Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
Godło
Państwo

 ZSRR

Data utworzenia

1918

Data likwidacji

14 lutego 1992

Proporzec

Liczebność

467 000 ludzi (1984)
1 053 jednostki pływające (1990)

Najwyższe dowództwa
Cywilne

Ludowy Komisariat Marynarki Wojennej ZSRR → Ministerstwo Obrony ZSRR

Żołnierze piechoty morskiej ZSRR z banderą wojenną w Port Arthur

Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ros. Военно-морской флот СССР) do 1937 roku Siły Morskie Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej ZSRR (ros. Морские силы Рабоче-Крестьянской Красной Армии СССР) lub Marynarka Wojenna Sił RKKA ZSRR (ros. Военно-Морские Силы РККА СССР) – jeden z rodzajów Sił Zbrojnych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Powstała na mocy Postanowienia Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Komisarzy Ludowych z 30 grudnia 1937, powołującego ogólnozwiązkowy Ludowy Komisariat Marynarki Wojennej ZSRR. Przekazano mu wojskowe siły morskie Armii Czerwonej, dotychczas pozostające w podporządkowaniu Ludowemu Komisariatowi Obrony[1]. Początkowo stosowano wobec niej zamiennie nazwę Robotniczo-Chłopska Marynarka Wojenna[2].

Istniała do rozpadu ZSRR w grudniu 1991. Jej struktury zostały w dużym stopniu przejęte przez siły zbrojne państw – byłych republik radzieckich, tworząc m.in. Marynarkę Wojenną Federacji Rosyjskiej i Marynarkę Wojenną Ukrainy[3].

Insygnia[edytuj | edytuj kod]

Proporce[edytuj | edytuj kod]

Bandery wojenne[edytuj | edytuj kod]

Bandery jednostek pomocniczych[edytuj | edytuj kod]

Bandery jednostek straży granicznej i ministerstwa spraw wewnętrznych[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo[edytuj | edytuj kod]

Marynarką Wojenną ZSRR dowodził minister Marynarki Wojennej (ludowy komisarz), następnie naczelny dowódca (głównodowodzący), będący zastępcą ministra obrony ZSRR[edytuj | edytuj kod]

Siedziba dowódcy Marynarki Wojennej mieściła się w Moskwie.

Podporządkowany mu był Główny Sztab Marynarki Wojennej i Zarządy Marynarki Wojennej.[edytuj | edytuj kod]

I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. ogólnych:

Szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej – I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej[edytuj | edytuj kod]

Szef Zarządu Wyszkolenia Bojowego – zastępca dowódcy Marynarki Wojennej[edytuj | edytuj kod]

Dowódca Lotnictwa Marynarki Wojennej[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ПРИКАЗ НАРОДНОГО КОМИССАРА ОБОРОНЫ СОЮЗА ССР С объявлением постановления ЦИК и СНК СССР «Об образовании народного комиссариата военно-морского флота СССР». [dostęp 2016-05-14]. (ros.).
  2. Rozporządzenie Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 3 stycznia 1939.
  3. Władimir Kuzin, Władisław Nikolski, Военно-Морской флот СССР 1945-1991. Petersburg 1996, Wydawnictwo Istoriczeskoje Morskoje Obszczestwo, UDK 623.823.1. Stron 653.
  4. N. Pietrow, K. Skorkin: Кто руководил НКВД. 1934-1941.
  5. a b B. Potyrała, W. Szlufik: Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940–1991. Częstochowa: Wyd. WSP, 2001. ISBN 83-7098-662-5.