Maryna (imię) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marynaimię żeńskie pochodzenia łacińskiego. W Polsce jest także stosowane jako przekształcenie imienia Maria.

Imię Maryna jest żeńskim odpowiednikiem imienia Maryn, w Polsce obecnie niezwykle rzadkim[1][2] (w 1994 roku nosiła je jedna osoba[3], w roku 2001 – 203 osoby, zaś w wariancie Marina – 362[2]). Imię to wywodzi się od imienia łac. Marinus, a to z kolei powstało z przymiotnika łac. marinus (= „morski”)[1][2]. Imię Maryna – rozumiane jako żeński odpowiednik imienia Maryn – poświadczone jest w Polsce już w XV wieku (najwcześniej w 1443 roku)[1][2]. Zdrobnienie od niego brzmi Marynia[1]. Marina to cudzoziemski wariant imienia Maryna; trudno powiedzieć, skąd przybyło do Polski, z uwagi na podobną formę w prawie wszystkich językach europejskich[2].

Maryna imieniny obchodzi: 3 marca[1][2].

W Polsce imię to jest kojarzone jako przekształcona forma imienia Maria[4], pierwotnie jako jego zdrobnienie, choć dziś ma już charakter neutralny (w gwarach nawet niekiedy pejoratywny)[1][2].

Odpowiedniki w innych językach[edytuj | edytuj kod]

  • angielski: Marina[1][2]
  • białoruski: Марына (Maryna)[1]
  • bułgarski: Марина (Marina), Маринка (Marinka)[1]
  • czeski: Marina[1]
  • duński: Marina, Maren, Marne[1]
  • francuski: Marina[1][2]
  • hiszpański: Marina[1][2]
  • litewski: Marina, Marynė[1]
  • łacina: Marina[1][2]
  • macedoński: Маринка (Marinka)[1]
  • niderlandzki: Marina[1]
  • niemiecki: Marina[1][2], Marine[2]
  • norweski: Marina, Maren[1]
  • portugalski: Marinka[1]
  • rosyjski: Марина (Marina)[1][2]
  • rumuński: Marina[1]
  • słowacki: Marina[1]
  • słoweński: Marina, Marinka[1]
  • ukraiński: Марина (Maryna)[1]
  • węgierski: Marina[1]
  • włoski: Marina[1][2]

Znane osoby noszące imię Maryna[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 222–223. ISBN 83-04-03860-9.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Jan Grzenia: Słownik imion. Wyd. trzecie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 236–237. ISBN 978-83-01-15644-2.
  3. Słownik imion współcześnie w Polsce używanych. Red. Kazimierz Rymut. Kraków: Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, 1995, s. 274–275. ISBN 83-85579-13-3.
  4. Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN. [dostęp 2021-06-08]. (pol.).