką dowolną. Zajęła ponadto 16. miejsce w biegu na 10 km stylem klasycznym w Davos 15 grudnia oraz 20. miejsce 8 stycznia w Val di Fiemme na dystansie 15 km stylem klasycznym. Następne starty Bjørgen to już igrzyska olimpijskie w Salt Lake City w 2002 roku. Wspólnie z Bente Skari, Hilde Gjermundshaug Pedersen i Anitą Moen wywalczyła tam srebrny medal w sztafecie 4x5 km. Norweżki przegrały walkę o złoty medal z reprezentantkami Niemiec o zaledwie 1,3 sekundy. W swoim najlepszym indywidualnym starcie, na 30 km techniką klasyczną, Marit zajęła czternaste miejsce. Po powrocie do startów pucharowych zajęła między innymi osiemnaste miejsce w sprincie techniką klasyczną 5 marca w Sztokholmie, szesnaste w tej samej konkurencji 13 marca w Oslo oraz trzynaste na dystansie 58 km techniką klasyczną 23 marca 2002 roku w Lillehammer.

Przełom nastąpił w sezonie 2002/2003. Już w pierwszych zawodach cyklu, 26 października 2002 roku w Düsseldorfie, nie tylko po raz pierwszy stanęła na podium zawodów PŚ, ale od razu odniosła zwycięstwo w sprincie techniką dowolną. Odpuściła następne zawody i wystartowała w biegu na 10 km techniką klasyczną 30 listopada w Ruce, lecz zajęła dopiero 49. miejsce. Jeszcze gorzej wypadła na tym samym dystansie techniką dowolną 7 grudnia w Davos, gdzie była pięćdziesiąta. Od tej pory było tylko lepiej. Już 11 grudnia w Clusone wygrała sprint stylem dowolnym, trzy dni później w Cogne była piąta w biegu na 15 km techniką klasyczną, a następnego dnia zajęła drugie miejsce w sprincie tą samą techniką, ustępując tylko Bente Skari. W austriackim Linzu była szósta w sprincie stylem dowolnym, a dzień później w Ramsau była druga za Skari w biegu łączonym na 10 km. Wygrała także sprint techniką dowolną w Reit im Winkl 12 lutego 2003 roku, a trzy dni później w Asiago była czwarta w biegu na 5 km stylem klasycznym. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme wraz z Anitą Moen, Hilde Pedersen i Vibeke Skofterud zdobyła srebrny medal w sztafecie. Ponadto zdobyła także swój pierwszy medal indywidualny wygrywając sprint techniką dowolną, wyprzedzając Claudię Künzel z Niemiec oraz Hilde Pedersen. W końcówce sezonu wystartowała w czterech biegach, ale punktując tylko dwukrotnie: 11 marca w Drammen zajęła 26. miejsce w sprincie techniką klasyczną, a 20 marca w Borlänge była trzecia w sprincie techniką dowolną, ulegając Bente Skari oraz Kanadyjce Beckie Scott. Wyniki te pozwoliły jej zająć szóste miejsce w klasyfikacji generalnej oraz dały Małą Kryształową Kulę za triumf w klasyfikacji sprinterskiej.

Nie wystartowała tylko w dwóch biegach w sezonu 2003/2004. Od początku startowała na wysokim poziomie. W trzech pierwszych startach cyklu była kolejno: piąta w Düsseldorfie 25 października, szósta w Beitostølen 22 listopada oraz czwarta w Ruce 28 listopada 2003 roku. Czwarta była także w Davos 13 grudnia w biegu na 10 km techniką klasyczną, a trzy dni później w Val di Fiemme zwyciężyła w sprincie tą samą techniką. Po pięciu kolejnych biegach w których plasowała się na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, wygrała sprint techniką dowolną 18 stycznia 2004 roku w czeskim Novym Měscie. Od startu w biegu na 10 km techniką dowolną 6 lutego we francuskim La Clusaz startowała we wszystkich kolejnych zawodach. Z dziesięciu ostatnich biegów Marit Bjørgen wygrała aż pięć: sprint techniką klasyczną w Sztokholmie 18 lutego i Drammen 26 lutego oraz sprint techniką dowolną w Trondheim 24 lutego, 5 marca w Lahti i 12 marca w Pragelato. Była także trzecia 22 lutego w szwedzkiej miejscowości Umeå w biegu na 10 km stylem klasycznym, ulegając jedynie Czeszce Kateřinie Neumannovej oraz Hilde G. Pedersen. Łącznie w tym sezonie Bjørgen ośmiokrotnie stawała na podium, z czego wygrała osiem biegów i raz była trzecia. Dało jej to drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Włoszką Gabriellą Paruzzi. Ponadto po raz drugi z rzędu wygrała klasyfikację sprinterską.

Formę najwyższego rzędu zaprezentowała w sezonie 2004/2005. Wtedy jej osobistym trenerem został Svein Tore Samdal^[2]. Z dwudziestu indywidualnych zawodów Bjørgen wygrała dziesięć, przy czym ani razu nie zajęła miejsca niższego niż piąte. Wygrała sprint stylem dowolnym na inaugurację cyklu w Düsseldorfie oraz bieg na 10 km techniką klasyczną w Gällivare 20 listopada 2004 roku. W dniach 26 i 28 listopada w Ruce była czwarta w biegu na 10 km stylem dowolnym oraz trzecia na tym samym dystansie stylem klasycznym. Następnie zwyciężyła 5 grudnia w sprincie techniką klasyczną w Bernie, 6 dni później w biegu łączonym na 15 km w Lago di Tesero oraz 14 grudnia w Asiago w sprincie techniką dowolną. Nie wystartowała 18 grudnia w Ramsau, ale za to wygrała bieg na 15 km stylem klasycznym w estońskim Otepää 8 stycznia 2005 roku. W Novym Měscie była druga w biegu na 10 km stylem dowolnym, 16 stycznia wygrała tam sprint stylem klasycznym. Opuściła start w Pragelato, wracając 12 lutego w Reit im Winkl, gdzie zajęła czwarte miejsce na 10 km techniką dowolną. Następnego dnia była druga w sprincie klasykiem, ustępując tylko Fince Virpi Kuitunen. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie razem z Vibeke Skofterud, Hilde G. Pedersen i Kristin Størmer Steirą zdobyła złoty medal w sztafecie. Złote medale zdobyła także w biegu na 30 km stylem klasycznym oraz wraz z Pedersen w sprincie drużynowym. Ponadto Norweżka zdobyła srebrny medal w biegu łączonym, ulegając tylko Rosjance Julji Czepałowej oraz brązowy medal w biegu na 10 km techniką dowolną, w którym lepsze były tylko Neumannová i Czepałowa. Po powrocie do rywalizacji pucharowej Bjørgen nie wystartowała w Lahti 5 i 6 marca, ale już 9 marca w Drammen była piąta w sprincie techniką klasyczną. W pozostałych trzech konkursach sezonu zwyciężyła: 23 marca w Oslo wygrała bieg na 30 km klasykiem, 16 marca w Göteborgu sprint stylem dowolnym, a 19 marca w Falun była najlepsza w biegu na 15 km stylem dowolnym. W klasyfikacji generalnej zwyciężyła z dużą przewagą nad Neumannovą i Kuitunen, co więcej wygrała także w klasyfikacji dystansowej oraz sprinterskiej (trzeci raz z rzędu). W tym sezonie wywalczyła także swoje pierwsze mistrzostwo kraju, zwyciężając w sprincie techniką klasyczną.

Od trzech zwycięstw z rzędu zaczęła także sezon 2005/2006. W Düsseldorfie była najlepsza w sprincie techniką dowolną, w Beitostølen 19 listopada i tydzień później w Ruce wygrała 10 km stylem klasycznym. Drugiego dnia w Ruce była czwarta w biegu na 10 km stylem dowolnym, a w kanadyjskim Vernon wygrała bieg łączony na 15 km, a w sprincie stylem dowolnym była szósta. W tym czasie do rywalizacji przystąpiła Beckie Scott, która w dalszej części sezonu okazała się główną rywalką Bjørgen w walce o Kryształową Kulę. Marit Bjørgen opuściła starty w Canmore, co wykorzystała Scott, zajmując drugie i pierwsze miejsce. Norweżka po dobrych startach w Otepää, gdzie plasowała się w pierwszej dziesiątce, zajęła trzecie miejsce w biegu na 15 km techniką dowolną w Lago di Tesero. Kanadyjka tam nie startowała, jednak pod nieobecność Bjørgen w Oberstdorfie wygrała bieg łączony, a w sprincie stylem klasycznym była szósta. Beckie Scott zajęła także wysokie pozycje podczas zawodów w Davos, gdzie Norweżka zdecydowała się nie startować. Dzięki dobrym wynikom Bjørgen w ostatnich sezonach i medalach zdobytych na mistrzostwach świata w Oberstdorfie, oczekiwania wobec niej w związku z igrzyskami olimpijskimi w Turynie były bardzo duże^[2]. Na igrzyskach tych zdobyła jednak tylko jeden medal – w biegu na 10 km techniką klasyczną zajęła drugie miejsce za Estonką Kristiną Šmigun. Był ponadto czwarta w sprincie drużynowym, piąta w sztafecie, osiemnasta w sprincie techniką dowolną, a biegu łączonego na 15 km nie ukończyła. W końcówce sezonu Norweżka wygrała na dystansie 45 km techniką klasyczną 4 marca w Mora, trzy dni później była druga w Borlänge w sprincie stylem dowolnym, a 8 marca w Falun była ósma w biegu łączonym na 10 km. Beckie Scott była odpowiednio jedenasta, dziesiąta i trzecia. 9 marca w Drammen Scott zajęła drugie miejsce, a Bjørgen była dziewiąta. Dwa dni później w Oslo Scott była czwarta w biegu na 30 km, którego Marit nie ukończyła. Sprint stylem dowolnym w chińskim Changchun wygrała Bjørgen, wyprzedzając Scott i swą rodaczkę, Ellę Gjømle. Przed ostatnimi zawodami – biegiem łączonym na 15 km 19 marca w japońskim Sapporo, w klasyfikacji generalnej prowadziła Bjørgen z przewagą 66 punktów nad Kanadyjką. By zdobyć Kryształową Kulę Scott musiała wygrać zawody, przy czym Bjørgen nie mogła zająć miejsca wyższego niż ósme. Scott wygrała bieg, jednak Norweżka zajęła czwartą pozycję, dzięki czemu obroniła tytuł sprzed roku. W ostatecznej klasyfikacji generalnej Bjørgen zgromadziła 1036 punktów, wyprzedzając Beckie Scott (1020 punktów) i Juliję Czepałową (780 punktów). Norweżka wygrała także, po raz czwarty z rzędu w klasyfikacji sprinterskiej. Na mistrzostwach kraju obroniła tytuł zdobyty w sprincie, a ponadto wygrała także na 10 km stylem dowolnym.

Zwycięstwem rozpoczęła także sezon 2006/2007. Odniosła je 28 października w Düsseldorfie w sprincie stylem dowolnym. Na podium stawała także: 18 listopada w Gällivare w biegu na 10 km stylem dowolnym, gdzie była trzecia oraz w obu zawodach w Ruce. Pierwszego dnia, 25 listopada była trzecia w sprincie stylem klasycznym, a następnego dnia była druga w biegu na 10 km tą samą techniką. Po słabszym występie w Cogne i opuszczeniu zawodów w La Clusaz wystartowała w pierwszej edycji Tour de Ski. Z sześciu etapów tej edycji Marit Bjørgen wygrała 31 grudnia w Monachium, 5 stycznia w Asiago była druga, a 6 stycznia w Val di Fiemme zajęła trzecią pozycję. W pozostałych etapach plasowała się poza czołową dziesiątką, co jednak nie przeszkodziło jej w zajęciu drugiego miejsca w klasyfikacji końcowej za Virpi Kuitunen. Następnie wystartowała w Otepää, gdzie 27 stycznia zajęła czwarte miejsce w biegu na 10 km techniką klasyczną, a następnego dnia była dziewiętnasta w sprincie stylem klasycznym. Na podium stanęła ponownie już 9 lutego w Davos, gdzie zajęła trzecie miejsce w biegu na 10 km stylem dowolnym. Na mistrzostwach świata w Sapporo indywidualnie nie zdobyła medalu. Jej najlepszym solowym wynikiem było dziewiąte miejsce w biegu na 30 km techniką klasyczną. Wspólnie z Astrid Jacobsen zdobyła jednak brązowy medal w sprincie drużynowym, a razem z Jacobsen, Skofterud i Steirą wywalczyła także brązowy medal w sztafecie. Po paru słabszych startach w PŚ wygrała także ostatni bieg sezonu – 24 lutego 2007 roku w Falun triumfowała w biegu na 15 km techniką dowolną. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie drugie miejsce, za Virpi Kuitunen, a przed Kateřiną Neumannovą. Na Mistrzostwach Norwegii 2007 zdobyła złote medale w biegu na 10 km stylem dowolnym oraz biegu łączonym na 15 km.

Sezon 2007/2008 był jednym z najsłabszych w jej karierze. Z 31 zawodów tego cyklu Bjørgen wystartowała w dwudziestu, przy czym cztery razy stawała na podium. W Düsseldorfie, 27 października 2007 roku, była druga w sprincie stylem dowolnym, ustępując tylko Rosjance Natalji Matwiejewej. Następnie wygrała biegu na 10 km techniką klasyczną 24 listopada w Beitostølen i 2 grudnia w Ruce. Opuściła starty w Davos i Rybińsku i wróciła na Tour de Ski 2007/2008. Zaczęła od zajęcia czwartego i trzeciego miejsca w pierwszych dwóch etapach odbywających się w Novym Měscie. Trzecia była także w trzecim etapie, sprincie stylem dowolnym w Pradze, jednak w trzech kolejnych etapach plasowała się w okolicach 20. pozycji, a 5 stycznia w Val di Fiemme zrezygnowała z dalszej rywalizacji. Nie pojawiła się także w żadnym z czterech biegów w Canmore. W drugiej części sezonu parokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, lecz na podium stanęła tylko raz – 23 lutego 2008 roku zajęła drugie miejsce w biegu łączonym na 15 km w Falun. Wyprzedziła ją tylko młodsza rodaczka, Astrid Jacobsen. Po tym jak nie ukończyła TDS dobre wyniki w końcówce sezonu nie wystarczyły, by stanąć na podium klasyfikacji końcowej cyklu. Z dorobkiem 690 punktów Bjørgen została sklasyfikowana na jedenastej pozycji. Na Mistrzostwach Norwegii 2008 zdobyła tylko jeden medal – złoto w biegu łączonym na 15 km. Podobnie sytuacja Norweżki wyglądała w sezonie 2008/2009. Dobrze prezentowała się tylko w pierwszej części cyklu, kiedy to czterokrotnie stawała na podium. Była druga 22 listopada w Gällivare w biegu na 10 km stylem dowolnym i trzecia na tym samym dystansie stylem klasycznym 30 listopada w Ruce i 13 grudnia w Davos. Następnego dnia była także trzecia w sprincie techniką dowolną. W trzeciej edycji Tour de Ski zajęła dziesiątą pozycję, a 24 stycznia 2009 roku w Otepää była szósta w biegu na 10 km stylem klasycznym. W dalszej części sezonu już nie plasowała się w czołowej dziesiątce. Sezon zakończyła na dziesiątej pozycji. Porażką zakończyły się także mistrzostwa świata w Libercu skąd nie przywiozła żadnego medalu. W sztafecie Norweżki z Bjørgen w składzie były czwarte, a indywidualnie Marit najlepiej wypadła w sprincie techniką dowolną, w którym zajęła dziewiąte miejsce. Na mistrzostwach krajowych zdobyła srebro na 10 km klasykiem oraz brąz w sprincie stylem dowolnym.

Po niepowodzeniach w 2009 roku Marit zmieniła metody treningowe, kładąc szczególną uwagę na równowagę, koordynację, wytrzymałość i technikę. Rozpoczęła także współpracę z psychologiem sportowym^[2]. Efekty były widoczne już w sezonie 2009/2010. Najważniejszą imprezą były wtedy igrzyska olimpijskie w Vancouver i Norweżka jeszcze przed rozpoczęciem cyklu PŚ, postanowiła, że nie będzie startować we wszystkich zawodach. Na inauguracji sezonu, 21 listopada w Beitostølen zwyciężyła w biegu na 10 km stylem dowolnym, wyprzedzając dwie Szwedki: Charlotte Kallę i Annę Haag. Tydzień później, podczas zawodów w Ruce nie wystąpiła i utraciła pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej na rzecz obrończyni Kryształowej Kuli – Justyny Kowalczyk. 5 grudnia w Düsseldorfie była ósma w sprincie techniką dowolną, a tydzień później w Davos była czwarta na 10 km stylem klasycznym oraz druga w sprincie stylem dowolnym. Podczas zawodów 19 grudnia w słoweńskiej miejscowości Rogla wygrała sprint techniką klasyczną, wyprzedzając Kowalczyk oraz Słowenkę Petrę Majdič. Następnego dnia, w biegu 15 km stylem klasycznym uległa tylko Polce. Zgodnie z wcześniejszymi założeniami Norweżka nie wzięła udziału w Tour de Ski 2009/2010^[3], w którym zwyciężyła Justyna Kowalczyk, przez co szanse Bjørgen na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej znacznie zmalały. Do rywalizacji wróciła 16 stycznia 2010 roku w Otepää, gdzie zajęła drugie miejsce za Kowalczyk w biegu na 10 km techniką klasyczną. Następnego dnia w sprincie tą samą techniką była ósma. Opuściła zawody w Rybińsku i Canmore, co wykorzystała Polka czterokrotnie stając na podium i umacniając się na pozycji liderki PŚ. Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver Bjørgen zdobyła pięć medali. Najpierw wywalczyła brązowy medal w biegu na 10 km stylem dowolnym, ustępując tylko Charlotte Kalli i Kristinie Šmigun. Dwa dni później została mistrzynią olimpijską w sprincie techniką klasyczną, wyprzedzając Kowalczyk i Majdič^[4]. Złoto zdobyła także w biegu łączonym 2x7,5 km, w którym bezpośrednio wyprzedziła Annę Haag i Justynę Kowalczyk^[5] oraz sztafecie 4x5 km, w której obok niej pobiegły Skofterud, Therese Johaug i Steira. Przedostatniego dnia igrzysk zdobyła srebro w biegu na 30 km stylem klasycznym, przegrywając walkę o złoty medal na finiszu z Kowalczyk, do której straciła zaledwie 0,3 sekundy. Po powrocie do rywalizacji pucharowej Norweżka wygrała wszystkie pięć końcowych zawodów, to jednak nie wystarczyło, by dogonić Polkę w klasyfikacji generalnej i sezon ten zakończyła na drugiej pozycji. Marit zajęła również drugie miejsce w klasyfikacji dystansowej i sprinterskiej, w których także najlepsza była Justyna Kowalczyk. Mistrzostwa kraju w 2010 roku przyniosły jej złote medale w biegu łączonym na 15 km, na 10 km stylem dowolnym oraz w sprincie techniką klasyczną.

Norweżka nie zwolniła tempa w sezonie 2010/2011. Wygrała 20 listopada w Gällivare w biegu na 10 km stylem dowolnym, tydzień później była także najlepsza podczas zawodów Ruka Triple w Ruce. Nie wystartowała w sprincie i sztafecie w Düsseldorfie, ale za to wygrała oba biegi w Davos: 10 km klasykiem 11 grudnia oraz sprint stylem dowolnym 12 grudnia. Najlepsza była także w biegu na 15 km stylem dowolnym 8 grudnia w La Clusaz, a dzień później wraz z koleżankami zwyciężyła w sztafecie. Dzięki temu wyraźnie prowadziła w klasyfikacji generalnej PŚ. Następnym punktem w kalendarzu była jednak piąta edycja Tour de Ski, w którym Norweżka postanowiła nie startować, by lepiej przygotować się do mistrzostw świata w Oslo^[6]. TDS 2011 wygrała ponownie Justyna Kowalczyk, która do tej pory aż pięciokrotnie zajmowała drugie miejsce. Polka objęła prowadzenie w Pucharze Świata. Bjørgen była siódma w sprincie stylem dowolnym w Libercu, wygrała bieg na 10 km stylem klasycznym 22 stycznia w Otepää, a dzień później w sprincie techniką klasyczną była dziesiąta. Nie pojechała do Rybińska, gdzie dwukrotnie na podium stanęła Polka, powiększając swą przewagę w klasyfikacji PŚ. Norweżka wygrała za to 10 km stylem klasycznym 19 lutego w Drammen, a dzień później była piąta w sprincie stylem dowolnym. Na mistrzostwach w Oslo Bjørgen zdobyła cztery złote medale: w sprincie techniką dowolną, w biegu na 10 km techniką klasyczną, biegu łączonym na 15 km oraz w sztafecie. Ponadto w biegu na 30 km techniką dowolną była druga, za swą rodaczką Therese Johaug, a przed Justyną Kowalczyk. W końcówce sezonu wygrała jeszcze sprint stylem klasycznym 13 marca w Lahti oraz cykl Finału PŚ w dniach 16–20 marca 2011 roku. Od Finału PŚ w 2011 roku Marit jest liderką klasyfikacji wszech czasów pod względem zwycięstw w Pucharze Świata. Dotychczasowa liderka, Rosjanka Jelena Välbe ma na koncie 45 zwycięstw, a triumf w Falun był 46. zwycięstwem Norweżki. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajęła drugie miejsce, podobnie jak w klasyfikacji dystansowej. Na Mistrzostwach Norwegii 2011 Bjørgen zdobyła kolejne cztery złote medale: w biegu łączonym, w biegu na 30 km i sprincie techniką dowolną oraz biegu na 15 km techniką klasyczną.

Sezon 2011/2012 Bjørgen rozpoczęła od zwycięstwa w norweskim Sjusjøen podczas biegu na 10 km techniką dowolną. Następnie odniosła drugie w karierze zwycięstwo w cyklu Ruka Triple. Norweżka w każdym z trzech etapów cyklu stawała na podium, przy czym wygrała sprint stylem klasycznym i bieg na 5 km stylem dowolnym, a podczas ostatniego etapu była druga na dystansie 10 km techniką klasyczną. Norweżka opuściła zawody w Düssledorfie. Pokazała się dopiero w Davos, gdzie zwyciężyła bieg na 15 km stylem dowolnym. Kolejnym bardzo ważnym punktem sezonu 2011/2012 był cykl Tour de Ski 2011/12. Norweskie media jeszcze przed jego rozpoczęciem ogłosiły Bjørgen zwyciężczynią całego cyklu. Norweżka wystartowała w cyklu jako liderka Pucharu Świata. Na podium stawała we wszystkich dziewięciu etapach. Początkowo zajęła drugie miejsce na prologu w Obrhofie ustępując o 0,4s Polce Justynie Kowalczyk. Ten fakt zapowiadał, że między biegaczkami będzie bardzo zacięta rywalizacja. W kolejnych dwóch etapach, biegu na 10 km techniką klasyczną i sprincie stylem klasycznym, Marit musiała uznać ponownie wyższość Polki. Jednak Bjørgen nie miała zamiru odpuszczać Polce i już 1 stycznia 2012 wygrała bieg łączony w Oberstdorfie. Następnie zwyciężyła podczas biegu na 3 km stylem klasycznym i w sprincie techniką dowolną. Kolejne zwycięstwo w biegu na 15 km techniką dowolną dało Norweżce prowadzenie w całym cyklu. W przedostatnim etapie zwyciężyła jednak Kowalczyk, odbierając Bjørgen prowadzenie w turze. Ostatni etap obejmował podbieg pod Alpe Cermis. Marit Bjørgen i Justyna Kowalczyk współpracowały przez 2/3 dystansu, jednak podczas decydującego podbiegu pod Alpe Cermis lepsza okazała się Polka, która zwyciężyła w Tour de Ski po raz trzeci z rzędu. Bjørgen ostatecznie zajęła drugie miejsce, przed swoją rodaczką Therese Johaug. Następnie zawodniczka opuściła zawody w Mediolanie i pojawiła się w estońskiej miejscowości Otepää, zajmując dwukrotnie drugie miejsce, za główną rywalką Justyną Kowalczyk. Norweżka nie pojechała do Moskwy. Do zawodów wróciła w Rybińsku gdzie zwyciężyła bieg na 10 km techniką dowolną, a dzień później była trzecia w biegu łączonym na 15 km. 6 dni później odniosła zwycięstwo w biegu na 15 km stylem klasycznym ze startu wspólnego. Najgorszy występ w sezonie zaliczyła w Szklarskiej Porębie, gdzie zajęła 22. miejsce w sprincie łyżwą. Jednak już następnego dnia była 2 podczas biegu na 10 km klasykiem. Przegrała tylko z faworytką gospodarzy Justyną Kowalczyk. Następnie Marit była druga w Lahti podczas biegu łączonego. Przegrała jedynie ze swą rodaczką Therese Johaug. Później odniosła zwycięstwo w Lahti w sprincie, następnie w Drammen w tej samej konkurencji. Później Bjørgen wygrała bieg na 30 km stylem klasycznym w Oslo i Finał Pucharu Świata w Szwecji. Tym samym po raz trzeci w karierze tryumfowała w Pucharze Świata wyprzedzając o 200 punktów Polkę Justynę Kowalczyk. Zdobyła również małą kryształową kulę w klasyfikacji dystansów, a w klasyfikacji sprintów była trzecia.

Sezon 2012/2013 rozpoczęła doskonale. Na początek wygrała z przewagą ponad 10 sekund nad drugą zawodniczką zawody inauguracyjne w Gällivare. Niespełna tydzień później po raz trzeci z rzędu wygrała cykl Ruka Triple odbywający się w Ruce. Ponadto zwyciężyła we wszystkich trzech etapach cyklu. Marit nie pojechała na zawody w Kanadzie aby przygotować się do odbywającego się na przełomie grudnia i stycznia Tour de Ski przez co straciła koszulkę liderki Pucharu Świata na rzecz Justyny Kowalczyk. Ostatecznie jednak w Tourze nie wystartowała z powodu nieprawidłowości w pracy serca. Nie pojechała również do czeskiego Libereca. Do Pucharu Świata powróciła 19 stycznia wygrywając bieg na 10 km stylem klasycznym ze startu wspólnego we francuskim La Clusaz. Nie wystartowała w próbie przedolimpijskiej w Soczi. Pojawiła się dopiero 16 lutego w Davos gdzie zajęła drugie miejsce w sprincie techniką klasyczną przegrywając jedynie z Justyną Kowalczyk a ze startu na 10 km tłumacząc się zmęczeniem. Kolejnym ważnym punktem sezonu były odbywające się we włoskim Val di Fiemme Mistrzostwa Świata. Bjorgen powtórzyła na nich sukces sprzed dwóch lat z Oslo zdobywając 4 złote i 1 srebrny medal. Na początek obroniła tytuł mistrzyni świata w sprincie techniką klasyczną i w biegu łączonym na 15 km. Zrezygnowała ze startu w sprincie drużynowym, a w biegu indywidualnym na 10 km stylem dowolnym zdobyła srebro przegrywając jedynie ze swoją rodaczką Therese Johaug o 10.2s. Dwa dni później po raz trzeci w karierze wspólnie z koleżankami sięgnęła po złoto w sztafecie. W ostatniej konkurencji w biegu na 30 km techniką klasyczną zdobyła złoto pokonując na finiszu Justynę Kowalczyk o 3.7s. Był to jej 12 złoty medal Mistrzostwa Świata. Po powrocie do rywalizacji pucharowej Bjorgen zajęła drugie miejsce w sprincie w fińskim Lahti przegrywając z Kikkan Randall o 0.1s i w biegu na 10 km, w którym lepsza była jedynie Justyna Kowalczyk. Kolejne dwa starty w norweskim Drammen i Oslo opuściła z powodu choroby. Na koniec sezonu wygrała odbywający się w szwedzkim Falun cykl Finał Pucharu Świata. W klasyfikacji generalnej cyklu zajęła 4. miejsce i po raz pierwszy od sezonu 2009/2010 nie zajęła miejsca na podium w klasyfikacji generalnej.

Po sezonie zapowiedziała, że zamierza startować do Mistrzostw świata 2015, które odbędą się w szwedzkim Falun, a jej głównym celem na sezon 2013/2014 są Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 w Soczi, gdzie zamierza wystartować we wszystkich sześciu konkurencjach.

Sezon 2013/2014 Marit rozpoczęła inaczej niż zwykle. W zawodach inauguracyjnych w fińskiej Ruce zajęła 13. miejsce w sprincie stylem klasycznym, który rozpoczynał cykl Ruka Triple 2013. Następnego dnia była 2 w biegu na 5 km klasykiem przygrywając o 3 sekundy z Justyną Kowalczyk. Dzięki temu wynikowi awansowała na 2. miejsce w klasyfikacji generalnej mini-touru za Polkę. 1 grudnia w biegu pościgowym na 10 km stylem dowolnym dogoniła rywalkę. Ostatecznie na finiszu pokonała Szwedkę Charlotte Kallę i swoją rodaczkę Therese Johaug. Dzięki temu zwycięstwu objęła prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w biegach narciarskich 2013/2014. Tydzień później w norweskim Lillehammer zajęła 3. miejsce w biegu na 10 km techniką klasyczną, za Justyną Kowalczyk i Charlotte Kallą. W Davos zanotowała podwójne zwycięstwo tryumfując w biegu na 15 km łyżwą i w sprincie tą samą techniką. Nie wystartowała w Asiago, aby przygotować się do Tour de Ski. W cyklu wystartowała jako liderka Pucharu Świata. Jeszcze przed jego rozpoczęciem organizatorzy zmienili program zawodów w Oberhofie (zamiast biegu na 10 km stylem klasycznym z powodu braku śniegu postanowiono rozegrać sprint techniką dowolną), przez co z zawodów wycofała się jedna z faworytek imprezy, Justyna Kowalczyk. W pierwszym etapie Bjørgen zajęła pierwsze miejsce w biegu na 3 km stylem dowolnym i objęła prowadzenie w cyklu. Następnego dnia była piąta w sprincie, ale utrzymała prowadzenie w Tourze. W szwajcarskim Lenzerheide niespodziewanie odpadła w ćwierćfinale sprintu, przez co straciła prowadzenie w cyklu na rzecz Ingvild Flugstad Østberg. 1 stycznia 2014 ogłosiła wycofanie się z dalszej rywalizacji, na skutek choroby. Przez to straciła również prowadzenie w Pucharze Świata. Nie wystartowała w Novym Městie i Szklarskiej Porębie. Do Pucharu Świata powróciła na tydzień przed rozpoczęciem Igrzysk Olimpijskich w Soczi biorąc udział w zawodach we włoskim Toblach. Na początek zdeklasowała rywalki na 10 km techniką klasyczną, a dzień później zwyciężyła również w sprincie łyżwą. Dzięki tym wynikom eksperci i bukmacherzy uznali Marit za faworytkę do złotych medali w Soczi. Sama zawodniczka zadeklarowała, że wystartuje we wszystkich biegowych konkurencjach i zamierza zdobyć w nich 6 medali olimpijskich.

Bjørgen Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 rozpoczęła od zwycięstwa w biegu łączonym na 15 km, broniąc tym samym tytułu sprzed czterech lat. Na ostatnim podbiegu na atak zdecydowała się Charlotte Kalla. Jej tempo zdołała wytrzymać tylko Norweżka, która wyprzedziła Szwedkę na zakręcie prowadzącym na stadion biegowy i niezagrożona pomknęła do mety. 11 lutego 2014 Marit zajęła niespodziewanie 11. miejsce w sprincie techniką dowolną, upadając na ostatniej prostej wyścigu półfinałowego. Dwa dni później była piąta w biegu na 10 km techniką klasyczną. Norweżka przez 8 km zajmowała drugie miejsce, za Justyną Kowalczyk (zwyciężczynią biegu), jednak na ostatnim podbiegu osłabła na tyle, że dała się wyprzedzić jeszcze trzem rywalkom. W sobotę 15 lutego drużyna norweska zajęła dopiero piąte miejsce w sztafecie 4x5 km. Marit na ostatniej prostej ostatniej zmiany dała się wyprzedzić Francuzce Coraline Hugue. Wygrały Szwedki, do których Norweżki straciły ponad 50 sekund. W parze z Ingvild Flugstad Østberg zdobyła jednak złoty medal w sprincie drużynowym techniką klasyczną. W ostatnim występie Norweżka zdobyła złoto na dystansie 30 km techniką dowolną, wyprzedzając na ostatnim podbiegu swoją rodaczkę Therese Johaug. Był to jej szósty złoty i dziesiąty ogólnie medal zimowych igrzysk olimpijskich, dzięki czemu stała się najbardziej utytułowaną sportsmenką w ich historii.

Po igrzyskach Marit zapowiedziała, że jej celem jest zdobycie czwartej Kryształowej Kuli w karierze. W zawodach w Lahti była 10. w sprincie łyżwą i wygrała bieg na 10 km tym samym stylem. W Drammen w sprincie techniką klasyczną dała się wyprzedzić jedynie Maiken Caspersen Falli. W niedzielę 9 lutego była pierwsza w biegu na 30 km stylem klasycznym w Oslo. Po tym występie zapowiedziała, że zamierza przełożyć plany o macierzyństwie i wystartować na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w południowokoreańskim Pjongczang. 14 marca była pierwsza w sprincie klasykiem, dzięki czemu jej strata do Johaug zmalała do zaledwie 4 punktów. Kolejnego dnia o ponad 30 sekund przegrała z rywalką w biegu łącznym 2x7,5 km, przez co straciła prowadzenie w Finale Pucharu Świata. W klasyfikacji generalnej traciła 7 punktów do Johaug. Zwycięstwo w klasyfikacji generalnej zależało od ostatniego wyścigu. Marit wyruszyła do biegu pościgowego na 10 km stylem dowolnym 15 sekund po Johaug, nie zdołała jej dogonić i nie zdobyła Kryształowej Kuli. Bjørgen była druga w klasyfikacji dystansowej oraz trzecia w klasyfikacji sprintów.

Sezon 2014/2015 był jednym z najlepszych w jej karierze. Norweżka rozpoczęła go od zwycięstwa w sprincie techniką klasyczną w Ruce. Następnego dnia zajęła drugie miejsce w biegu na 10 km stylem klasycznym, przegrywając tylko z Johaug, a minimalnie wyprzedzając Kallę. Tydzień później wygrała trzydniowe zawody Pucharu Świata w norweskim Lillehammer, odnosząc zwycięstwo w pierwszym etapie – sprincie łyżwą, zajmując drugie miejsce w biegu na 5 km stylem dowolnym i trzecie na 10 km klasykiem. W szwajcarskim Davos zajęła drugie miejsce na 10 km klasykiem ponownie przegrywając z Johaug. Dzień później była czwarta w sprincie łyżwą, co jak się okazało było jej najgorszym miejscem w Pucharze Świata w tym sezonie. Ostatnie zawody pucharowe przed Nowym Rokiem miały zostać rozegrane we francuskim La Clusaz, jednak z powodu braku śniegu zostały przeniesione do Davos. Rozegrano tam bieg na 10 km i sprint stylem dowolnym; oba wygrała Bjørgen. Przed rozpoczęciem dziewiątej edycji Tour de Ski była wyraźną liderką klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Jeszcze przed sezonem zawodniczka zapowiadała, że tryumf w tym cyklu jest dla niej priorytetem na ten sezon. W pierwszym etapie Norweżka zajęła pierwsze miejsce w prologu na 3,2 km stylem dowolnym w niemieckim Oberstdorfie. Następnego dnia rozbiła rywalki w biegu pościgowym na 10 km techniką klasyczną. Na mecie osiągnęła niemal minutę przewagi nad drugą zawodniczką. Po dniu przerwy rywalizacja przeniosła się do szwajcarskiego Val Müstair, gdzie Norweżka wygrała trzeci etap z rzędu, tym razem sprint stylem dowolnym. Kolejnego dnia wygrała bieg na 5 km stylem klasycznym we włoskim Dobbiaco, powiększając przewagę w tourze nad drugą zawodniczką do ponad półtorej minuty. 8 stycznia 2015 jako pierwsza w historii wygrała piąty etap z rzędu w Tour de Ski. Bjørgen okazała się najlepsza w biegu pościgowym na 15 km stylem dowolnym. Ostatnie dwa etapy odbyły się w Val di Fiemme. 10 stycznia przegrała bieg na 10 km techniką klasyczną ze startu wspólnego, ulegając na finiszu Therese Johaug. Do ostatniego etapu, podbiegu na Alpe Cermis wyruszyła ponad dwie minuty przed swoimi rodaczkami: Heidi Weng i Therese Johaug. Bjørgen ostatecznie dotarła na metę ponad półtoraj minuty przed drugą Johaug i dwie minuty przed Weng, odnosząc tym samym swoje pierwsze zwycięstwo w całym cyklu. W biegu pod Alpe Cermis Norweżka uzyskała trzeci czas dnia. Bjørgen nie wystartowała zarówno w Otepää i Rybińsku przygotowując się do mistrzostw świata w Falun. Do rywalizacji pucharowej powróciła 14 lutego, odnosząc zwycięstwo w sprincie stylem klasycznym w szwedzkim Östersund. Następnego dnia uległa o 36 sekund w biegu na 10 km stylem dowolnym faworytce gospodarzy Charlotte Kalli, mimo to po tym biegu zapewniła sobie zwycięstwo w czwarte w karierze klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Na Mistrzostwach Świata 2015 Bjørgen obroniła tytuł mistrzyni świata w sprincie techniką klasyczną. Dwa dni później zajęła szóste miejsce w biegu łączonym na 15 km. Nie wystartowała w sprincie drużynowym stylem dowolnym, a 24 lutego zajęła dopiero 31. miejsce w biegu na 10 km stylem dowolnym. Dwa dni później razem z koleżankami obroniła tytuł mistrzyni świata w sztafecie. Mistrzostwa zakończyła zdobyciem srebrnego medalu w biegu na 30 km klasykiem, przegrywając o ponad 50 sekund z Johaug. Po mistrzostwach wygrała trzy z czterech ostatnich biegów pucharowych. Tryumfowała w sprincie łyżwą i biegu na 10 km klasykiem w Lahti oraz w biegu na 30 km stylem dowolnym w Oslo. Ponadto zajęła także trzecie miejsce w sprincie klasykiem w Drammen. Norweżka po raz drugi w karierze w jednym sezonie zdobyła ponad 2000 punktów. Także po raz drugi w karierze wygrała wszystkie trzy kryształowe kule (wielką za klasyfikację generalną i dwie małe za sprinty i dystanse).

Po sezonie zastanawiała się nad zakończeniem kariery. 13 kwietnia ogłosiła, że zamierza startować w kolejnym sezonie, a jej głównymi celami będą zwycięstwo w Tour de Ski, Ski Tour Canada oraz klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. 23 czerwca 2015 zwołała konferencję prasową, na której ogłosiła, że zawiesza karierę sportową, gdyż jest w ciąży. Zapowiedziała jednak powrót na Mistrzostwa Świata w Lahti 2017 oraz Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018 w Pyeongchang.

Jej partnerem życiowym jest były reprezentant Norwegii w kombinacji norweskiej, Fred Børre Lundberg^[7].

Choroba[edytuj | edytuj kod]

Bjørgen choruje na astmę. W 2009 roku otrzymała pozwolenie na stosowanie leku przeciwko astmie (Symbicort), który znajdował się na oficjalnej liście środków dopingujących Światowej Agencji Antydopingowej^[8]. Na kilkanaście dni przed mistrzostwami świata w Oslo, w związku ze spekulacjami, iż używa silniejszego środka (klenbuterolu) ogłosiła publicznie, iż stosuje symbicort^[9]. W 2011 roku Symbicort został usunięty z listy środków dopingujących i jego stosowanie w dawkach terapeutycznych nie wymaga już pozwolenia^[10].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
50.	9 lutego	2002	Soldier Hollow	15 km stylem dowolnym (start masowy)	39:54,4	+7:13,0	Stefania Belmondo
2.	21 lutego	2002	Soldier Hollow	bieg sztafetowy 4×5 km[a]	49:30,6	+1,3	Niemcy
14.	24 lutego	2002	Soldier Hollow	30 km stylem klasycznym	1:30:57,1	+6:05,5	Gabriella Paruzzi
DNF	12 lutego	2006	Pragelato	15 km bieg łączony	42:48,7	–	Kristina Šmigun
4.	12 lutego	2006	Pragelato	Sprint drużynowy stylem klasycznym[b]	16:36,9	+11,2	Szwecja
2.	16 lutego	2006	Pragelato	10 km stylem klasycznym	27:51,4	+21,3	Kristina Šmigun
5.	21 lutego	2006	Pragelato	bieg sztafetowy 4×5 km[c]	54:47,7	+34,1	Rosja
18.	22 lutego	2006	Pragelato	Sprint stylem dowolnym	2:12,3	–	Chandra Crawford
3.	15 lutego	2010	Whistler	10 km stylem dowolnym	24:58,4	+15,9	Charlotte Kalla
1.	17 lutego	2010	Whistler	Sprint stylem klasycznym	3:39,2	–
1.	19 lutego	2010	Whistler	15 km bieg łączony	39:58,1	–
1.	25 lutego	2010	Whistler	bieg sztafetowy 4×5 km[d]	55:19,5	–
2.	27 lutego	2010	Whistler	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:30:33,7	+0,3	Justyna Kowalczyk
1.	8 lutego	2014	Krasnaja Polana	15 km bieg łączony	38:33,6	–
11.	11 lutego	2014	Krasnaja Polana	Sprint stylem dowolnym	2:35,5	–	Maiken Caspersen Falla
5.	13 lutego	2014	Krasnaja Polana	10 km stylem klasycznym	28:17,8	+33,4	Justyna Kowalczyk
5.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	bieg sztafetowy 4×5 km[e]	53:02,7	+53,6	Szwecja
1.	19 lutego	2014	Krasnaja Polana	Sprint drużynowy stylem klasycznym[f]	16:04,05	–
1.	22 lutego	2014	Krasnaja Polana	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:11:05,2	–
2.	10 lutego	2018	Pjongczang	15 km bieg łączony	40:44,9	+7,8	Charlotte Kalla
3.[g]	15 lutego	2018	Pjongczang	10 km stylem dowolnym	25:00,5	+31,9	Ragnhild Haga
1.	17 lutego	2018	Pjongczang	bieg sztafetowy 4×5 km[h]	51:24,3	–
3.	21 lutego	2018	Pjongczang	Sprint drużynowy stylem dowolnym[i]	15:56,47	+2,97	Stany Zjednoczone
1.	25 lutego	2018	Pjongczang	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:22:17,6	–

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
19.	18 lutego	2001	Lahti	10 km bieg łączony	28:06,1	+1:51,2	Virpi Kuitunen
24.	20 lutego	2001	Lahti	10 km stylem klasycznym	26:55,5	+2:18,0	Bente Skari
24.	18 lutego	2003	Val di Fiemme	15 km stylem klasycznym (start masowy)	39:40,9	+2:26,1	Bente Skari
2.	24 lutego	2003	Val di Fiemme	bieg sztafetowy 4×5 km[j]	50:54,7	+31,6	Niemcy
1.	26 lutego	2003	Val di Fiemme	Sprint stylem dowolnym	3:28,8	–
3.	17 lutego	2005	Oberstdorf	10 km stylem dowolnym	26:27,6	+15,2	Kateřina Neumannová
2.	19 lutego	2005	Oberstdorf	15 km bieg łączony	42:16,8	+15,7	Julija Czepałowa
1.	21 lutego	2005	Oberstdorf	bieg sztafetowy 4×5 km[k]	57:15,7	–
16.	22 lutego	2005	Oberstdorf	Sprint stylem klasycznym	2:15,5	–	Emilie Öhrstig
1.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Sprint drużynowy stylem dowolnym[l]	12:19,7	–
1.	26 lutego	2005	Oberstdorf	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:27:05,8	–
10.	22 lutego	2007	Sapporo	Sprint stylem klasycznym	2:50,9	–	Astrid Jacobsen
3.	23 lutego	2007	Sapporo	Sprint drużynowy stylem dowolnym[m]	16:20,9	+3,1	Finlandia
12.	25 lutego	2007	Sapporo	15 km bieg łączony	41:27,5	+46,2	Olga Zawjałowa
22.	27 lutego	2007	Sapporo	10 km stylem dowolnym	23:58,4	+1:52,2	Kateřina Neumannová
3.	1 marca	2007	Sapporo	bieg sztafetowy 4×5 km[n]	54:18,6	+15,7	Finlandia
9.	3 marca	2007	Sapporo	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1::29:47,1	+3:27,9	Virpi Kuitunen
16.	19 lutego	2009	Liberec	10 km stylem klasycznym	28:12,8	+1:38,6	Aino-Kaisa Saarinen
19.	21 lutego	2009	Liberec	15 km bieg łączony	40:55,3	+2:17,1	Justyna Kowalczyk
9.	24 lutego	2009	Liberec	Sprint stylem dowolnym	2:39,3	–	Arianna Follis
4.	26 lutego	2009	Liberec	bieg sztafetowy 4×5 km[o]	54:40,4	+16,1	Finlandia
1.	24 lutego	2011	Oslo	Sprint stylem dowolnym	3:03,9	–
1.	26 lutego	2011	Oslo	15 km bieg łączony	38:08,6	–
1.	28 lutego	2011	Oslo	10 km stylem klasycznym	27:39,3	–
1.	3 marca	2011	Oslo	bieg sztafetowy 4×5 km[p]	53:30,0	–
2.	5 marca	2011	Oslo	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:23:45,1	+44,0	Therese Johaug
1.	21 lutego	2013	Val di Fiemme	Sprint stylem klasycznym	3:16,6	–
1.	23 lutego	2013	Val di Fiemme	15 km bieg łączony	39:04,4	–
2.	26 lutego	2013	Val di Fiemme	10 km stylem dowolnym	25:23,4	+10,2	Therese Johaug
1.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	bieg sztafetowy 4×5 km[q]	1:00:36,5	–
1.	2 marca	2013	Val di Fiemme	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:27:19,9	–
1.	19 lutego	2015	Falun	Sprint stylem klasycznym	3:26,63	–
6.	21 lutego	2015	Falun	15 km bieg łączony	40:57,6	+1:33,2	Therese Johaug
31.	24 lutego	2015	Falun	10 km stylem dowolnym	25:08,8	+2:23,6	Charlotte Kalla
1.	26 lutego	2015	Falun	bieg sztafetowy 4×5 km[e]	49:04,7	–
2.	28 lutego	2015	Falun	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:24:47,0	+52,3	Therese Johaug
16.	23 lutego	2017	Lahti	Sprint stylem dowolnym	3:02,34	–	Maiken Caspersen Falla
1.	25 lutego	2017	Lahti	15 km bieg łączony	37:57,5	–
1.	28 lutego	2017	Lahti	10 km stylem klasycznym	25:24,9	–
1.	2 marca	2017	Lahti	bieg sztafetowy 4×5 km[r]	52:21,5	–
1.	4 marca	2017	Lahti	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:08:36,8	–

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
8.	3 lutego	1999	Saalfelden	5 km stylem klasycznym	14:23,5	+25,9	Lina Andersson
3.	5 lutego	1999	Saalfelden	Sztafeta 4x10km[11]	55:04,2	+1:18,0	Finlandia
37.	25 stycznia	2000	Szczyrbskie Jezioro	5 km stylem dowolnym	14:35,3	+2:20,5	Jekatierina Sczastliwa
3.	27 stycznia	2000	Szczyrbskie Jezioro	Sztafeta 4x10km[12]	1:03:23,5	+35,7	Szwecja
21.	29 stycznia	2000	Szczyrbskie Jezioro	Sprint stylem dowolnym	–	–	Pirjo Manninen

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce
1999/2000	niesklasyfikowana
2000/2001	53.
2001/2002	32.
2002/2003	6.
2003/2004	2.
2004/2005	1.
2005/2006	1.
2006/2007	2.
2007/2008	11.
2008/2009	10.
2009/2010	2.
2010/2011	2.
2011/2012	1.
2012/2013	4.
2013/2014	2.
2014/2015	1.
2016/2017	5.
2017/2018	5.

Zwycięstwa w zawodach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Przypisy
1.	26 października	2002	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	–	–
2.	11 grudnia	2002	Clusone	Sprint stylem dowolnym	3:44,1	–
3.	12 lutego	2003	Reit im Winkl	Sprint stylem dowolnym	–	–
4.	16 grudnia	2003	Val di Fiemme	Sprint stylem klasycznym	–	–
5.	18 stycznia	2004	Nové Město na Moravě	Sprint stylem dowolnym	–	–
6.	18 lutego	2004	Sztokholm	Sprint stylem klasycznym	–	–
7.	24 lutego	2004	Trondheim	Sprint stylem dowolnym	–	–
8.	26 lutego	2004	Drammen	Sprint stylem klasycznym	–	–
9.	5 marca	2004	Lahti	Sprint stylem dowolnym	2:09,8	–
10.	12 marca	2004	Pragelato	Sprint stylem dowolnym	–	–
11.	23 października	2004	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	–	–
12.	20 listopada	2004	Gällivare	10 km stylem klasycznym	28:13,4	–
13.	4 grudnia	2004	Berno	Sprint stylem dowolnym	1:34,2	–
14.	11 grudnia	2004	Lago di Tesero	15 km bieg łączony	39:22,7	–
15.	14 grudnia	2004	Asiago	Sprint stylem klasycznym	–	–
16.	8 stycznia	2005	Otepää	10 km stylem klasycznym	27:20,2	–
17.	16 stycznia	2005	Nové Město na Moravě	Sprint stylem dowolnym	2:26,8	–
18.	12 marca	2005	Oslo	30 km stylem klasycznym	1:23:58,1	–
19.	16 marca	2005	Göteborg	Sprint stylem dowolnym	–	–
20.	19 marca	2005	Falun	15 km bieg łączony	40:51,7	–
21.	22 października	2005	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	1:47,7	–
22.	19 listopada	2005	Beitostølen	10 km stylem klasycznym	26:14,7	–
23.	26 listopada	2005	Ruka	10 km stylem klasycznym	26:33,0	–
24.	10 grudnia	2005	Vernon	15 km bieg łączony	42:27,8	–
25.	4 marca	2006	Mora	45 km stylem klasycznym (start masowy)	2:17:53,0	–
26.	15 marca	2006	Changchun	Sprint stylem dowolnym	1:58,4	–
27.	28 października	2006	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	1:46,9	–
28.	24 marca	2007	Falun	15 km bieg łączony	51:40,9	–
29.	24 listopada	2007	Beitostølen	10 km stylem dowolnym	26:16,3	–
30.	2 grudnia	2007	Ruka	10 km stylem klasycznym	28:32,8	–
31.	21 listopada	2009	Beitostølen	10 km stylem dowolnym	24:48,3	–
32.	19 grudnia	2009	Rogla	Sprint stylem klasycznym	4:28,8	–
33.	6 marca	2010	Lahti	15 km bieg łączony	40:10,8	–
34.	11 marca	2010	Drammen	Sprint stylem klasycznym	3:16,2	–
35.	13 marca	2010	Oslo	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:24:10,8	–
36.	14 marca	2010	Oslo	Sprint stylem dowolnym	3:01,8	–
37.	21 marca	2010	Sztokholm, Falun	25 km	1:13:17,9	Finał PŚ
38.	20 listopada	2010	Gällivare	10 km stylem dowolnym	23:48,4	–
39.	28 listopada	2010	Ruka	15 km	44:34,3	Ruka Triple
40.	11 grudnia	2010	Davos	10 km stylem klasycznym	29:31,6	–
41.	12 grudnia	2010	Davos	Sprint stylem dowolnym	3:13,9	–
42.	18 grudnia	2010	La Clusaz	15 km stylem dowolnym (start masowy)	42:29,6	–
43.	23 stycznia	2011	Otepää	10 km stylem klasycznym	27:02,1	–
44.	19 lutego	2011	Drammen	10 km stylem klasycznym	27:31,9	–
45.	13 marca	2011	Lahti	Sprint stylem klasycznym	3:30,2	–
46.	17–20 marca	2011	Sztokholm, Falun	25 km	1:08:48,7	Finał PŚ
47.	19 listopada	2011	Sjusjøen	10 km stylem dowolnym	24:22,3	–
48.	25–27 listopada	2011	Ruka	15 km	41:36,6	Ruka Triple
49.	10 grudnia	2011	Davos	15 km stylem dowolnym	35:59,5	–
50.	4 lutego	2012	Rybińsk	10 km stylem dowolnym (start masowy)	26:43,9	–
51.	11 lutego	2012	Nové Město na Moravě	15 km stylem klasyczny (start masowy)	39:20,3	–
52.	4 marca	2012	Lahti	Sprint stylem klasycznym	3:38,5	–
53.	7 marca	2012	Drammen	Sprint stylem klasycznym	3:32,9	–
54.	11 marca	2012	Oslo	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:26:09,8	–
55.	14–18 marca	2012	Sztokholm, Falun	25 km	1:09:50,1	Finał PŚ
56.	24 listopada	2012	Gällivare	10 km stylem dowolnym	22:31,8	–
57.	30 listopada – 2 grudnia	2012	Ruka	16 km	45:35,1	Ruka Triple
58.	19 stycznia	2013	La Clusaz	10 km stylem klasycznym (start masowy)	27:04,6	–
59.	20–24 marca	2013	Sztokholm, Falun	25 km	1:02:04,1	Finał PŚ
60.	29 listopada – 1 grudnia	2013	Ruka	16 km	43:42,1	Ruka Triple
61.	14 grudnia	2013	Davos	15 km stylem dowolnym	35:34,4	–
62.	15 grudnia	2013	Davos	Sprint stylem dowolnym	2:57,6	–
63.	1 lutego	2014	Toblach	10 km stylem klasycznym	26:54,2	–
64.	2 lutego	2014	Toblach	Sprint stylem dowolnym	2:59,8	–
65.	2 marca	2014	Lahti	10 km stylem dowolnym	25:05,3	–
66.	9 marca	2014	Oslo	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:20:55,7	–
67.	29 listopada	2014	Ruka	Sprint stylem klasycznym	2:58,33	–
68.	5 – 7 grudnia	2014	Lillehammer	16 km	43:21,2	Lillehammer Tour
69.	20 grudnia	2014	Davos	10 km stylem dowolnym	24:57,7	–
70.	21 grudnia	2014	Davos	Sprint stylem dowolnym	2:35,86	–
71.	11 stycznia	2015	// Tour de Ski	53,6 km	2:34:44,6	Tour de Ski 2015
72.	14 lutego	2015	Östersund	Sprint stylem klasycznym	2:46,82	–
73.	7 marca	2015	Lahti	Sprint stylem dowolnym	2:59,82	–
74.	8 marca	2015	Lahti	10 km stylem klasycznym	25:27,8	–
75.	15 marca	2015	Oslo	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:14:10,5	–
76.	27 listopada	2016	Ruka	10 km stylem klasycznym	26:55,2	–
77.	21 stycznia	2017	Ulricehamn	10 km stylem dowolnym	23:46,3	–
78.	29 stycznia	2017	Falun	15 km stylem klasycznym (start masowy)	41:28,8	–
79.	19 lutego	2017	Otepää	10 km stylem klasycznym	29:59,0	–
80.	12 marca	2017	Oslo	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:22:59,2	–
81.	17–19 marca	2017	Quebec	21,5 km	49:20,5	Finał PŚ
82.	17 grudnia	2017	Toblach	10 km stylem klasycznym (bieg pościgowy)	25:19,3	–
83.	11 marca	2018	Oslo	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:18:12,4	–
84.	16–18 marca	2018	Falun	21,4 km	52:34,2	Finał PŚ

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Zawody PŚ					Etapy zawodów PŚ				Łącznie
Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
1999/2000	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
2000/2001	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
2001/2002	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
2002/2003	3	2	1	6	–	–	–	–	3	2	1	6
2003/2004	7	–	1	8	–	–	–	–	7	–	1	8
2004/2005	10	2	1	13	–	–	–	–	10	2	1	13
2005/2006	6	1	1	8	–	–	–	–	6	1	1	8
2006/2007	2	2	3	7	1	1	1	3	3	3	4	10
2007/2008	2	2	–	4	–	–	2	2	2	2	2	6
2008/2009	–	1	3	4	–	1	1	2	–	2	4	6
2009/2010	7	3	–	10	1	1	1	3	8	4	1	13
2010/2011	9	–	–	9	4	1	–	5	13	1	–	14
2011/2012	9	5	1	15	8	4	2	14	17	9	3	29
2012/2013	4	3	–	7	5	1	–	6	9	4	–	13
2013/2014	7	2	1	10	2	2	1	5	9	4	2	15
2014/2015	9	3	1	13	6	2	2	10	15	5	3	23
2016/2017	6	1	–	7	2	–	1	3	8	1	1	10
2017/2018	3	1	1	5	1	1	2	4	4	2	3	9
Suma	84	28	14	126	30	14	13	57	114	42	27	183

Miejsca na podium w zawodach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Miejsce	Zwyciężczyni
1.	26 października	2002	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
2.	11 grudnia	2002	Clusone	Sprint stylem dowolnym	3:44,1	–	1.	–
3.	15 grudnia	2002	Cogne	Sprint stylem klasycznym	–	–	2.	Bente Skari
4.	21 grudnia	2002	Ramsau	10 km bieg łączony	27:59,7	+32,9	2.	Bente Skari
5.	12 lutego	2003	Reit im Winkl	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
6.	20 marca	2003	Borlänge	Sprint stylem dowolnym	–	–	3.	Bente Skari
7.	16 grudnia	2003	Val di Fiemme	Sprint stylem klasycznym	–	–	1.	–
8.	18 stycznia	2004	Nové Město na Moravě	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
9.	18 lutego	2004	Sztokholm	Sprint stylem klasycznym	–	–	1.	–
10.	21 lutego	2004	Umeå	10 km stylem klasycznym	31:47,2	+23,4	3.	Kateřina Neumannová
11.	24 lutego	2004	Trondheim	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
12.	26 lutego	2004	Drammen	Sprint stylem klasycznym	–	–	1.	–
13.	5 marca	2004	Lahti	Sprint stylem dowolnym	2:09,8	–	1.	–
14.	12 marca	2004	Pragelato	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
15.	23 października	2004	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
16.	20 listopada	2004	Gällivare	10 km stylem klasycznym	28:13,4	–	1.	–
17.	28 listopada	2004	Ruka	10 km stylem klasycznym	27:47,4	+14,4	3.	Kristina Šmigun
18.	4 grudnia	2004	Berno	Sprint stylem dowolnym	1:34,2	–	1.	–
19.	11 grudnia	2004	Lago di Tesero	15 km bieg łączony	39:22,7	–	1.	–
20.	14 grudnia	2004	Asiago	Sprint stylem klasycznym	–	–	1.	–
21.	8 stycznia	2005	Otepää	10 km stylem klasycznym	27:20,2	–	1.	–
22.	15 stycznia	2005	Nové Město na Moravě	10 km stylem dowolnym	26:43,8	+8,3	2.	Kateřina Neumannová
23.	16 stycznia	2005	Nové Město na Moravě	Sprint stylem dowolnym	2:26,8	–	1.	–
24.	13 lutego	2005	Reit im Winkl	Sprint stylem klasycznym	3:00,5	+0,8	2.	Virpi Kuitunen
25.	12 marca	2005	Oslo	30 km stylem klasycznym	1:23:58,1	–	1.	–
26.	16 marca	2005	Göteborg	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
27.	19 marca	2005	Falun	15 km bieg łączony	40:51,7	–	1.	–
28.	22 października	2005	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	1:47,7	–	1.	–
29.	19 listopada	2005	Beitostølen	10 km stylem klasycznym	26:14,7	–	1.	–
30.	26 listopada	2005	Ruka	10 km stylem klasycznym	26:33,0	–	1.	–
31.	10 grudnia	2005	Vernon	15 km bieg łączony	42:27,8	–	1.	–
32.	14 stycznia	2006	Lago di Tesero	15 km stylem dowolnym (start masowy)	40:51,0	+22,9	3.	Kateřina Neumannová
33.	4 marca	2006	Mora	45 km stylem klasycznym (start masowy)	2:17:53,0	–	1.	–
34.	7 marca	2006	Borlänge	Sprint stylem dowolnym	1:46,9	+0,2	2.	Arianna Follis
35.	15 marca	2006	Changchun	Sprint stylem dowolnym	1:58,4	–	1.	–
36.	28 października	2006	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	1:46,9	–	1.	–
37.	18 listopada	2006	Gällivare	10 km stylem dowolnym	24:17,9	+23,9	3.	Kateřina Neumannová
38.	25 listopada	2006	Ruka	Sprint stylem klasycznym	2:40,5	+4,9	3.	Petra Majdič
39.	26 listopada	2006	Ruka	10 km stylem klasycznym	28:01,2	+44,1	2.	Virpi Kuitunen
40.	7 stycznia	2007	Tour de Ski	60 km	2:20:15,3	+1:17,5	2.	Virpi Kuitunen
41.	3 lutego	2007	Davos	10 km stylem dowolnym	24:40,4	+1:10,7	3.	Virpi Kuitunen
42.	24 marca	2007	Falun	15 km bieg łączony	51:40,9	–	1.	–
43.	27 października	2007	Düsseldorf	Sprint stylem dowolnym	1:48,1	+0,9	2.	Natalja Matwiejewa
44.	24 listopada	2007	Beitostølen	10 km stylem dowolnym	26:16,3	–	1.	–
45.	2 grudnia	2007	Ruka	10 km stylem klasycznym	28:32,8	–	1.	–
46.	23 lutego	2008	Falun	15 km bieg łączony	41:34,2	+5,9	2.	Astrid Jacobsen
47.	22 listopada	2008	Gällivare	10 km stylem dowolnym	24:07,8	+24,4	2.	Charlotte Kalla
48.	30 listopada	2008	Ruka	10 km stylem klasycznym	28:16,4	+17,3	3.	Aino-Kaisa Saarinen
49.	13 grudnia	2008	Davos	10 km stylem klasycznym	29:51,0	+46,7	2.	Virpi Kuitunen
50.	14 grudnia	2008	Davos	Sprint stylem dowolnym	–	–	3.	Petra Majdič
51.	21 listopada	2009	Beitostølen	10 km stylem dowolnym	24:48,3	–	1.	–
52.	13 grudnia	2009	Davos	Sprint stylem dowolnym	3:20,5	+1,3	2.	Petra Majdič
53.	19 grudnia	2009	Rogla	Sprint stylem klasycznym	4:28,8	–	1.	–
54.	20 grudnia	2009	Rogla	15 km stylem klasycznym (start masowy)	45:01,9	+4,6	2.	Justyna Kowalczyk
55.	16 stycznia	2010	Otepää	10 km stylem klasycznym	26:52,7	+4,2	2.	Justyna Kowalczyk
56.	6 marca	2010	Lahti	15 km bieg łączony	40:10,8	–	1.	–
57.	11 marca	2010	Drammen	Sprint stylem klasycznym	3:16,2	–	1.	–
58.	13 marca	2010	Oslo	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:24:10,8	–	1.	–
59.	14 marca	2010	Oslo	Sprint stylem dowolnym	3:01,8	–	1.	–
60.	21 marca	2010	Sztokholm, Falun	Finał PŚ 25 km	1:13:17,9	–	1.	–
61.	20 listopada	2010	Gällivare	10 km stylem dowolnym	23:48,4	–	1.	–
62.	28 listopada	2010	Ruka	Ruka Triple (15 km)	44:34,3	–	1.	–
63.	11 grudnia	2010	Davos	10 km stylem klasycznym	29:31,6	–	1.	–
64.	12 grudnia	2010	Davos	Sprint stylem dowolnym	3:13,9	–	1.	–
65.	18 grudnia	2010	La Clusaz	15 km stylem dowolnym (start masowy)	42:29,6	–	1.	–
66.	22 stycznia	2011	Otepää	10 km stylem klasycznym	27:02,1	–	1.	–
67.	19 lutego	2011	Drammen	10 km stylem klasycznym	27:31,9	–	1.	–
68.	13 marca	2011	Lahti	Sprint stylem klasycznym	3:30,2	–	1.	–
69.	17–20 marca	2011	Sztokholm, Falun	Finał PŚ (25 km)	1:08:48,7	–	1.	–
70.	19 listopada	2011	Sjusjøen	10 km stylem dowolnym	24:22,3	–	1.	–
71.	25–27 listopada	2011	Ruka	Ruka Triple (15 km)	41:36,6	–	1.	–
72.	11 grudnia	2011	Davos	15 km stylem dowolnym	35:59,5	–	1.	–
73.	8 stycznia	2012	/ Tour de Ski	63 km	2:52:45,0	+28,2	2.	Justyna Kowalczyk
74.	21 stycznia	2012	Otepää	Sprint stylem klasycznym	3:18,4	+0,2	2.	Justyna Kowalczyk
75.	22 stycznia	2012	Otepää	10 km stylem klasycznym	29:44,8	+21,9	2.	Justyna Kowalczyk
76.	4 lutego	2012	Rybińsk	10 km stylem dowolnym (start masowy)	26:43,9	–	1.	–
77.	5 lutego	2012	Rybińsk	15 km bieg łączony	42:41,4	+52,9	3.	Therese Johaug
78.	11 lutego	2012	Nové Město na Moravě	15 km styl klasyczny (start masowy)	39:20,3	–	1.	–
79.	18 lutego	2012	Szklarska Poręba	10 km stylem klasycznym	28:43,9	+36,1	2.	Justyna Kowalczyk
80.	3 marca	2012	Lahti	15 km bieg łączony	36:52,6	+10,8	2.	Therese Johaug
81.	4 marca	2012	Lahti	Sprint stylem klasycznym	3:38,5	–	1.	–
82.	7 marca	2012	Drammen	Sprint stylem klasycznym	3:32,9	–	1.	–
83.	11 marca	2012	Oslo	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:26:09,8	–	1.	–
84.	14–18 marca	2012	Sztokholm, Falun	Finał PŚ (25 km)	1:09:50,1	–	1.	–
85.	24 listopada	2012	Gällivare	10 km stylem dowolnym	22:31,8	–	1.	–
86.	30 listopada – 2 grudnia	2012	Ruka	Ruka Triple (16 km)	45:35,1	–	1.	–
87.	19 stycznia	2013	La Clusaz	10 km stylem klasycznym (start masowy)	27:04,6	–	1.	–
88.	16 lutego	2013	Davos	Sprint stylem klasycznym	3:56,0	+2,8	2.	Justyna Kowalczyk
89.	9 marca	2013	Lahti	Sprint stylem dowolnym	2:41,8	+0,1	2.	Kikkan Randall
90.	10 marca	2013	Lahti	10 km stylem klasycznym	25:38,9	+23,1	2.	Justyna Kowalczyk
91.	20–24 marca	2013	Sztokholm, Falun	Finał PŚ (25 km)	1:02:04,1	–	1.	–
92.	29 listopada – 1 grudnia	2013	Ruka	Ruka Triple (16 km)	43:42,1	–	1.	–
93.	7 grudnia	2013	Lillehammer	10 km stylem klasycznym	24:59,4	+25,6	3.	Justyna Kowalczyk
94.	14 grudnia	2013	Davos	15 km stylem dowolnym	35:34,4	–	1.	–
95.	15 grudnia	2013	Davos	Sprint stylem dowolnym	2:57,6	–	1.	–
96.	1 lutego	2014	Toblach	10 km stylem klasycznym	26:54,2	–	1.	–
97.	2 lutego	2014	Toblach	Sprint stylem dowolnym	2:59,8	–	1.	–
98.	2 marca	2014	Lahti	10 km stylem dowolnym	25:05,3	–	1.	–
99.	5 marca	2014	Drammen	Sprint stylem klasycznym	3:06,82	+0,27	2.	Maiken Caspersen Falla
100.	9 marca	2014	Oslo	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:20:55,7	–	1.	–
101.	14–16 marca	2014	Falun	Finał PŚ (25 km)	1:07:42,4	+29,2	2.	Therese Johaug
102.	29 listopada	2014	Ruka	Sprint stylem klasycznym	2:58,33	–	1.	–
103.	30 listopada	2014	Ruka	10 km stylem klasycznym	25:47,2	+42,2	2.	Therese Johaug
104.	5 – 7 grudnia	2014	Lillehammer	Lillehammer Tour (16 km)	43:21,2	–	1.	–
105.	13 grudnia	2014	Davos	10 km stylem klasycznym	28:30,8	+42,5	2.	Therese Johaug
106.	20 grudnia	2014	Davos	10 km stylem dowolnym	24:57,7	–	1.	–
107.	21 grudnia	2014	Davos	Sprint stylem dowolnym	2:35,86	–	1.	–
108.	11 stycznia	2015	// Tour de Ski	53,6 km	2:34:44,6	–	1.	–
109.	14 lutego	2015	Östersund	Sprint stylem klasycznym	2:46,82	–	1.	–
110.	15 lutego	2015	Östersund	10 km stylem dowolnym	23:26,1	+36,4	2.	Charlotte Kalla
111.	7 marca	2015	Lahti	Sprint stylem dowolnym	2:59,82	–	1.	–
112.	8 marca	2015	Lahti	10 km stylem klasycznym	25:27,8	–	1.	–
113.	11 marca	2015	Drammen	Sprint stylem klasycznym	3:01,37	+1,51	3.	Maiken Caspersen Falla
114.	15 marca	2015	Oslo	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:14:10,5	–	1.	–
115.	27 listopada	2016	Ruka	10 km stylem klasycznym	26:55,2	–	1.	–
116.	17 grudnia	2016	La Clusaz	10 km stylem dowolnym (start masowy)	23:43,5	+2,1	2.	Heidi Weng
117.	21 stycznia	2017	Ulricehamn	10 km stylem dowolnym	23:46,3	–	1.	–
118.	29 stycznia	2017	Falun	15 km stylem klasycznym (start masowy)	41:28,8	–	1.	–
119.	19 lutego	2017	Otepää	10 km stylem klasycznym	29:59,0	–	1.	–
120.	12 marca	2017	Oslo	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:22:59,2	–	1.	–
121.	17–19 marca	2017	Quebec	Finał PŚ (21,5 km)	49:20,5	–	1.	–
122.	24–26 listopada	2017	Ruka	Ruka Triple (21,4 km)	54:21,2	+9,7	2.	Charlotte Kalla
123.	17 grudnia	2017	Toblach	10 km stylem klasycznym (bieg pościgowy)	25:19,3	–	1.	–
124.	4 marca	2018	Lahti	10 km stylem klasycznym	24:37,4	+26,7	3.	Krista Pärmäkoski
125.	11 marca	2018	Oslo	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:18:12,4	–	1.	–
126.	16–18 marca	2018	Falun	Finał PŚ (21,4 km)	52:34,2	–	1.	–

Miejsca na podium w etapach zawodów Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Zawody	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Miejsce	Zwyciężczyni
1.	31 grudnia	2006	Monachium	Tour de Ski	Sprint stylem dowolnym	–	–	1.	–
2.	5 stycznia	2007	Asiago	Tour de Ski	Sprint stylem dowolnym	2:39,1	+0,8	2.	Virpi Kuitunen
3.	6 stycznia	2007	Val di Fiemme	Tour de Ski	15 km stylem klasycznym (start masowy)	42:02,2	+1:06,5	3.	Virpi Kuitunen
4.	29 grudnia	2007	Nové Město na Moravě	Tour de Ski	10 km stylem dowolnym (bieg pościgowy)	25:47,9	+8,2	3.	Charlotte Kalla
5.	30 grudnia	2007	Praga	Tour de Ski	Sprint stylem dowolnym	1:50,5	+0,7	3.	Arianna Follis
6.	28 grudnia	2008	Oberhof	Tour de Ski	10 km stylem klasycznym (bieg pościgowy)	30:22,7	+1,9	2.	Virpi Kuitunen
7.	31 grudnia	2008	Nové Město na Moravě	Tour de Ski	9 km stylem klasycznym	24:45,4	+49,9	3.	Virpi Kuitunen
8.	17 marca	2010	Sztokholm	Finał Pucharu Świata	Sprint stylem klasycznym	2:37,7	+0,4	2.	Anna Olsson
9.	19 marca	2010	Falun	Finał Pucharu Świata	2,5 km stylem klasycznym	8:07,9	+8,7	2.	Justyna Kowalczyk
10.	20 marca	2010	Falun	Finał Pucharu Świata	10 km bieg łączony	31:58,4	–	1.	–
11.	26 listopada	2010	Ruka	Ruka Triple	Sprint stylem klasycznym	3:08,3	–	1.	–
12.	27 listopada	2010	Ruka	Ruka Triple	5 km stylem klasycznym	12:51,9	–	1.	–
13.	16 marca	2011	Sztokholm	Finał Pucharu Świata	Sprint stylem klasycznym	2:28,4	+2,9	2.	Petra Majdič
14.	18 marca	2011	Falun	Finał Pucharu Świata	2,5 km stylem klasycznym	9:01,6	–	1.	–
15.	19 marca	2011	Falun	Finał Pucharu Świata	10 km bieg łączony	31:14,4	–	1.	–
16.	25 listopada	2011	Ruka	Ruka Triple	Sprint stylem klasycznym	2:50,1	–	1.	–
17.	26 listopada	2011	Ruka	Ruka Triple	5 km stylem dowolnym	13:36,5	–	1.	–
18.	27 listopada	2011	Ruka	Ruka Triple	10 km stylem klasycznym	27:51,4	+8,7	2.	Therese Johaug
19.	29 grudnia	2011	Oberhof	Tour de Ski	3,1 km stylem dowolnym	7:03,7	+0,4	2.	Justyna Kowalczyk
20.	30 grudnia	2011	Oberhof	Tour de Ski	10 km stylem klasycznym (bieg pościgowy)	32:04,4	+7,1	3.	Justyna Kowalczyk
21.	31 grudnia	2011	Oberstdorf	Tour de Ski	Sprint stylem klasycznym	2:45,3	+3,2	2.	Justyna Kowalczyk
22.	1 stycznia	2012	Oberstdorf	Tour de Ski	10 km bieg łączony	27:16,0	–	1.	–
23.	3 stycznia	2012	Toblach	Tour de Ski	3 km stylem klasycznym	10:49,2	–	1.	–
24.	4 stycznia	2012	Toblach	Tour de Ski	Sprint stylem dowolnym	3:17,6	–	1.	–
25.	5 stycznia	2012	Toblach	Tour de Ski	15 km stylem dowolnym (bieg pościgowy)	39:01,1	–	1.	–
26.	7 stycznia	2012	Val di Fiemme	Tour de Ski	10 km stylem klasycznym (start masowy)	25:49,8	+7,5	2.	Justyna Kowalczyk
27.	8 stycznia	2012	Val di Fiemme/Alpe Cermis	Tour de Ski	9 km stylem dowolnym	34:17,7	+1:08,0	3.	Therese Johaug
28.	14 marca	2012	Sztokholm	Finał Pucharu Świata	Sprint stylem klasycznym	2:29,8	–	1.	–
29.	16 marca	2012	Falun	Finał Pucharu Świata	2,5 km stylem dowolnym	6:54,4	–	1.	–
30.	30 listopada	2012	Ruka	Ruka Triple	Sprint stylem klasycznym	3:12,8	–	1.	–
31.	1 grudnia	2012	Ruka	Ruka Triple	5 km stylem dowolnym	12:02,9	–	1.	–
32.	2 grudnia	2012	Ruka	Ruka Triple	10 km stylem klasycznym	31:19,4	–	1.	–
33.	20 marca	2013	Sztokholm	Finał Pucharu Świata	Sprint stylem klasycznym	2:45,8	+2,2	2.	Justyna Kowalczyk
34.	22 marca	2013	Falun	Finał Pucharu Świata	2,5 km stylem dowolnym	6:02,3	–	1.	–
35.	23 marca	2013	Falun	Finał Pucharu Świata	10 km stylem klasycznym (start masowy)	28:06,7	–	1.	–
36.	30 listopada	2013	Ruka	Ruka Triple	5 km stylem klasycznym	13:33,7	+3.0	2.	Justyna Kowalczyk
37.	1 grudnia	2013	Ruka	Ruka Triple	10 km stylem dowolnym	26:43,2	+19,2	3.	Charlotte Kalla
38.	28 grudnia	2013	Oberhof	Tour de Ski	3 km stylem dowolnym	6:34,4	–	1.	–
39.	14 marca	2014	Falun	Finał Pucharu Świata	Sprint stylem klasycznym	2:50,46	–	1.	–
40.	15 marca	2014	Falun	Finał Pucharu Świata	15 km bieg łączony	41:08,9	+33,6	2.	Therese Johaug
41.	5 grudnia	2014	Lillehammer	Lillehammer Tour	Sprint stylem dowolnym	2:55,75	–	1.	–
42.	6 grudnia	2014	Lillehammer	Lillehammer Tour	5 km stylem dowolnym	12:33,7	+0,3	2.	Therese Johaug
43.	7 grudnia	2014	Lillehammer	Lillehammer Tour	10 km stylem klasycznym	27:48,2	+31,5	3.	Therese Johaug
44.	3 stycznia	2015	Oberstdorf	Tour de Ski	3,2 km stylem dowolnym	7:53,0	–	1.	–
45.	4 stycznia	2015	Oberstdorf	Tour de Ski	10 km stylem klasycznym (bieg pościgowy)	29:27,6	–	1.	–
46.	6 stycznia	2015	Val Müstair	Tour de Ski	Sprint stylem dowolnym	3:37,73	–	1.	–
47.	7 stycznia	2015	Toblach	Tour de Ski	5 km stylem klasycznym	12:48,5	–	1.	–
48.	8 stycznia	2015	Toblach	Tour de Ski	15 km stylem dowolnym (bieg pościgowy)	36:37,9	–	1.	–
49.	10 stycznia	2015	Val di Fiemme	Tour de Ski	10 km stylem klasycznym (start masowy)	33:10,4	+1,1	2.	Therese Johaug
50.	11 stycznia	2015	Val di Fiemme/Alpe Cermis	Tour de Ski	9 km stylem dowolnym	32:16,4	+1:11,1	3.	Therese Johaug
51.	3 grudnia	2016	Lillehammer	Lillehammer Tour	5 km stylem dowolnym	12:40,3	+15,8	2.	Jessica Diggins
52.	18 marca	2017	Quebec	Finał Pucharu Świata	10 km stylem klasycznym (start masowy)	24:23,6	–	1.	–
53.	19 marca	2017	Quebec	Finał Pucharu Świata	10 km stylem dowolnym	22:35,1	–	1.	–
54.	25 listopada	2017	Ruka	Ruka Triple	10 km stylem klasycznym	25:07,6	–	1.	–
55.	16 marca	2018	Falun	Finał Pucharu Świata	Sprint stylem dowolnym	3:08,25	+1,40	3.	Hanna Falk
56.	17 marca	2018	Falun	Finał Pucharu Świata	10 km stylem klasycznym (start masowy)	26:00,5	+0,2	2.	Krista Pärmäkoski
57.	18 marca	2018	Falun	Finał Pucharu Świata	10 km stylem dowolnym	23:54,4	+24,5	3.	Jessica Diggins

Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2017/2018

Sezon 1999/2000
																					punkty
-	-	-	-	39	33	37	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	46	42	-	-	0
Sezon 2000/2001
																				punkty
43	50	-	-	-	-	17	29	-	-	-	-	25	-	28	18	19	34	26	-	55
Sezon 2001/2002
																				punkty
14	43	14	15	59	16	-	-	-	-	39	-	20	-	-	18	26	16	31	13	131
Sezon 2002/2003