Maryna Wiazowśka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maryna Wiazowśka
Марина Сергіївна Вязовська
Ilustracja
Maryna Wiazowśka w 2013
Pełne imię i nazwisko

Maryna Serhijiwna Wiazowśka

Data i miejsce urodzenia

1984
Kijów

Zawód, zajęcie

matematyk

Narodowość

ukraińska

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki
Uniwersytet Techniczny w Kaiserslautern
Uniwersytet Fryderyka Wilhelma w Bonn

Uczelnia

Politechnika Federalna w Lozannie

Odznaczenia
Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina)
Strona internetowa

Maryna Serhijiwna Wiazowśka (ukr. Марина Сергіївна Вязовська[1], ur. 2 listopada 1984[2] w Kijowie[3]) — ukraińska matematyczka znana z prac o geometrii i teorii liczb, profesor Politechniki w Lozannie, w Szwajcarii[3]. Wyróżniona Medalem Fieldsa w roku 2022 jako druga kobieta po Marjam Mirzachani[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Kijowie, gdzie od 1998 uczęszczała do kijowskiego Liceum Nauk Przyrodniczych nr 145, szkoły średniej dla uczniów utalentowanych naukowo i technicznie[3]. W szkole spory wpływ wywarł na nią uczący tam Andrij Kniaziuk (1960–2013), matematyk ukraińskiej Narodowej Akademii Nauk[3].

Od 2001 studiowała na kijowskim Uniwersytecie Tarasa Szewczenki[3]. Jako studentka brała udział w międzynarodowych, studenckich zawodach matematycznych IMC w latach 2002–2005, znajdując się wśród laureatów w latach 2002 i 2005 roku[3].

W 2005 uzyskała tytuł licencjacki[3]. W 2010 roku uzyskała tytuł kandydata nauk Instytutu Matematyki Narodowej Akademii Nauk Ukrainy[1]. W 2007 uzyskała tytuł magistra Uniwersytetu Technicznego w Kaiserslautern[3], następnie w 2013 doktorat Uniwersytetu w Bonn pracą doktorską Modular Functions and Special Cycles[2].

Od grudnia 2016 była adiunktem Politechniki w Lozannie, w Szwajcarii, a od grudnia 2017 jest profesorem tej uczelni[5]. Prowadzi badania na Berlin Mathematical School (BMS) oraz Uniwersytecie Humboldtów[6]. Prowadziła wykłady z cyklu Minerva na Uniwersytecie Princeton[7]. W 2018 roku wygłosiła wykład sekcyjny na Międzynarodowym Kongresie Matematyków w Rio de Janeiro[8].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Каталоги - НБУВ Національна бібліотека України імені В. І. Вернадського. [dostęp 2022-03-11].
  2. a b Maryna Viazovska - Deutsche Digitale Bibliothek. [dostęp 2022-03-11]. (niem.).
  3. a b c d e f g h i Maryna Viazovska - Biography. Maths History. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
  4. a b Marianne Freiberger: A short introduction to the work of Maryna Viazovska. Plus Maths. [dostęp 2022-07-05]. (ang.).
  5. Maryna Viazovska promoted to Full Professor. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
  6. Sphere Packing Solved in Higher Dimensions | Quanta Magazine. Quanta Magazine, 2016-03-30. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
  7. Past Events | Math. [dostęp 2022-03-11]. Cytat: Maryna Viazovska, Humboldt University, Solving packing problems by linear programming (ang.).
  8. ICM Plenary and Invited Speakers | International Mathematical Union (IMU) [online], www.mathunion.org [dostęp 2022-10-09].
  9. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №496/2022
  10. Prix Salem 2016 | Société Mathématique de France. [dostęp 2022-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-04)]. (fr.).
  11. 2017 Clay Research Awards | Clay Mathematics Institute. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
  12. Maryna Viazovska to receive 2017 SASTRA Ramanujan Prize. The Hindu. [dostęp 2022-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-17)]. (ang.).
  13. Eurocomb 2017 | European Conference on Combinatorics, Graph Theory and Applications. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
  14. Breakthrough Prize – Mathematics Breakthrough Prize Laureates – Maryna Viazovska. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
  15. American Mathematical Society. [dostęp 2022-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-18)]. (ang.).
  16. Institut de Mathématiques de Toulouse - Prix Fermat 2019. [dostęp 2022-03-11]. (fr.).
  17. Prize Winners Announced | European Mathematical Society. [dostęp 2022-03-11].
  18. Swiss Science Prize Latsis. Swiss National Science Foundation (SNSF). [dostęp 2022-03-11]. (niem.).