Matthias Wirtz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Matthias Wirtz (ur. 13 kwietnia 1859, zm. 27 marca 1924 we Wrocławiu) – niemiecki inżynier, pracujący w Magdeburgu i Wrocławiu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wirtz specjalizował się w konstrukcjach inżynierii wodnej i instalacjach budowlanych. W 1889 został budowniczym rządowym w dziedzinie budowy maszyn (Regierungsbaumeister im Fach Maschinenbau). W latach 1889-1895 zasłużył się przy budowie Kanału Kilońskiego, głównie przy konstrukcji śluz w Kilonii-Holtenau i Brunsbüttel, następnie pracował przez kilka lat w Magdeburgu.

W 1901, w związku ze stojącymi przed miastem zadaniami rozbudowy infrastruktury technicznej, powołano Wirtza jako trzeciego (obok Plüddemanna i von Scholtza) radcę budowlanego, odpowiedzialnego za instalacje budowlane i urządzenia przemysłowe. W czerwcu 1903 Wirtz wraz z Plüddemannem i Ch. Cabanisem odbył podróż studialną po całych Niemczech i odwiedził nowe budynki straży pożarnej.

Wirtz sprawował swą funkcję przez prawie dwie dwunastoletnie kadencje. 1 października 1924 miał, w związku z wymogami ustawy o wieku emerytalnym urzędników (Überalterungsgesetz), odejść na emeryturę. Zmarł jednak nagle pół roku wcześniej.

Główne dzieła[edytuj | edytuj kod]

• Gazownia miejska nr IV na Tarnogaju, 1904-1906 (rozebrana w latach 90. XX w.
• Projekty techniczne elektrowni wodnej południowej i północnej

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Fotografia ze zbiorów Biblioteki cyfrowej Uniwersytetu Wrocławskiego
• Nachruf: Stadtbaurat Matthias Wirth. „Ostdeutsche Bauzeitung”. 22 (14), s. 80, 3 kwietnia 1924. Wrocław. 
• Agnieszka Gryglewska, Architektura Wrocławia XIX-XX wieku w twórczości Richarda Plüddemanna, Oficyna Wydawnicza PWr, Wrocław 1999, ISBN 83-7085-386-2, str. 136