Mariusz Bilewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mariusz Bilewski (ur. 8 marca 1971 w Opatowie^[1][2], zm. 2 kwietnia 2024^[3]) – polski kolarz szosowy, medalista mistrzostw Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był zawodnikiem MKS Korona Kielce (1986-1992), DEK Radio Kielce (1993), DEK-Meble-Cyklo Korona Kielce (1994), Krupińskiego Suszec (1995), Pekaes Lang Rover (1996-1997) i CCC Mat Jelcz Laskowice (1998-2001)^[1].

Do jego największych sukcesów należało zwycięstwa w Grand Prix Lugano w 1991 w jeździe parami (z Tomaszem Brożyną), w wyścigu o Puchar Ministra Obrony Narodowej w 1996 oraz w wyścigu Dookoła Mazowsza w 1997. W 1991 zajął drugie miejsce w Wyścigu dookoła Polski (przed ostatnim etapem był liderem wyścigu, ostatecznie wyprzedził go Dariusz Baranowski)^[4].

Kolarstwo zaczął uprawiać w wieku 15 lat^[5]. W 1988 został mistrzem Polski juniorów młodszych w jeździe parami, w 1989 wicemistrzem Polski juniorów w jeździe na czas, w 1991 górskim mistrzem Polski orlików^[5][6]. Dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski seniorów w wyścigu drużynowym (1992, 1994), w 1993 zdobył w tej konkurencji wicemistrzostwo Polski. W 1996 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski seniorów w jeździe parami, w 2000 brązowy medal górskich mistrzostw Polski seniorów^[1].

Jego karierę przerwał w 1998 wypadek podczas rozgrzewki przed jednym z etapów Wyścigu Solidarności^[2]. Wynikiem wypadku była m.in. znaczna utrata słuchu^[6]. Powrócił jednak do startów w 2000^[2] i w tym samym roku wygrał dwa etapy podczas Wyścigu dookoła Macedonii^[7].

W 2020 został członkiem reprezentacji Polskiego Związku Sportu Niesłyszących w kolarstwie^[6]. W 2022 wystąpił na Letnich Igrzyskach Głuchych, gdzie zajął 15. miejsce w sprincie^[8], 8. miejsce w jeździe na czas^[9], 12. miejsce w wyścigu szosowym ze startu wspólnego^[10] oraz 4. miejsce w wyścigu punktowym^[11].

Medalistą mistrzostw Polski w kolarstwie górskim był jego syn, Konrad Bilewski^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]